ჩვენ უკვე ვწერდით ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის სოფელ ერკეთის პრობლემების შესახებ. დღევანდელ წერილში კვლავ ერკეთისა და მის შემადგენლობაში შემავალი რამდენიმე სოფლის სატკივრის შესახებ გესაუბრებით.
სოფელ ონჭიქედში დაწყებითი სკოლაა, სამი მოსწავლითა და ოთხი მასწავლებლით. იქ მისულებს საკლასო ოთახში ორი მოსწავლე და ერთი მასწავლებელი დაგვხვდა. სკოლის შენობა ორსართულიანია, რომელშიც ძველი, ხის ძველსაფეხურებიანი კიბით შევდივართ. საკლასო ოთახის ინვენტარი ასე გამოიყურება: ძველი მერხი, მასწავლებლის მაგიდა, კედლებზე აქა-იქ მოსწავლეთა ნამუშევრებია გამოფენილი. ოთახში შეშის ღუმელია, რომლის გვერდით ტახტი დგას, ტახტზე დახეული ფარდაგია გადაფარებული.
_ ადრე ბევრი მოსწავლე გვყავდა, მაგრამ ახლა სოფელი ცარიელდება. გზა აქ არ არის და კვალი. სოფელში, ფაქტობრივად, ბავშვები აღარ არიან, _ გვითხრა ონჭიქედის დაწყებითი სკოლის მასწავლებელმა ზურაბ ჯინჭარაძემ.
ქვემოერკეთშიც დაწყებითი სკოლაა, ექვსი მოსწავლითა და სამი მასწავლებლით. სკოლა წარსულში სახელგანთქმული და ამჟამად უკვე გაუქმებული პროფესიულ-ტექნიკური სასწავლებლის შენობის მეორე სართულზეა შეხიზნული. ეზო ძალიან დიდი და ლამაზია. იქ რამდენიმე შენობაცაა, რომლის მნახველი არ შეიძლება გულგრილი დარჩეს _ ყველაფერი გავერანებული, გაძარცული და მიუხედავია, მაშინ, როცა ამ შენობებმა თავისუფლად შეიძლება დაიტიოს დაწყებითი კი არა, ერკეთის საჯარო სკოლაც კი, რომელიც ამჟამად საკრებულოს შენობაშია განთავსებული, რადგან სკოლის ძირითადი შენობა მეწყერს დაუზიანებია. უცდიათ გარემონტება, მაგრამ სამუშაო, როგორც ხშირ შემთხვევაში ხდება, არ დასრულებულა. არადა, სოფლის ცენტრში მდგარი, ცეცხლგამძლე აგურით აგებული, ალუმინით დახურული სკოლისგან, ცოტა ხანში, შესაძლოა, ნანგრევებიღა დარჩეს. როგორც გვითხრეს, ეს საკითხი რამდენჯერმე დაუყენებიათ განათლების სამინისტროში, მაგრამ პასუხი დღემდე გაურკვეველია.
ციალა ჭიხვარია, ერკეთის საჯარო სკოლის დირექტორი: _ ერკეთის საჯარო სკოლის ძირითადი პრობლემა ის არის, რომ სკოლა საკრებულოს შენობაშია განთავსებული, იქ კი ფართის სიმცირის გამო, საგაკვეთილო პროცესი ფერხდება. საკითხი, ქვემოერკეთის პროფსასწავლებლის შენობაში სკოლის განთავსების შესახებ, დასმულია განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროში, რომლის დადებითად გადაწყვეტა ყოველმხრივ ხელს შეუწყობს სასწავლო პროცესის გაუმჯობესებას, გაიზრდება მოსწავლეთა კონტიგენტი. იქვეა სპორტული მოედანიც, შესაძლებელია, მოეწყოს დარბაზი, საცურაო აუზი, გაკეთდეს ფართო და ნათელი საკლასო ოთახები, კაბინეტ-ლაბორატორიები. თუ ამას დაემატება ტრანსპორტის მოძრაობა ხელსაყრელ დროს, შეიქმნება ისეთი პირობები, როგორზეც ჩვენი მოსწავლეები ოცნებობენ.
თემში არსებული მიგრაციის შეუქცევადი პროცესების გამო, ყოველწლიურად მცირდება მოსწავლეთა კონტიგენტი _ მიმდინარე სასწავლო წლის დასაწყისში 5 მოსწავლე გადავიდა სკოლიდან საცხოვრებელი ადგილის შეცვლის გამო.
ამჟამად სკოლაში სწავლობს 76 მოსწავლე. ჩვენს დაქვემდებარებაში შედის ონჭიქედის და ქვემოერკეთის კლასკომპლექტები. ონჭიქედის სკოლამდე მანძილი 2,5 კილომეტრია, ხოლო მაღალმთიანი აჭარიდან ჩამოსახლებული ოჯახების შვილებს _ პირველი-მეოთხე კლასის ოთხ მოსწავლეს, ერკეთის სკოლამდე 5 კილომეტრზე მეტი მანძილის გავლა უხდებათ, რაც ზამთრის ძნელ პირობებში შეუძლებელია. კლასკომპლექტში სამი მასწავლებელი ასწავლის, მათი ხელფასი 125 ლარია. მასწავლებლები გადამზადებულნი არიან პროფესიულ უნარებში. ამჟამად ელოდებიან სასწავლო საგნებში გადამზადებას. ანალოგიური სიტუაციაა ქვემოერკეთის დაწყებით სკოლაშიც.
ეროვნული სასწავლო გეგმის მიხედვით, კლასკომპლექტების შექმნა მიზანშეწონილია იმ შემთხვევაში, თუ ერთ კლასკომპლექტში მოსწავლეთა რაოდენობა არ აღემატება ოცს. მომავალი სასწავლო წლიდან დაწყებითი კლასის პედაგოგებს გარკვეული პრობლემები შეექმნებათ სამუშაო ადგილების გამო, თუმცა, 1014 წლიდან სკოლაში არ იქნება არც ერთი არასერტიფიცირებული მასწავლებელი.
ამდენად, ერკეთის საჯარო სკოლის დირექციამ, საგანმანათლებლო რესურსცენტრთან ერთად, აუცილებლად უნდა გამონახოს პრობლემების გადაჭრის გზები, რომ შენარჩუნდეს სკოლა, რომ სოფელი კიდევ უფრო მეტად არ დაცარიელდეს, _ ამბობს ჭიხვარია.
ამ თემაზე კომენტარის გაკეთება ჩოხატაურის საგანმანათლებლო რესურსცენტრის ხელმძღვანელს ეთერ წილოსანს ვთხოვეთ, მაგრამ მან განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პრესსამსახურთან გადაგვამისამართა, რომელთან დაკავშირებაც უშედეგოდ ვცადეთ.
ვფიქრობთ, სოფლის ამ უდიდესმა პრობლემამ აუცილებლად უნდა დააფიქროს მუნიციპალიტეტის ხელმძღვანელობა _ ხელისუფლებამ ყურადღება უნდა მიაქციოს სოფლებში არსებულ სკოლებსა და საბავშვო ბაღებს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ცოტა ხანში სოფელი ისე დაცარიელდება, ბავშვის ხმაც კი სანატრელი გახდება.
