არა ერთი ადამიანი ლობიოსებრთა ოჯახის კულტურას _ ცერცვს ამრეზით უყურებს და ამბობს, მართლა კედელს უნდა შეაყარო და გადაყარო, მაგ ჩენჩოს რა მაჭმევსო.
თუმცა, ეს ასე ნამდვილად არ არის _ მისგან კეთდება არაერთი კერძი, როგორც სხვა ბოსტნეულთან შერევით, ისე _ ცალკე.
გირჩევთ, დათესოთ ცერცვი ოქტომბრის ბოლოს, 5 ნოემბრამდე. ზეგან ადგილებში უფრო გვიან, დეკემბერშიც თესავენ, თუმცა, სჯობს, მითითებულ დროს დათესოთ, რომ ადრე გაზაფხულზე ახალი, ცოცხალი ბოსტნეულის კერძი გქონდეთ. ცერცვი გაზაფხულზეც შეგიძლიათ დათესოთ, მაგრამ გვიანი მოსავალი გექნებათ და მერე, როცა ლობიო და სხვა ბოსტნეულიც შემოვა, მართლა ჩენჩოდ მოგეჩვენებათ.
ცერცვი სიგრძივ ხნულში, განოყიერებულ მიწაში უნდა ჩავთესოთ. მარცვლები სათითაოდ, ერთი ციდა დაშორებით ჩავყაროთ და წავაფაროთ მიწის თხელი ფენა. ფეხით დავტენოთ, საშუალო დაწოლით. როცა ამოვა, დავურჭოთ სწორი დატოტილი ჯღა, რომელიც წინასწარ გვექნება მომზადებული.
ცერცვს განსაკუთრებული მოვლა და ფუსფუსი არ სჭირდება _ მას ვერაფერს აკლებს ზამთრის სუსხი. “მებაღჩე ქალები”, როგორც ჩვენი ბებიები უწოდებდნენ საკუთარ თავს, კი ამბობდნენ, რომ “თოვლი და ყინვა ცერცვის ბაბააო”, მაგრამ მთლად უყურადღებობაც არ შეიძლება. ასე მაგალითად: თუ დიდი თოვლი დადო და ზედ ყინვაც დაემატა, ცერცვის მწკრივებს ფრთხილად აუცილებლად შემოუწმინდეთ თოხით და ნიჩბით თოვლის მასა. თუ ასე არ მოიქცევით, შესაძლოა, თოვლმა ფორჩხიდან ჩამოყაროს ლიანებად აცოცებული ცერცვი და მოაშთოს. მთავარია, მცენარე ფორჩხს ბუნებრივად აჰყვეს და ზედ განაგრძოს ვეგეტაცია ადრე გაზაფხულამდე. აპრილის შუა რიცხვებში თქვენ უკვე მსხმოიარე ცერცვი გექნებათ. ამ დროს იგი ძალიან გემრიელია. ყოველ დღე ცერცვი მტერმა ჭამა, მაგრამ ერთჯერადად, ადრიან გაზაფხულზე, იგი არაერთხელ გაგილამაზებთ ბოსტნეულის კერძების მენიუს. თუ ბლომად მოიწევთ, შეგიძლიათ რამდენიმე კვალი ხელუხლებლად დატოვოთ _ ნახევრად გახმეს ფორჩხზე, მერე მოკრიფეთ, დაკაკლეთ, ჩაყარეთ ქილებში, დაასხით წყალი, ოდნავ მარილი და ნახევარი საათით ჩაუტარეთ სტერილიზაცია. მერწმუნეთ, ზამთარში ვინეგრეტისთვის შესანიშნავი “გაროხი” გექნებათ, ეკოლოგიურად უფრო სუფთა, ხარისხიანი და გაცილებით იაფად მოწეული, ვიდრე მაღაზიაში ერთი მცირე მოცულობის ქილით საკმაოდ მაღალ ფასში შეძენილი.
