ჟოლოსა და მოცხარის ნარგავები, რომელსაც ჩვენთან უცხო ენის გავლენით დამკვიდრებული სახელებით მოიხსენიებენ _ "მალინა" და "სმაროდინა", ყველა მეურნის კარმიდამოში ხარობდეს.
ეს კენკროვანები როგორც საკვები, ისე კულინარიული და სამკურნალო ღირებულებებით ფასდაუდებელია.
ჟოლო უნიკალური კენკროვანი მცენარეა. ზამთრის კარგ ამინდში უკვე უნდა მოვახდინოთ ჟოლოს ყველა იმ ძველი ტოტის მოჭრა, რომელსაც უკვე ესხა ნაყოფი და დავტოვოთ მხოლოდ ახალი ნაყარები, ავაკრათ სარებზე და წვრილი წვეროები წავასხეპოთ.
ჟოლოს ძალიან უყვარს მზე, ჩრდილს ვერ ეგუება და უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ის დიდი ხეების ქვეშ არ მოექცეს. მისთვის ადგილის მოძებნა კარმიდამოში მუდამ არის შესაძლებელი.
ჟოლოს ნაყოფის მურაბა, ჩაისთან ერთად, შესანიშნავი საშუალებაა გრიპის საწინააღმდეგოდ. ასევე, უგემრიელესი კომპოტი მზადდება და ცუკატების სახით დაშაქრული მისი ნაყოფი კულინარიაში ძალზე გემრიელი და ეფექტურია. ფოთლების ნაყენი და ნახარში კი ვირუსსაწინააღმდეგო ეფექტის მქონეა.
თებერვალი შესანიშნავი დროა ჟოლოს გადასარგავად და დასაკალმებად. ადვილად ხარობს და დაძაბულ შრომას არ ითხოვს.
მეორე კენკროვანი, რომელსაც "სმაროდინას" ვეძახით, მოცხარია და მის დასაკალმებლად, ჟოლოსგან განსხვავებით, ვარგისია, როგორც წინა წლის, ასევე ახალი კალმებიც.
თებერვალში მოცხარის ბუჩქის ძლიერი ყლორტები გადავაწვინოთ ბუჩქის ირგვლივ, რომელსაც წინასწარ ბარის პირით თხლად გავუჭრით კვალს, გადავაწვენთ სათითაოდ ტოტებს, დავაყრით მიწას და დავტოვებთ ისე, რომ ტოტების წვეროები, მიწის ზემოთ, 4-5 სმ ჩანდეს. ასე ყველა დაფესვიანდება და უმჯობესია, ერთი წლის შემდეგ გადავრგოთ.
მოცხარის კომპოტი თუ მურაბა, ისევე როგორც ჟოლოსი, უგემრიელესია, ფოთლების ნაყენი კი კარგი საშუალებაა ჰიპერტონიის, თირკმლის კენჭოვანი დაავადების, რევმატიზმის დროს.
