მიდიოდა ქუჩაში… თავისთვის, მშვიდად, უწყინარი სახით და მოულოდნელად თავში მაღლიდან ჩამოვარდნილი ყვავილის ქოთანი დაეცა. გაგახსენდათ? _ კომპანია მაგთიკომის რეკლამა და მწვანე ფორმიანი ბიჭი დამახასიათებელი ხმით. ის ბიჭი დათო ბეშიტაიშვილია, ჩვენი გაზეთის სტუმარი და მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობი. დათო ბეშიტაიშვილმა ოზურგეთის მე-4 რუსული საშუალო სკოლა დაამთავრა. მსახიობობაზე ბავშვობიდან ოცნებობდა და აიხდინა კიდეც. ცხოვრებაშიც ისეთივე მხიარულია, როგორც სატელეფონო კომპანიის რეკლამებში.
_ დათო, როგორც ვიცით, ბავშვობაში კინოთი იყავი გატაცებული…
_ დიახ, ძალიან მიყვარს კინო, მყავდა ჩემი საყვარელი კინომსახიობები, ვაგროვებდი მათ სურათებს და ყველა მათგანის შემოქმედებითი ბიოგრაფია ვიცოდი, რამაც შესაბამისად განსაზღვრა ჩემი პროფესიის არჩევა.
_ თუმცა სკოლის დამთავრების შემდეგ, რატომღაც, სხვა პროფესია აირჩიეთ…
_ ჩემს მშობლებს ძალიან უნდოდათ იურისტი ვყოფილიყავი, ამიტომაც მათ ხათრი ვერ გავუტეხე და თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე ჩავაბარე. საღამოს განყოფილებაზე ვსწავლობდი და როცა მე-2 კურსზე ვიყავი პარალელურად ჩავაბარე შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო თეატრალურ ინსტიტუტში, სამსახიობო ფაკულტეტზე. კოტე სურმავას ჯგუფში, ორი წლის შემდეგ იგი შეცვალა რეჟისორმა დათო დოიაშვილმა.
_ ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ რომელ თეატრში განაგრძეთ მუშაობა?
_ ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ მქონდა მიწვევები სხვადასხვა თეატრში, ვმუშაობდი მოზარდმაყურებელთა თეატრში, რუსულ საბავშვო თეატრში, სარდაფში, კინომსახიობთა, თავისუფლების თეატრებში. ამჟამად ვარ მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობი. მართალია მეორე პროფესიაც მაქვს, მაგრამ მე უკვე ამ პროფესიაში დავმკვიდრდი და უკვე სხვაგან ვერ წარმომიდგენია ჩემი თავი.
_ გაგვაცანით თქვენი ოჯახი…
_ მყავს მეუღლე და ორი გოგონა. ჩემი მეუღლე ფიქრია ნიქაბაძე, თავისუფალი თეატრის მსახიობია.
_ როგორც მაყურებელი, ოზურგეთის თეატრის რეპერტუარიდან რას გაიხსენებდით?
_ ნახული სპექტაკლებიდან ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა ნ. დუმბაძის “გამარჯობათ, ხალხო”. ბრწყინვალე მსახიობები მონაწილეობდნენ. ასევე დამამახსოვრდა თეატრის 120 წლის იუბილე. სხვადასხვა სპექტაკლებიდან ნაწყვეტებს თამაშობდნენ ოზურგეთელი და თბილისელი მსახიობები. არაჩვეულებრივი ღონისძიება იყო. ხალხი დიდხანს უკრავდა ტაშს ქართული სცენის კორიფეებს. ასევე მინდა გავიხსენო ჩოხატაურის სახალხო თეატრი. ბავშვობაში ხშირად დავდიოდი ზაფხულობით კურორტ ნაბეღლავში _ სანატორიუმში, სადაც ამოდიოდნენ ჩოხატაურის სახალხო თეატრის მსახიობები. ისეთი იუმორისტული სკეტჩები ჰქონდათ და იმდენს ვიცინოდი, ძლივს მასულიერებდნენ. მინდა ჩოხატაურის სახალხო თეატრის მსახიობებს მადლობა ვუთხრა ბავშვობაში ნაჩუქარი საამო წუთებისთვის.
_ დღევანდელ ახალგაზრდებზე რას გვეტყვი?
_ მომწონს დღევანდელი ახალგაზრდები. მართალია, ჩემს ბავშვობაში სხვა ღირებულებები იყო და დღეს სხვა ღირებულებებია, მაგრამ ყოველთვის გაგებით უნდა მოვეკიდოთ მათ აზრს. ხშირად ხდება, რომ სხვადასხვა თაობა ერთმანეთს ვერ უგებს. ეს ბუნებრივიცაა, საერთოდ, შეიძლება, რაიმე არ გესმოდეს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ის ცუდია, როცა შენი არ ესმით. უნდა გაიხსენო, რომ ერთ დროს შენიც არ ესმოდათ და მაშინ ყველაფერი თავის ადგილზე დადგება. დრო წინ მიდის და არ შეიძლება, ამას წინააღმდეგობა გაუწიო.
