სოციალურ ქსელ Facebook-ის წევრი გვანცა ლომინაძე აქვეყნებს ამბავს, რომელიც გომისმთას, ინდურ კინოს და არა მარტო მათ შეეხება.
„სურათმა რომელიც გამომიგზავნეს მოგონებები გამიცოცხლა-ბედნიერების განცდით ბავშვობისა და იმის გამო, რომ მშობლები ჯერ კიდევ გყავს .
თუ თქვენი ბავშვობაც იმ შორეულ წარსულში გომის მთას უკავშირდება, ალბათ ადგილი გეცნობათ : ,,დაჩა“ საოცარი ტალახით ,კინო გაქირავების მანქანა და მამაჩემი. მეორე კინოს კაციც იყო-ბატონი ნარიმანი
კინო წარმოადგენდა გომის მთის მთავარ ყოველდღიურ გასართობს. ერთმა მითხრა : პატარა ბიჭი ხარიათაღიდან ყოველდღე ფეხით გამოვდიოდი საყურებლადო
ფილმები- ძირითადად ინდური (როგორც ყველგან, მთელ საბჭოთა კავშირში)-,,ჯიმი ,ჯიმის“ სიმღერითა და ,,ზიტა და გიტა“ მსგავსი ბედნიერი დასასრულებით, ზოგჯერ ისეთი, როგორიც მაგალითად ,,ზოროა‘’ და დღემდე ალენ დელონიანი ,,ზორო ‘’რომ მირჩევნია ბანდერასის მონაწილეობით გადაღებულს, ვფიქრობ ბავშვობაში იმ ხის კინოთეატრში განცდილი შთაბეჭდილების ბრალია. გადიოდა ქართული ფილმები -მაგ :აქ ვნახე პირველად ,,კაცია-ადამიანი“ და რაც მთავარია , ქართული მულტფილმები, რომელსაც კინოს დაწყების წინ უშვებდნენ.
და მაინც ყველაზე დიდი მოთხოვნა, რიგები და შთაბეჭდილებების გაცვლა-გამოცვლა( როგორც დღეს სერიალების შემთხვევაშია)ინდურ ფილმებს ახლდა. ზოგიერთის სათაურიც მახსოვს-,, შურისძიება და კანონი“ ,,,დისკოს მოცეკვავე“. ახლა ვხვდები ,რომ ბევრი ადამიანისთვის ეს ერთადერთი საშუალება იყო ფილმი დიდ ეკრანზე ენახათ, ქალებს იქ ნაჩვენები ფერადი სამყაროს ხილვით ამოესუნთქათ , სულ ცოტა ხნით დაევიწყებინათ ყოველდღიური საქმეები და დარდები (ეეეჰ,ბარში რომ ჩავალ თხილი მაქ სახეკი, მერე ვინ გამიშობს მე კინოში–ამის მსგავსი)მეზობლად მცხოვრები ერთი ქალიც მახსოვს: ერთი შვილი ორი-სამი წლის ,მეორე ხელში აყვანილი, მესამეზე ორსულად და მაინც ოთხივე არც ერთ ფილმს არ ტოვებდა. მამაჩემმა მამიდაჩემის პირით შეუთვალა -რიგში ნუ ჩადგება და მე მოვუტან ყოველდღე ბილეთსო.
ალბათ ახალი კინოს შენობაც აშენდება, ჰოლივუდის (მაშინ რომ საერთოდ არ გაგვეგონა)ფილმების სანახავადაც ივლიან ისინი, ვისაც არ ესმის(და არც არის საჭირო ესმოდეს)ინდური ფილმების ხიბლი, მაგრამ ჩემთვის გომის მთის კინო, სეანსების ზუსტი დაწყებ დამთავრების დროით, არის ის რაც არის-ბედნიერება ,იმიტომ რომ ბავშვობის ზაფხულების განუყოფელი ნაწილია“,_ წერს ლომინაძე.
