დღეს, მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია მირქმას აღნიშნავს. სადღესასწაულო ლიტურგია დილიდან საქართველოში მოქმედ ყველა ტაძარში აღევლინა. მირქმის დღესასწაული მე-6 ს-მდე გამორჩეული ზეიმით არ აღინიშნებოდა. 528 წელს ბიზანტიის იმპერატორ იუსტინიანეს მმართველობის ხანაში, ანტიოქიას საშინელი მიწისძვრა დაატყდა თავს. განსაცდელს განსაცდელი დაემატა და შავი ჭირის ეპიდემიამ ათასობით ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა. ამ ძნელბედობის ჟამს, ერთ კეთილმსახურ ქრისტიანს უფლისგან ეუწყა, ქრისტიანებს მირქმის დღესასწაული უფრო საზეიმოდ აღენიშნათ. მართლაც, ამ დღეს ღამისთევის ლოცვები და ლიტანიობა რომ აღასრულეს, ბიზანტიაში უბედურებათა წყება შეწყდა. ასე ჩაეყარა საფუძველი მირქმის, ანუ მიგებების დღესასწაულს.
მირქმა 12 საუფლო დღესასწაულთაგან ერთ-ერთია, რომელიც განცხადებას, ხარებას, ფერიცვალებას, მარიამობას, ღვთისმშობლობას, ჯვართამაღლებას, ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანებასა და ქრისტეშობასთან ერთად, უძრავ დღესასწაულებს მიეკუთვნება და ყოველთვის 15 თებერვალს აღინიშნება. დღესასწაულის ისტორია ებრაელთა უძველეს ტრადიციას უკავშირდება, რომლის მიხედვითაც, პირველშობილი ვაჟი მშობლებს აუცილებლად ტაძარში უნდა მიეყვანათ. იოსებმა და ყოვლადწმინდა ქალწულმა მარიამმაც უფალი ჩვენი იესო ქრისტე შობიდან მე-40 დღეს, იერუსალიმში ტაძრად მიაბრძანეს. ამ დროს მათთან მივიდა მოხუცი, მართალი სვიმეონი, ყრმა გულზე მიირქვა და სიხარულით შეჰღაღადა უფალს: ,,აწ განუტევე მონა შენი, მეუფეო, სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თვალთა ჩემთა მაცხოვრებაი შენი, ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა.“ როგორც წმინდა სვიმეონის სიტყვებიდანაც ჩანს, დღესასწაულს საფუძველი ბევრად ადრე ჩაეყარა: ქრისტეშობამდე 287-247 წლებში მოღვაწე ეგვიპტის მეფე ფტოლემეოს ფილადოლფოსმა გადაწყვიტა, ბერძნულ ენაზე ეთარგმნა მის მიერ დაპყრობილი იუდეველების საღვთო წიგნები, რადგან ეგვიპტეში მცხოვრებ ებრაელებს თავიანთი მშობლიური ენა თითქმის დავიწყებული ჰქონდათ, მან იერუსალიმში ელჩობა წარგზავნა და ითხოვა გამოეგზავნათ საღმრთო წიგნები და სჯულის მეცნიერნი, რომლებიც წიგნების ებრაულიდან ბერძნულ ენაზე გადათარგმნას შეძლებდნენ. ეგვიპტეში გაგზავნილმა 72-მა ღირსმა მამამ, 72 დღეში გადათარგმნა წმინდა წერილი. მათ შორის იყო წმინდა სვიმეონიც, რომელსაც ესაია წინასწარმეტყველის წიგნის თარგმნა ერგო. როცა იმ ადგილამდე მივიდა, სადაც ესაია მაცხოვრის შობას წინასწარმეტყველებს: ,,აჰა ესერა, მიუდგეს ქალწული და შვეს ძე და უწოდიან სახელი მისი ემანუელ“ – სვიმეონი შეცბა და ისე განკვირდა, თითქოს პირველად წაიკითხა ეს სიტყვები. ,,როგორ შეიძლება ქალწულმა მამაკაცის გარეშე შობოს ყრმა“ – გაიფიქრა მან და დანა აიღო, რომ სიტყვა ,,ქალწული“ ამოეფხიკა და მის ნაცვლად ,,დედაკაცი“ ჩაეწერა. ამ დროს, მას უფლის ანგელოზი გამოეცხადა და აუწყა: ,,სვიმეონ, გწამდეს, რაც წერია და საკუთარი თვალით იხილავ, როგორ აღსრულდება ეს სიტყვები, რამეთუ, არ მოკვდები, სანამ არ იხილავ, ქალწულისგან შობილ მაცხოვარს.“ სწორედ მირქმის დღესასწაულზე აღესრულა უფლის ანგელოზის წინასწარმეტყველება. ქვეყნიერების მხსნელთან შეხვედრის შემდეგ, წმინდა სვიმეონი მალევე გარდაიცვალა. ,,იხარებდ შენცა მოხუცებულო მართალო სვიმეონ, რამეთუ მიიქუ მკლავთა შენთა განმათავისუფლებელი სულთა ჩვენთა, რომელი მოგვანიჭებს ჩვენ დიდსა წყალობასა“ – მიმართავენ მართლმადიდებლები მართალ სვიმეონს, რომელიც ერთ-ერთი პირველი იყო მათ შორის, ვინც პატივი მიაგო ქვეყნიერების მხსნელსა და მაცხოვარს – იესო ქრისტეს.
