დიმიტრი ჯორჯაძე (1898-1985) ცნობილი და შეძლებული ოჯახიდან იყო. კადეტთა კორპუსის დამთავრების შემდეგ ის რუსეთიდან თბილისში დაბრუნდა. ბოლშევიკების შემოსვლის შემდეგ იმ იმედით, რომ მალე დაბრუნდებოდა, ჯერ თურქეთში, შემდეგ საფრანგეთში წავიდა ემიგრაციაში. იქ საკუთარი ტაქსოპარკი შეიძინა, სადაც მძღოლებად ქართველები დაასაქმა, მათ შორის ქაქუცა ჩოლოყაშვილის შეფიცულებიც. ის პროფესიონალი ავტომრბოლელი გახლდათ და ამ ასპარეზზე მნიშვნელოვან შედეგებს მიაღწია.
1931 წელს მან მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფ ბელგიის ტრასა სპა ფრანორშანზე 24-საათიან რბოლაში მერსედეს ბენც SSK-თი გრან პრი მოიგო. რბოლისას მას პარტნიორობას იტალიელი გოფრედო ზეენდერი უწევდა. გადმოცემით, მხატვარ ირაკლი თოიძემ ,,ვეფხისტყაოსნის” ილუსტრირებისას ტარიელის პორტრეტისთვის შესანიშნავი გარეგნობის დიმიტრი ჯორჯაძე შეარჩია, რომელმაც თურმე პოემა ზეპირად იცოდა. ჯორჯაძეს ფლეიბოის სახელი ჰქონდა მოხვეჭილი და მისივე თქმით, ძალიან უყვარდა ქალები (განსკუთრებით უყვარდა მსახიობი, მონაკოს დედოფალი გრეის ქელი, ხოლო მერილინ მონრო არ უყვარდა). თურმე, ოცნებობდა, რომ მისი შვილების დედა ქართველი ყოფილიყო, მაგრამ ეს ოცნება ვერ აისრულა.მთელი ევროპა და ამერიკა მოვიარეო, მაგრამ ვერ ვნახე ქალი, რომლისგანაც შვილის გაჩენას ვისურვებდიო, ამბობდა თურმე დიმიტრი ჯორჯაძე. ის ორჯერ იყო დაქორწინებული: მისი პირველი ცოლი იყო ოდრი ემერი, რუსეთის დიდი თავადის, დიმიტრი პავლოვიჩის ყოფილი მეუღლე, რომელზეც 1937 წელს დაქორწინდა, ხოლო მეორედ მან 1954 წელს ცოლად კლარკ გეიბლისა და დაგლას ფერბენქსი 
(უმცროსის) ყოფილი მეუღლე ინგლისელი მოდელი და მსახიობი სილვია ეშლი მოიყვანა. ჯორჯაძის ორივე მეუღლეს პრინცესას სტატუსი მიენიჭა. საინტერესოა, რომ ეშლის საფალავის ქვას შემდეგი სახის წარწერა აქვს _ პრინცესა სილვია ჯორჯაძე.
1940 წელს ჯორჯაძეებმა ჩრდილოეთ კაროლინაში ყველაზე ლამაზი და ისტორიული მნიშვნელობის პლანტაცია Boone Hall შეიძინეს თავის ცხენსაშენთან ერთად. ჯორჯაძე ცნობილი იყო როგორც წმინდასისხლიანი ცხენების ბრწყინვალე სელექციონერი. მისი ცხენები რეგულარულად მონაწილოებდნენ დოღში. განსაკუთრებით გამორჩეული იყო მისი ცხენი Princequillo, რომელმაც რამდენიმეჯერ მოიპოვა ჩრდილოეთ ამერიკის ჩემპიონობა და ყველაზე სწრაფი ცხენის ტიტული. 1945 წელს მათ პლანტაცია 120 ათას დოლარად გაყიდეს, საკუთარი ძვირადრირებული იახტა კი პრეზიდენტ ეიზენჰაუერს აჩუქა. ჯორჯაძე ასევე აქტიურად მონაწილოებდა სასტუმროების ბიზნესში სერჟ ობოლენსკისთან ერთად. ის იყო ცნობილი სასტუმრო Ambassador-ის ადმინისტრატორი. ის შეძლებისდაგვარად საქართველოში დარჩენილ ნათესავებს ეხმარებოდა. ამბობენ, სტალინმა რამდენჯერმე შეუთვალა ჩამოდიო, მაგრამ ჯორჯაძეს კარგად მოეხსენებოდა, თუ რით შეიძლებოდა დამთავრებულიყო ეს მიპატიჟება. დიმიტრი ჯორჯაძის გარდაცვალებამდე რამდენიმე ხნით ადრე, 1985 წელს, ამერიკელმა მწერალმა ქალმა გეილ ელტონ მეიომ მის შესახებ წიგნი ,,კაცი ვეფხვის ტყავში: თავად დიმიტრი ჯორჯაძის ცხოვრება” დაწერა.
