წერა-კითხვაზე ადრე, ადამიანმა რომ სიმღერა ისწავლა, ჩვენს მკითხველს კარგად მოეხსენება. არც ისაა ახალი ამბავი, რომ ქართველი კაცი უსაზღვრო მწუხრის ჟამსაც მღეროდა და ომში ღირსეულად დაცემულს, სევდასთან წილნაყარი ჰანგით დასტიროდა.
ჩვენი დროის თვითნასწავლი მომღერალი, სანდომიანი, აკურატულად ჩაცმულ-დახურული 21 წლის ბექა იმედაიშვილი გურიაში და ხშირად აჭარასა და თბილისშიც, ქუჩა-ქუჩა მღერის და ლუკმის ფულს ასე შოულობს.
ახლახან იგი ოზურგეთში, ჭავჭავაძის ქუჩაზე მდებარე კორპუსების ეზოებს ეწვია და სართულებზე მცხოვრებთა უმრავლესობა მაყურებლის როლში აღმოჩნდა. დაიწყო აივნებიდან ხურდა ფულის ცვენაც და ვიდრე მოხალისე მომღერალი სათითაოდ აკრეფდა “ციურ ჰონორარს”, მუქთი ღიღინის უმადურებიც გამოჩნდნენ და შეუბღვირეს, თუმცა ბექას ეს აინუნშიაც არ ჩაუგდია, შემდეგ კი “გურია ნიუსს” შინაურული ჟესტით მიესალმა: _ თუ ვინმე მიყვირებს, ვეტყვი, რაც მამღერებს, ოღონდ თქვენ დამიცავითო.
ასე შედგა ჩვენი საუბარი, ერთი შეხედვით, ძალიან ჩვეულებრივი საქმიანობით დაკავებულ ახალგაზრდასთან, რომლის ნაამბობი ადამიანს გულგრილს არ დატოვებს.
_ ბექა, რატომ მღერი?
_ შენც რა პოლიციელივით მეკითხები, რატომ მღერიო? ლუკმა პურს ვშოულობ ამ სიმღერით.
_ პოლიციელმაც ეს გკითხა?
_ პოლიციელმა მკითხა კი არა, დაკითხვა დამიწყო.
_ და რა უთხარი?
_ რა მამღერებს და გაჭირვება,-მეთქი. მერე კი დამანება თავი _ წადი, გააგრძელეო. ახლა, აგერ თქვენს კორპუსთან პედაგოგიც გამიბრაზდა, აქ ნუ მღერიო. მე გასამრჯელოს გულისთვის ვმღერი, თუმცა, არავის ვაძალებ, ფული გადამიხადოს.
_ სად ცხოვრობ და რამდენსულიანი ოჯახის შვილი ხარ?
_ ლანჩხუთში, სოფელ მაჩხვარეთში ვცხოვრობ. ხუთი და-ძმა ვართ. მყავს მშობლები. სამსახური არსად არ არის. მამაჩემი ხან საბარავად დადის, ხანაც _ სხვა ფიზიკურ სამუშაოზე, თუმცა, ოჯახს ეს არ ჰყოფნის. ჩემი და-ძმებიდან, ერთი დაა გათხოვილი, დანარჩენები შინ ვართ. შრომა არც ერთს არ გვეზარება, მაგრამ ხეირი ვერ ვნახეთ.
_ სიმღერამ გახეირა?
_ ასე ნუ იღიმით. მე სკოლაშიც ვმღეროდი, მერე ქორწილებში მინდოდა მემღერა, მაგრამ ერთი-ორჯერ მომატყუეს. ახლა ასე ვცდი ბედს, იქნებ, სადმე მოვხვდე.
_ რამდენია შენი დღიური შემოსავალი?
_ უშემოსავლო დღე არ მაქვს, 10-15 ლარიც ამიღია და 50-იც, მეტი _ არა! შინ მიმაქვს პური, შაქარი, ზეთი. არც ვსვამ და არც ვეწევი, ჩაცმა-დახურვასაც ვახერხებ. მეცოდებიან მშობლები. ფიზიკურადაც ვეხმარები ოჯახს, ყანასა და ბოსტანში, თუმცა ასე თავი მაინც ვერ ვირჩინეთ.
_ როგორ სიმღერებს მღერი უფრო და საკრავ ინსტრუმენტებს თუ ფლობ?
_ ძირითადად, ხალხურ და საესტრადო სიმღერებს ვმღერი. ვუკრავ დოლსა და გარმონზე, თუმცა, ქუჩაში მარტო სიმღერას ვამჯობინებ, დასაკრავი საშუალებების გარეშე. ასე უფრო ლაღად ვგრძნობ თავს.
_ მშვენივრად მღერი. თუ გაგჩენია კომპლექსი, მორიდების გრძნობა, თავიდან არ გაგიჭირდა?
_ მე 21 წლის ვარ და მას შემდეგ, რაც ლანჩხუთის ინტერნატი დავამთავრე, დავდივარ და ვმღერი. ზოგს დაუცინია კიდეც, მაგრამ იცინოს, ვისაც ეცინება, რატომ დავუშალო?
გაჭირვება მამღერებს და ვმღერი. ასე ვებრძვი იმ გასაჭირს, რამაც ამაღიღინა. ამ მთავრობის ტყუილ ყვირილს, დაგასაქმებთო, მე ვიმღერო, არ ჯობია? არაფერს ვიპარავ, არ ვმავნებლობ, შინ პური და შაქარი მიმაქვს. მიყვარს…
_ შეყვარებულიც ხარ?
_ კი, მიყვარს, ოღონდ მას არ ვუყვარვარ, თუმცა, მჯერა, შემიყვარებს.
_ სიმღერა თუ მიუძღვენი?
_ რამდენიც გინდა. სულ მას ვგულისხმობ, როცა სიყვარულზე ვმღერი.
_ რის მიღწევა გინდა?
_ ვოცნებობ დამსახურებულად მოპოვებულ კარგ ცხოვრებაზე _ როცა მეყოლება საკუთარი ოჯახი, მეგობრები, არ ექნება გასაჭირი ჩემს მშობლებს, და-ძმებს, მეყვარება და ვეყვარები!
