პარიზულმა Petit Journal-მა გამოქვეყნდა სტატია გურული მხედრების შესახებ, რომელიც შემდეგ გაზეთმა ,,ივერიამ” (#58, 1893 წელი) გადმობეჭდა. ამონარიდი წერილიდან:
,,…საკვირველს სურათს წარმოადგენენ ეს მეომარნი: სახე ერთსა და იმავე დროს მკაცრიცა აქვთ და წყნარიც, შავი, ჭკვიანი თვალები და შავი, გრძელი წვერი რაღაც უცნაურ ელფერს სდებს მათ სახეს…
სთქვეს თავიანთი სიმღერა, რომელსაც რაღაც უცნაური მელოდია ჰქონია, თუმცა სიმღერა წყნარი იყო, მაგრამ შიგა-და-შიგ საშინლად გაჰკიოდნენ…
ამ სიმღერის გამგონმა საკმარისია თვალები დახუჭოს და იმ წამსვე წარმოუდგება აზიის ხრიოკი ვაკე და მათ შორის ბრბო მეომართა, რომლებიც თავიანთ ღმერთებს ლოცულობენ და სისხლის დასაღვრელად ემზადებიან…
რა რიგ განსხვავდებიან ჩვენს განათლებულ ერისაგან ეს ბარბაროსები აზიისა, რომლებიც ამპარტავნობენ თავის ახოვანის ტანით, იარაღის სილამაზით და იმავე დროს ბავშვებსავით უხარიათ, როცა შამპანის ღვინით სავსე ბოთლები იხსნება!"
ნაწყვეტი ირაკლი მახარაძის წიგნიდან
,,ველური დასავლეთის მხედრები: გურული მოჯირითეები ამერიკასა და ევროპაში".
