(გურია ნიუსი, ლანჩხუთი) _ 12 ნოემბერს, ლანჩხუთში, საფეხბურთო კლუბ “გურიას” ყველაზე დიდი ტრიუმფის 25 წლის იუბილეს აღნიშნავენ _ ზუსტად 25 წლის წინ, გვიანი შემოდგომის წვიმიან დღეს, მთელი ლანჩხუთი ბათუმისკენ დაიძრა _ სწორედ აჭარის მთავარ ქალაქში გამართეს ჩვენებურებმა გადამწყვეტი შეხვედრა მოსკოვის “ლოკომოტივთან”.
აი, რას ამბობენ “გურიის” ცნობილი სახეები და 1986 წლის ტრიუმფატორები:
რამაზ ურუშაძე, “გურიის”, “დინამოსა” და სსრკ-ის ნაკრების ყოფილი მეკარე: _ დღეს სიამოვნებით ვითამაშებდი, მაგრამ 1986 წლის იუბილეა და იმ შემადგენლობამ უნდა ითამაშოს.
ზორბეგ ებრალიძე, “გურიის”, “ტორპედოსა” და “დინამოს” ყოფილი მოთამაშე: _ ჩემს ლანჩხუთთან საუკეთესო მოგონებები მაკავშირებს. ვულოცავ ყველა ქომაგს ამ მნიშვნელოვან იუბილეს.
თემურ ჩხაიძე: _ ეს იყო დიდი გუნდი და ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი კაპიტნობის დროს მოვახერხეთ კლუბის ისტორიაში ყველაზე დიდი წარმატების მოპოვება. ვწუხვარ, რომ დღეს გუნდი ასეთ დღეშია.
გიგლა იმნაძე: _ იცით, რა ხდებოდა იმ წელს? სეზონი კარგად დავიწყეთ, უმაღლესზე არავინ ფიქრობდა. ერთი ხანობა, გუნდის დაშლაზეც იყო საუბარი. მაშინ “უშრომელი შემოსავლის” კანონი გამოვიდა და წარმოებები ვეღარ გვეხმარებოდნენ. ვრჩებოდით 200-მანეთიან ხელფასზე. თუმცა, მალე ვითარება გამოსწორდა და პატარა სასწაული მოვახდინეთ.
ბადრი დანელია: _ იმ დროიდან კარგის მეტი რა გავიხსენო? ძალიან მაგარი გუნდი გვყავდა და ძალიან მაგარი ქომაგობა იცოდნენ ლანჩხუთელებმა.
მურმან აკოფიანი: _ ხშირად ჩამოვდივარ ლანჩხუთში, ოღონდ უკვე დელეგატის რანგში და ყოველთვის გაღიმებული სახით მხვდებიან. ლანჩხუთში სხვანაირად უყვართ ფეხბურთი.
გოჩა ტყებუჩავა: _ ყველა ლანჩხუთელს ვულოცავ კლუბის იუბილეს. “გურია” და მისი ქომაგები უდავოდ უკეთესს იმსახურებენ. ამ ქალაქთან საუკეთესო მოგონებები მაკავშირებს.
მერაბ თევზაძე: _ ლანჩხუთში ბევრი მეგობარი მყავს. ყოველთვის მიხარია აქ ჩამოსვლა. სამწუხაროდ, ზოგი ვერ ახერხებს ჩამოსვლას, მაგრამ ისინი სულით და გულით ჩვენს გვერდით არიან.
ავთანდილ ქანთარია: _ იმ დროისთვის გამორჩეული პირობები გვქონდა. მე, მართალია, 1986 წელს აქ არ ვთამაშობდი, მაგრამ უმაღლეს ლიგაში ვითამაშე. ახლა ვსაუბრობდი ბიჭებთან _ ის შემადგენლობა, 1990 წელს თასი რომ ავიღეთ, დღეს რომ გვყავდეს, პირველ ადგილზე ვიქნებოდით და თან ქულათა მნიშვნელოვანი სხვაობით. მართლაც მაგარი გუნდი გვყავდა.
ბეგი სიხარულიძე, 1986 წლის “გურიის” მთავარი მწვრთნელი: _ ბედნიერიც ვარ და იმედგაცრუებულიც _ დიდ გამარჯვებას ვზეიმობთ, დღეს კი ქართული ფეხბურთი ასეთ ცუდ დღეშია. ძალიან სამწუხაროა…
ვახტანგ კოპალეიშვილი, ტრიუმფალური “გურიის” ერთ-ერთი ყოფილი ლიდერი: _ ძალიან რთული იყო საქართველოს მეორე გუნდის უმაღლეს ლიგაში აღზევება. კიდევ უფრო რთული, უფრო სწორად, წარმოუდგენელი გახლდათ პატარა დაბის გუნდის გადასვლა. მოსკოვის “ლოკომოტივი” ჩვენი კონკურენტი იყო და მასთან მოგებით საგზურს ვინაღდებდით. საკავშირო ფედერაციამ ჯერ კიდევ თამაშამდე შეგვიქმნა პრობლემები _ ლანჩხუთში თამაშის უფლება არ მოგვცა. წინა ტურში რიგის “დაუგავას” 2:1 მოვუგეთ, მაგრამ ხალხი მსაჯის მოქმედებით აღშფოთდა. საკუთარ კედლებში თამაში სულ სხვაგვარად გვმუხტავდა, თუმცა, იმ დღეს, ბათუმში, სტადიონზე, მიუხედავად წვიმისა, ბევრი ხალხი მოვიდა. “ლოკომოტივს” მაშინაც იური სიომინი ავარჯიშებდა და გუნდს მწვრთნელის ხელი უკვე ეტყობოდა. მას ჯერ კიდევ ფეხბურთელობის დროიდან ვიცნობდი, ნიჭიერი და გულიანი ადამიანი იყო. სხვათა შორის, თამაშის დღეს, ბათუმის “ინტურისტის” წინ ვნახე და მითხრა, გული მიგრძნობს, 0:1-ს წავაგებთო. მართლა ასე მოხდა _ ბესო ფრიდონაშვილის გოლით 1:0 მოვიგეთ და უმაღლეს ლიგაში გადავედით. მაშინ ჩვენი მწვრთნელი ბეგი სიხარულიძე იყო და ძალიან კარგი გუნდი გვყავდა. სხვათა შორის, მოლოცვა აფრიკის ქვეყნებიდანაც კი მივიღეთ. ეს იყო ჩვენთვის დიდი სიურპრიზი. ხალხი ბათუმიდან ლანჩხუთამდე ჩვენს ავტობუსს ესალმებოდა. დაუვიწყარი დღე იყო… ეეჰ, როდის გახდება “გურია”, ან ნებისმიერი ქართული გუნდი იმ დონის, რომ მოსკოვის “ლოკომოტივი” კიდევ დავამარცხოთ?! უკან-უკან წავიდა ჩვენი საქმე.
