მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში, მედია და არასამთავრობო ორგანიზაციები იბრძვიან პატიმართა უფლებების დასაცავად, მოუწოდებენ ხელისუფლებას ჩაატარონ დამნაშავეებთან აღმზრდელობითი მუშაობა და აკრძალონ სიკვდილით დასჯა. გამომდინარე აქედან, ევროპული ციხეების უმრავლესობა დასასვენებელ სახლს უფრო ჰგავს, ვიდრე _ საპატიმროს. თუმცა, ბევრ ქვეყანაში, მათ შორის, საკმაოდ განვითარებულშიც, საქმე სულ სხვაგვარადაა _ იქაურ ციხეებში წამება, შეურაცხყოფა და უუფლებობა ჩვეულებრივი ამბავია.
ყველაზე საშინელი ციხე ბრაზილიაშია, სან პაულუს ახლოს, სახელწოდებით _ Carandiru. 2010 წელს ადგილი ჰქონდა მასობრივ მკვლელობას _ ციხის ბუნტის დროს ერთდროულად დახვრიტეს 102 პატიმარი. აქ, პრაქტიკულად, შეუძლებელია ექიმის დახმარების მიღება. და თუ მაინც მოხერხდა მედიკოსის ნახვა, პატიმარს ოპერაციას ანესთეზიის გარეშე უკეთებენ.
ამ ციხეში, სადაც 7500 პატიმარია, ყველა მეხუთე შიდსითაა დაავადებული. მათ თვალყურს ადევნებს 1000-ზე მეტი ზედამხედველი, რომლებიც 4 ცვლად მუშაობენ.
შედარებით უკეთესი მდგომარეობაა მკაცრი რეჟიმის ციხეში _ ADX Florence. ის აშშ-ში, კოლორადოს შტატში მდებარეობს. კამერის გარეთ პატიმრები კვირის განმავლობაში მხოლოდ 9 საათს ატარებენ და დღე-ღამეში 22 საათის განმავლობაში მზის შუქს ვერ ხედავენ. აქ პატიმრები იზოლირებულები არიან და ერთმანეთთან ურთიერთობას ვერ ახერხებენ.
ყველაზე საშინელი ციხეების სიაში მესამე ადგილზეა პარიზული ციხე La Sante. პატიმრები აქ იმდენად ცუდ პირობებში არიან, რომ კედელზე თავს ურტყამენ, ან ყლაპავენ თაგვების საწამლავს, რომ სიკვდილით მაინც დააღწიონ თავი La Sante-ს ჯოჯოხეთს. 199 წელს, ამ ციხეში 124 პატიმარმა მოიკლა თავი. აქ კამერები გადავსებულია, პატიმრებს შხაპის მიღება კვირაში ორჯერ შეუძლიათ, ჭამენ უვარგის საჭმელს. ტანსაცმელს პატიმრები ჭერზე ამაგრებენ, რომ თაგვებმა არ შეუჭამონ _ ციხეში მღრღნელების აურაცხელი რაოდენობაა.
მეოთხე ადგილზეა სირიული სამხედრო ციხე ტადმორში. აქ ინკვიზიციის დროინდელი წამება ჩვეულებრივი მოვლენაა _ პატიმრებს ჯოხებით, თოკებით და ნაჯახებით აწამებენ. მნიშვნელობა არ აქვს, დააშავა თუ არა პატიმარმა რამე _ ზედამხედველები შემთხვევით შერჩეულ ადამიანებს აწამებენ.
კენიის ქალაქ ნაირობის ციხეში, რომელიც 800 კაცზეა გათვლილი, 3800 პატიმარია, ხოლო 50-კაციან კამერებში 250 კაცია მოთავსებული. აქ პატიმრებს არაფერი არ აქვთ საკმარისი _ დაწყებული თეთრეულიდან დამთავრებული საჭმლით. მაღალი სიცხის გამო კამერებში აუტანელი სიმხურვალეა. პატიმრები ავადდებიან და არაადამიანურ პირობებში იხოცებიან
ნიუ იორკის ყველაზე დიდი ციხეც განთქმულია სისასტიკით. ყოფილი პატიმრების თქმით, რომლებმაც ამ ციხეში მოიხადეს სასჯელი, იქ ყოფნა უფრო საშიშია, ვიდრე ნიუ იორკის ყველაზე კრიმინალურ უბნებში. აქ ბუნტი იშვიათი არაა, თუმცა, მას უსასტიკესად ახშობენ.
კიდევ ერთი ასეთი ციხე არგენტინის ქალაქ მენდოსაშია. კამერები აქაც გადავსებულია _ 600-კაციან ციხეში 1600 კაცი ზის. პატიმრებს იატაკზე ძინავთ, ისინი ბუნებრივ მოთხოვნილებებს პოლიეთილენის პარკებში იკმაყოფილებენ.
თურქული ციხეში დიარბიკარში სასჯელს ბავშვებიც იხდიან. აქ ხშირია პატიმრებს შორის ჩხუბი. ერთ-ერთი ასეთი ჩხუბის დროს გარდაიცვალა 10 და დაიჭრა 23 ადამიანი. იქ არ არის არანაირი სამედიცინო მომსახურება, ხოლო პატიმრების რეაბილიტაციაზე საუბარიც ზედმეტია.
ეს წერილი გამოქვეყნებულია რუსულ საიტზე http://www.uznayvse.ru. საინტერესოა, რომ არაადამიანური წამების მეთოდების ჩამონათვალში ნახსენები არაა პატიმრები გაუპატიურება, რასაც ადგილი ჰქონდა საქართველოს ციხეებში.
