„სოფელი ნაღობილევი მდებარეობს ოზურგეთის რაიონის დასავლეთ მხარეს. მას აღმოსავლეთით ესაზღვრება სოფელი მერია, რომელთა შორის ჩამოედინება მდინარე ბოგილა. დასავლეთით ნაღობილევს ესაზღვრება სოფელი ნატანები, მათ შორის ჩამოედინება მდინარე ჭახვათა. სამხრეთით მისი საზღვარია ისევ მდინარე ბოგილა, ხოლო ჩრდილოეთით სოფელი თხინვალი. თხინვალს წინათ ერქვა ახალსაყდარი, ნაღობილევი სოფელ ახალსაყდარს გამოეყო 1930 წელს და ჩამოყალიბდა ცალკე ერთეულად.
სოფელ ნაღობილევის ჩრდილოეთი მხარე მაღლობზეა განლაგებული, ხოლო სამხრეთი დაბლობში. სოფლის შუაზე გადის სამანქანო გზა, რომელიც ოზურგეთს აერთებს ურეკთან.
როგორც აღვნიშნე, სოფელ ნაღობილევის აღმოსავლეთით, დასავლეთით და სამხრეთით ჩამოედინება მდინარეები ბოგილა და ჭახვათა. მდინარე ბოგილას უერთდება სოფელს შუა ჩამომდინარე ღელე სახელწოდებით შუაღელე. შუაღელეს უერთდება პატარა ღელეები კანჭიანა და მახარაძის ღელე. სოფელში ჩამოედინება და მდინარე ბოგილას უერთდება აგრეთვე არობელიძის ღელე. ნაღობილევშია აგრეთვე სხვა სამახსოვრო ადგილები, როგორიცაა: არობელიძის წყარო (საცივი), მახარაძის წყარო (საცივი), გობრონიძის ნასახალარი, ბაჯელიძეების ნასახლარი, ჭაყვათის პირი, ბოგილას პირი.
სოფელ ნაღობილევში იყო მრავალსაუკუნოვანი წიფლის ხე, რომელიც სიძლიერისა და დღეგრძელობის სიმბოლოს წარმოადგენდა, მაგრამ რამდენიმე წლის წინ ის მოჭრეს.
ნაღობილევში კომპაქტურად დასახლება დაიწყო XIX საუკუნის დასაწყისში. მამაჩემისა და ბიძისაგან ვიცი, რომ მათი ბაბუა დავით მახარაძე სოფელში ქვედა ბახვიდან ჩამოსახლდა XIX საუკუნის პირველ მეოთხედში. მათივე გადმოცემით იმ დროს სოფლის ახლანდელ ტერიტორიაზე მაღლობ ადგილებში ცხოვრობდა სამი თუ ოთხი ოჯახი.
1941 წლამდე, მეორე მსოფლიო ომამდე ნაღობილევში ცხოვრობდა 100 კომლამდე შემდეგი გვარის ოჯახები: არობელიძე, აროშიძე, ბაბილოძე, ბარამიძე, ბაქანიძე, ბაჯელიძე, გვიჩია, გობრონიძე, გოგატაძე, გოგიტიძე, გორდელაძე, გუჯაბიძე, დოლიძე, ვასაძე, ვაშაყმაძე, კეჭაყმაძე, კვერნაძე, კოიძე, კოსტავა, მახარაძე, მიმინოშვილი, მიქატაძე, მჟავია, მუჯირი, ნაცვალაძე, პინჩუკი, ჟღერია, სურგულაძე, ტურიკაშვილი, ქარჩავა, ქუტიძე, ღლონტი, ცინცაძე, ცერცვაძე, ჩხაიძე, ხინთიბიძე, ხურციძე…
ამჟამად სოფელი ნაღობილევი ცალკე ერთეულად გამოყოფილი არ არის, ის შედის სოფელ მერიის შემადგფენლობაში.
ჩვენს სოფელში დაწყებითი სკოლა გაიხსნა 1930 წელს, როცა ის გამოეყო სოფელ ახალსაყდარს.
მშობლებისაგან ვიცი, რომ ყოველ ქრისტიანულ დღესასწაულზე ისინი დადიოდნენ ახალსაყდრის ან გოგორეთის ეკლესიებში, რომელიც 30-იან წლებში დაანგრიეს.
1914-18 წლებში პირველ მსოფლიო ომში თურქეთის ფრონტზე იბრძოდნენ ძმები ალექსანდრე, კირილე, იოსებ და ტიმოთე მახარაძეები, ხოლო დასავლეთის (გერმანია, ავსტრია, უნგრეთი) ფრონტზე ერმილე კოიძე და სინო მახარაძე (მახარაძეების მეხუთე ძმა). ყველა მათგანი ომიდან ცოცხალი დაბრუნდა. სინო დაჭრილი იყო, ხოლო ერმილე კოიძემ რამდენიმე წელი ტყვეობაში გაატარა ავსტრიაში და ომის დამთავრების შემდეგ დაუბრუნდა ოჯახს. ტიმოთა მახარაძე ომიდან დაბრუნების შემდეგ 1918 წელს სრულიად ახალგაზრდა გარდაიცვალა.
პირველი მსოფლიო ომის მონაწილეს კირილე მახარაძეს (ბაბუაჩემი – ი.მ.) – ფელდფებელს, მეზარბაზნეს, ბატარეის მეთაურს მიღებული ჰქონდა გიორგის ოთხი ჯვარი… მან აგრეთვე აქტიური მონაწილეობა მიიღო 1918 წელს მდინარე ჩოლოქთან თურქების წინააღმდეგ ბრძოლაში. აქ ამოქმედდა ქვემეხი მისი მეთაურობით”.
ბაბუაჩემის, კირილე მახარაძის ჯვრით დაჯილდოების ერთ- ერთი ბრძანებაში წერია შემდეგი: старший фейрверкер 6-ой горной батареи 2-го горного дивизиона 39-ой артиллерийской бригады Махарадзе Кирилл Иванович в бою 26 июня 1916 г за высоту 2350 у Кюкертлинского перевала под сильным ружейным и артиллерийским огнем турок отыскал и указал наносившую нам урон неприятельскую батарею и тем дал возможность привести ее к молчанию. პირველი ჯვარი თურქეთის ფრონტზე თავად იმპერატორმა ნიკოლოზ მეორემ ჩამოჰკიდა.
ერთხელ თურმე ბათუმში ქუჩაში მიდიოდა და ტროტუარზე ვიღაც გენერალს შეეფეთა, რომელმაც დაუღრიალა Ты почему блядь честь не берешь კირილემ შინელი გადაწია და ოთხივე ჯვარი დაანახვა, გენერალმა თავად აუღო “ჩესტი” და გაატარა თურმე.
[sexy_author_bio]
