როგორც დღეს საგანგებოდ გამართულ ბრიფინგზე შეწყალების კომისიის თავმჯდომარემ, ზვიად ქორიძემ განაცხადა, კომისიამ ვეფხვია ბაქრაძის შეწყალების რეკომენდაცია სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის დეპარტამენტიდან მიღებული მასალების საფუძველზე გასცა.
„ფაქტია ისიც, რომ კითხვები, რომლებიც საზოგადოებაში გაჩნა ამ დღეებში, პრეზიდენტის და შეწყალების მექანიზმის მიმართ არის აბსოლუტურად ლეგიტიმური. ამიტომ მზად ვარ, ყველა კითხვას ვუპასუხო.
პროცედურულად აგიხსნით, რომ კომისიაში მოდის კონკრეტული მსჯავდებულის საქმე კონკრეტული სასჯელაღსრულების განყოფილებიდან, სადაც მსჯავრდებული იხდის მსჯავრს. მანამდე მსჯავდებულის რომელიმე ოჯახის წევრი ან მისი ადვოკატი ან უფლებამოსილი პირი ან თვითონ მსჯავრდებული, გვაწვდის ინფორმაციას, რომ მას სურს შეწყალება. ამის შემდეგ მოთხოვნის ფორმით იგზავნება მსჯავრდებულთან საპატიმრო დაწესებულებაში და თუ ის ხელს მოაწერს ანუ დათანხმდება, ჩვენ უკვე ვიღებთ მასალებს კონკრეტული დაწესებულებიდან. ეს მასალები არის განაჩენები, დახასიათებები, რასაც ამზადებს ადმინისტრაცია, სოციალური განყოფილება, ფსიქოლოგი, სამართლებრივი სამსახური და სამედიცინო ცნობა.
ეს მონაცემები მივიღეთ ვეფხია ბაქრაძესთან დაკავშირებით. ის სასჯელს იხდოდა ქუთაისის მე-2 დაწესებულწებაში, შემდგომ კი თბილისის მე-12 დაწესებულებაში. იქედან გამოიგზავნა საბუთები კომისიაში.
გამოგზავნილი დახასიათების თანახმად, სასჯელის მოხდის პერიოდში მსჯავრდებული არც დასჯილი ყოფილა და არც წახალისებული, იცავდა დაწესებულების დებულებას. ასრულებდა ადმინისტრაციის კანონიერ მოთხოვნებს, არ იყო კონფლიქტური და აგრესიული.
სოციალური განყოფილების მუშაკის განმარტებით, ბაქრაძეს აქვს საშუალო განათლება, არის დაოჯახებული, ჰყავს მეუღლე და 4 შვილი, ხშირად სტუმრობს დაწესებულების ბიბლიოთეკას, უყვარს კითხვა. ესწრება დაწესებულებაში გამართულ ფილმის ჩვენებებს, ვარჯიშობს.
ფსიქოლოგის დასკვნის თანახმად, ბაქრაძეს რამდენიმე ინტერვიურება ჩაუტარდა. იგი მშვიდი და გაწონასწორებულია. არ ქმნის კონფლიქტურ სიტუაციებს. გამომუშავებული აქვს დროის მართვის უნარები. მისი ძირითადი მოტივატორი არის ოჯახი. ადეკვატურად საუბრობს სამომავლო გეგმებზე. მსჯავრდებული დანაშაულის შეფასების მომენტში ადეკვატურია, ნეგატიურ კონტექსტში განიხილავს.
ჯანმრთელობის ცნობის მიხედვით, კი არ ფიქსირდება ისეთი დაავადებები, რომელიც იყო სულიერი აშლილობის ან სხვა დაავადების გამომხატველი.
შეწყალების პროცედურა პირველად 2012 წელს იხილებოდა, 2016 წელს კი კომისიამ დადებითი რეკომენადცია გასცა. სასჯელის ამოწურვამდე წელიწადი და 2 თვე იყო დარჩენილი მას და 2017 წლის 28 დეკემბერს უნდა დაეტოვებინა დაწესებულება, მაგრამ შეწყალების მექანიზმის გამოყენებით დაწესებულება დატოვა 2017 წლის 25 მაისს.
ჩვენ გვაქვს ურთიერთობა სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის სამინისტროსთან და არა უდოსთან. თუ მოვიდა უარყოფითი დახასიათება ამას პირდაპირ წერს კონკრეტული დაწესებულება და საქმე არ განიხილება.
ჩვენ გვაქვს ეჭვი, რომ ამ გადაწყვეტილების შემდგომ ანუ როდესაც პრეზიდენტმა გაუნახევრა სასჯელი ვეფხვია ბაქრაძეს და მას მოსახდელად დარჩა 7 თვე და მას გაუჩნდა შესაძლებლობა უკვე ვადის გასვლამდე 6 თვით ადრე მიემართა პირობით ვადაზე ადრე გამათავისუფლებელი კომისიისთვის ყოველთვე, ეს 6 უარი ნიშნავს, რომ ის ყოველთვე მიმართავდა პირობით ვადაზე ადრე გამათავისუფლებელი კომისიას და მას უარი ეთქვა.
როგორც გუშინ მოვისმინეთ საჯაროდ, სამინისტროს წარმომადგენლის მხრიდან ისინი ეყრდნობოდნენ უარყოფით დახასიათებას, მაშინ კითხვა რა თქმა უნდა ჩნდება, თუ ბოლო 6 თვის განმავლობაში პატიმარი ხასიათდებოდა უარყოფითად, მაშინ რატომ მოგვივიდა ჩვენ დადებითი დასკვნა სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის სამინისტროდან 8 თვით ადრე. ეს განგებ გააკეთეს?
მხოლოდ ეს 1 საქმე არ არის ძალადობრივ მუხლზე გასამართლებული მსჯავდებულების საქმე, რომელიც ამ 4 წლის განმავლობაში განგვიხილავს. თუ დავაკვირდებით სტატისტიკას, კერძოდ, ოჯახური დრამების, ოჯახური ძალადობის, ფემიციდისა ან გენდერული ნიშნით ძალადობისა ზმის ჩვენ დავინახავთ, რომ 2017-2018 წელს არ არის დადებითი რეკომენდაცია გაცემული. 2016 წელი არის ის პერიოდი როცა პირველად ჩნდება შეწყალების კომისიაში ოჯახური ძალადობის საქმეები. პრაქტიკა ისედაც გვკარნახობს, რომ ეს ადამიანი როდესაც ჩაიდინა ძალადობრივი აქტი, ის 4 თვის განმავლობაში იმყოფებოდა გარეთ და არ ჰქონდა თავისუფლება აღკვეთილი. ანუ პრაქტიკა ნელ-ნელა იხვეწებოდა და საზოგადოების განწყობაც ნელ-ნელა იცვლებოდა ასეთი ტიპის დანაშაულების მიმართ. ჩვენი არგიმენტი, როდესაც შევტავაზეთ პრეზიდენტს ამ მსჯავრდებულის შეწყალება ამ დახასიათებას ეფუძბნებოდა“.
