ისინი არიან ადამიანები, რომლებსაც თანდაყოლილმა ფიზიკურმა თუ ფსიქიკურმა ნაკლოვანებებმა მძიმე მსჯავრი _ მარტოობა არგუნეს მშობლების მზრუნველობის და სითბოს ნაცვლად. მათი უმრავლესობა ცერებრალური დამბლით არის დაავადებული, რის გამოც სმენის, მეტყველების და მხედველობის უნარი დაქვეითებული აქვთ, ზოგს კი საერთოდ არ გააჩნია, მიუხედავად ამისა, ძალიან ემოციურები, მგრძნობიარენი და მოსიყვარულენი არიან. თუ გული აჩვენე და შენში იმედის ნაპერწკალი დაინახეს, სიხარულისგან თვალები უციმციმებთ და ცდილობენ თავისებურად გაგრძნობინონ, როგორ გელიან და უყვარხარ.
მათთვის ერთ-ერთი ასეთი ადამიანია აბაშის სოფელ სეფიეთის მთავარანგელოზის სახელობის ტაძრის მოძღვარი მამა ანდრია, რომელიც აქ მყოფი ბევრი ბავშვის ნათლიაა და ღვთისგან ნაბოძებ უდიდეს ნიჭს, სიყვარულს არ იშურებს სენაკის პანსიონის აღსაზრდელებისთვის. მამა ანდრია ხშირად მიდის ბავშვებთან, მრევლში შეგროვილი საჩუქრები მიაქვს, დიდხანს რჩება მათთან და ცდილობს, შეუვსოს სულიერი სიმარტოვით გაჩენილი დიდი უფსკრული.
ყველაფერი 1998 წელს დაიწყო. მაშინ მამა ანდრია, მამა ნაზარესთან ერთად, პირველად ეწვია სენაკის ბავშვთა პანსიონს და დირექტორის თხოვნით, ორმა მამაომ ბავშვები მონათლეს. იმ დღის შემდეგ 15 წელი გავიდა და მამა ანდრიას მზრუნველობას არ აკლებს თავის სულიერ შვილებს, თუმცა, ამაზე ლაპარაკი არ უნდა. ინტერვიუს მიცემაზე უარი გვითხრა, მხოლოდ იმაზე დაგვთანხმდა, ქართველ ხალხს მიმართეთ,-თქო, რომ ვუთხარით.
დღევანდელ დღეს, ხარების ბრწყინვალე დღესასწაულზე მამა ანდრიამ ქველმოქმედების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და ქართველ დედებს თხოვნით მიმართა:
მამა ანდრია: “ხარების ბრწყინვალე დღესასწაულს ვულოცავ სრულიად საქართველოს _ ერთ-ერთ უდიდეს საუფლო დღესასწაულს. ამ დღეს ყოვლადწმიდა მარიამთან ერთად მთელ კაცობრიობას ეუწყა, რომ სახიერმა ღმერთმა ადამიანი სიკვდილისა და ცოდვის სამუდამო ტყვეობისათვის ვერ გაიმეტა და ეშმაკის მონობისაგან მისი გამოხსნა გადაწყვიტა. ეს დღე არის დასაბამი “ჩვენი ცხონებისა და გამოჩინება საუკუნოითგან დამალულისა საიდუმლოისა”. როდესაც ანგელოზმა მარიამ ღვთისმშობელს შვილის დაბადება ახარა, მან უდიდესი სიხარული განიცადა, შვილი დედისთვის ღვთისგან ნაბოძები საჩუქარია და არც ერთმა დედამ არ უნდა მოიწყვიტოს გულიდან თავისი პირმშო და არ გაიმეტოს მარტოობისთვის. საუბარს ქრისტეს სიტყვებით დავიწყებ _ “სასჯელი ჩემი უწყალო არს იმათ მიმართ, რომელმაც არა ჰქნა წყალობაი”. ამ სიტყვებშია ჩაქსოვილი მთელი სიბრძნე და თითოეული ქრისტიანი ადამიანის მოვალეობა ამ ქვეყნად. მოყვასისადმი სიყვარული, გაჭირვებულისთვის ხელის გაწოდება ადამიანს ცხონების გზაზე აყენებს.
_ თქვენ სენაკის ბავშვთა სახლის ხშირი სტუმარი ბრძანდებით. ძალიან ხშირად მიდიხართ მრევლთან ერთად საქველმოქმედო აქციით და ამ ბავშვებს სიყვარულს და სიხარულს ჩუქნით, ბევრი მათგანის ნათლიაც ხართ.
_ ესენი არიან ბავშვები, რომელთაც ყველაზე მეტად სჭირდებათ სითბო, სიყვარული, დახმარება და სტიმულის მიცემა. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი მათგანი ვერაფერს ხედავს, მათ დანახული ჰყავთ ყველაზე მთავარი _ უფალი და უყვართ ის. ჩემი უდიდესი სურვილია, ეს ბავშვები ოჯახურ გარემოში იზრდებოდნენ, მშობლების გვერდით. მათ მზრუნველობას არ აკლებენ აქ, მაგრამ დედის ალერსი შეუცვლელია. მათ თვალებში იკითხება უკან დარჩენილი მძიმე ისტორიები. ჩვენი ვალია ამოვუდგეთ მხარში და შევუქმნათ განცდა, რომ ისინი საჭირონი არიან, მათ გაუჩნდეთ რწმენა და ძალა, რათა გაიაზრონ, რომ შეუძლიათ შექმნან მომავალი. ყველა ქალი მომავალი დედაა, ვისურვებდი თითოეულ მათგანს გაეაზრებინა რაოდენ დიდი სიხარული განიხადა ღვთისმშობელმა ქალწულმა ხარებით და არასოდეს, არც ერთ დედას, რა მდგომარეობაშიც არ უნდა იყოს, უარი არ ეთქვას საკუთარ სისხლსა და ხორცზე.
