ჩვენი ეზოს იმ ნაწილის დამუშავება, რომელიც საბოსტნედ გვაქვს გამოყოფილი, შემოდგომის დადგომისთანავე უნდა დავიწყოთ. ვიცით, რომ არა ერთი ბოსტნეული კულტურა შემოდგომზე პერიოდულად თანდათან ამთავრებს ვეგეტაციას და ასრულებს თავის არსებობას _ კიტრი, ლობიო, ბადრიჯანი, პომიდორი… რა თქმა უნდა, ღია გრუნტში მოყვანაზე ვსაუბრობთ.
სექტემბრიდან თანდათან უნდა გათავისუფლებული ნიადაგის დამუშავება. უმჯობესია, ის ზამთრისთვის დარჩეს მსხვილი ბელტების მდგომარეობაში. ასეთ შემთხვევაში ყინვის მოქმედება ნიადაგზე უფრო ეფექტურია. მსხვილი გოროხების (ბელტების) სტრუქტურას მაშინ მივაღწევთ, თუ ბოსტანს ნიჩბით დავბარავთ და ბელტების დაშლას არ შევეცდებით _ შრომაც ნაკლებ დამღლელი იქნება. თუ შემოდგომაზე ნიადაგს საბაღე ფიწლით დავბარავთ, რასაც არაერთი მებაღე იყენებს, მაშინ გოროხები დაიშლება, ნიადაგი სწრაფად დაიტკეპნება და გამკვრივდება. გაზაფხულზე კი პირიქით _ ამას არ აქვს დიდი მნიშვნელობა და იმ დროისთვის საბაღე ფიწლები ყველაზე შესაფერისი იარაღია ნიადაგის დამუშავებისთვის, რადგან მისი კბილანები ადვილად გადალახავენ უმნიშვნელო წინააღმდეგობას, რაც აადვილებს დაბარვას.
ასევე, არსებითია საბაღე ფიწლის სწორი ფორმაც და არა ოდნავ მორკალული, რომელიც უფრო ნარჩენების და მონაფოცხი გროვის გადასაადგილებლად თუ გადასაყრელადაა გამოსადეგი.
შემოდგომით დაბარული ბოსტნის ნაკვეთი, გაზაფხულზე დამუშავდება მხოლოდ ხელის გამაფხვიერებლით და ფხაჭით. უნდა გვახსოვდეს, რომ შემოდგომით გადაბარული ნაკვეთის გაზაფხულზე გადაბარვისას კლებულობს ზამთარში დიდი რაოდენობით დაგროვილი ნიადაგის ტენი, რომელსაც გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს ბოსტნეული მცენარის განვითარებისთვის. ამას გარდა, მცირდება ნიადაგის კაპილარობა, რადგან ფორები ძალზე დიდდება. ზოგჯერ ფიქრობენ, რომ შემოდგომით დაბარული ნიადაგის გაზაფხულზე გადაბარვა დაკავშირებულია შრომის ზედმეტ დანახარჯებთან, თუმცა, ეს ასე არ არის _ გაზაფხულზე მცენარის დასათესად ან დასარგავად, გამაფხვიერებლის და ფხაჭის საშუალებით მომზადდება მხოლოდ ნიადაგის ზედაპირი. ძირითადად კი, როგორც აღვნიშნეთ, შემოდგომით დაბარვით, კაპილარობის ეფექტი შემცირებულია, ფორები _ გადიდებული, ნიადაგის ჰაერაცია სრულ კონდიციას აღწევს და კარგი მოსავლის მისაღებად ყველანაირი წინაპირობაა შექმნილი.
