ოზურგეთში, აკაკი წერეთლის ქუჩის #21-ში მცხოვრები 73 წლის პენსიონერი ზურაბ ბურჭულაძე, ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის დაბა ნარუჯაში კუთვნილი ბინის დარეგისტრირებას 2004 წლის შემდეგ ცდილობს, თუმცა, როგორც თავად “გურია ნიუსთან” საუბარში ამბობს, ამდენი წლის განმავლობაში, ბინის პრივატიზება ვერ მოახერხა, რასაც ხელისუფლების უყურადღებობას აბრალებს: _ თქვენი გაზეთის იმედი მაქვს, შვილო! ისე დავბერდი, ჩემთვის ამბავი არავის უკითხავს, არავინ დაგვხმარებია, არც კი გისმენენ გამგეობაში, გვერდით არ მიგიკარებს არავინ, _ ამბობს ბურჭულაძე და თავისი პრობლემის შესახებ “გურია ნიუსთან” ჰყვება.
_ პროფესიით ინჟინერი ვარ, ოთხი შვილის მამა. ერთ-ერთი შვილი, ნატო სამი შვილის დედაა, რომელსაც არ გააჩნია მუდმივი საცხოვრებელი ფართი, არ აქვს სამუშაო და ეკონომიურად ძალიან უჭირს. იგი ჩაწერილია, ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის დაბა ნარუჯაში, ოროთახიან ბინაში, რომლის პრივატიზაციას ვცდილობთ რამდენიმე წელია, მაგრამ ოზურგეთში სამართალი ვერ ვნახე. ამ ბინაში ადრე ჩემი მშობლები ცხოვრობდნენ, იქვე შრომობდნენ და გარდაცვალების შემდეგ, 2004 წლის აპრილიდან, ვითვლებით ამ საცხოვრებელი ფართის მოსარგებლედ.
რამდენადაც ვიცი და როგორც იურისტებმა მითხრეს, ამ საკითხებზე არსებობს საქართველოს პრეზიდენტის 2007 წლის 29 იანვრის #73 ბრძანებულება, კანონიერი მოსარგებლეებისთვის გადასაცემი არაპრივატიზებული საცხოვრებელი და არასაცხოვრებელი ფართების ადგილობრივი თვითმმართველობის აღმასრულებელი ორგანოების მიერ კანონიერი მოსარგებლეებისთვის უსასყიდლოდ საკუთრებაში გადაცემის წესის დამტკიცების შესახებ.
_ ბატონო ზურაბ, ვის მიმართეთ და რატომ ვერ ახერხებთ თქვენი ბინის დარეგისტრირებას?
_ დახმარებისთვის ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობას მივმართე, კონკრეტულად კი ჩემი საქმე გამგებლის მოადგილეს ჰქონდა. პასუხს ვერავინ მაძლევს, მთხოვენ “ორდერს”, რომელიც არ გამაჩნია. ჩემი მშობლები 1964 წლიდან ცხოვრობდნენ დაბა ნარუჯის ტერიტორიაზე, იქ შექმნეს ოჯახი, იქვე იშრომეს ქვეყნისთვის და იქვე მიიცვალნენ. მათთვის ბინის მუდმივად თუ დროებით სარგებლობის არანაირი “ორდერი” არავის მიუცია, რადგან იმდროინდელი საბჭოთა მეურნეობის ბინები მუდმივ სარგებლობაში არავის ეძლეოდა _ მათ ჰქონდათ მისი სარგებლობის უფლება. ვერ გაყიდდნენ, ვერც გააქირავებდნენ, იცხოვრებდნენ მთელი სიცოცხლე და შემდეგ კი მისი შთამომავლობას გადაეცემოდა. არ არსებობდა კერძო საკუთრება, მაგრამ იყო საყოველთაო სახელმწიფო საკუთრება.
1970 წლიდან, ჩემი მშობლები ცხოვრობდნენ არაკაპიტალურ, ავარიულ, ამორტიზირებულ ბინაში, სადაც ორი პატარა ოთახი ეჭირათ. ავარიულ სახლში, ასევე, ცხოვრობდა სამი ოჯახი. მეურნეობის დირექტორმა ააშენა 12-ბინიანი ორსართულიანი საცხოვრებელი სახლი, რომელშიც 1978 წელს ჩავსახლდით. მას შემდეგ ამ ოროთახიანი ბინის მოსარგებლეები ვართ.
ამ ბინაზე მოდავე არავინაა, უამრავი მოწმე აღიარებს ჩვენს სიმართლეს. ახალმა მთავრობამ, ქვეყანაში როგორც სახელმწიფო, ასევე კერძო საკუთრება დააკანონა. კერძო საკუთრებაში გადაცემას პრივატიზება დაარქვეს, რომლის ქვემდებარე ვართ ჩვენ, _ ამბობს ბურჭულაძე
_ მიმართეთ თუ არა სასამართლოს?
_ კი, რა თქმა უნდა. სასამართლო გადაწყვეტილებას ამ დღეებში გამოიტანს.
როგორც ჩვენთვის გახდა ცნობილი, მსგავსი პრობლემები ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის დაბა ნარუჯაში არა ერთ მცხოვრებს აქვს, რომლებიც მზად არიან, თავიანთ გაჭირვების შესახებ “გურია ნიუსს” ესაუბრონ.