მაო ძედუნის უმკაცრესმა პოლიტიკამ მილიონობით თანამემამულე შეიწირა, მაგრამ ჩინეთი მძლავრ სახელმწიფოდ აქცია. ახლობლებმა იცოდნენ, რომ დიდი მაო არც კბილებს იხეხავდა და არც ბანაობდა. ამ პროცედურის ნაცვლად მსახურებს ევალებოდათ, ბელადის სხეული სველი პირსახოცით გაეწმინდათ. კბილის ჯაგრისს მაო საერთოდ არ იყენებდა და გახეხვის ნაცვლად ჩაის ფოთლებს ღეჭავდა, რათა პირის ღრუ გაესუფთავებინა. მაო ძედუნი ყველას არწმუნებდა, ვეფხვი არასოდეს იწმენდს კბილებს ჯაგრისით, მაგრამ ამით არაფერი აკლდებაო. რა თქმა უნდა, დიქტატორს ვერავინ ედავებოდა და ისიც არ ღალატობდა სასურველ ცხოვრების წესს.
ფრიდრიხ მეორემ პატარა და უმნიშვნელო ქვეყანა, პრუსია, უმძლავრეს სახელმწიფოდ აქცია, სახელმწიფოდ, რომელიც შიშის ზარს სცემდა მეზობლებს. მოხუცმა მეფემ სიცოცხლის უკანასკნელი წლები თავის საყვარელ ძაღლებთან ერთად გაატარა. მეფე საშინლად ლანძღავდა ყველა მსახურს, რომელიც ეცდებოდა, ძაღლების სადგომი დაესუფთავებინა. სიცოცხლის ბოლო წლებში მეფე ფრიდრიხი ჭკუიდან შეიშალა, საერთოდ შეწყვიტა ბანაობა და ტანსაცმელსაც აღარ იცვლიდა. 1786 წელს, როდესაც გარდაიცვალა, მისმა კამერდინერმა აღმოაჩინა, რომ დიდი მეფის პერანგი ოფლისა და ჭუჭყისაგან გაცრეცილიყო.
“კომუნიზმის მამა”, კარლ მარქსი, რომელიც მდაბიო ხალხისა და პროლეტარიატის მფარველი იყო, ჰიგიენას ნამდვილად არ სწყალობდა. მას მთელი სიცოცხლის განმავლობაში სტანჯავდა ფურუნკულები, გამუდმებით ეწეოდა თამბაქოს და არც ალკოჰოლზე ამბობდა უარს, თანაც, სისუფთავე და თავის მოვლა ბურჟუაზიულ გადმონაშთად მიაჩნდა. მარქსი ამაყობდა იმით, რომ მისი ცნობილი ნაშრომის – “კაპიტალის” პირველ ტომში არაერთი ფურცელი მისივე ფურუნკულებიდან გამოდენილი სისხლით იყო მოსვრილი.
