“შეზღუდულ არჩევანს გვიტოვებს ეს ხელისუფლება _ ამოწყდით მშიერი, იმათხოვრეთ ან ყველაფერი იკადრეთო… იქნებ, ისიც აძლევთ ხელს, რომ ხალხმა მოთმინება დაკარგოს და მიუხტეს ამ ხელისუფლებას, რომ მერე ისევ სათავისოდ გამოიყენონ?!” დღეს საქართველო ფასების ზრდის ტემპით პოსტსაბჭოთა სივრცეში მეორე ადგილზეა. გასულ წელს ფასები სწრაფი ტემპით, ბელორუსთან შედარებით, მხოლოდ ყირგიზეთსა და საქართველოში გაიზარდა. ოფიციალური მონაცემებით, საქართველოში ფასების 11,2%-ით ზრდა ფიქსირდება.
ანალიტიკური სტატისტიკის თანახმად, იმ ქვეყნებიდან, სადაც დოლარი გაძვირდა, პირველ პოზიციაზე საქართველოა _ ქვეყანაში დოლარის კურსი იანვრის თვეში 2,04% -ით გაიზარდა.
პროდუქტზე ფასები დღითიდღე მატულობს, რაც მოქალაქეებში აფორიაქებას, იმედგაცრუებას, შიშს და ბუნებრივია, შიმშილს იწვევს. ამ მძიმე სოციალურ ფონს, გურიაში ხელისუფლებისთვის მოულოდნელი, ჩვენი კლიმატისთვის კი სრულიად მოსალოდნელი უამინდობაც დაემატა.
“გურია ნიუსმა” პროდუქტებზე ფასების ზრდის პროცენტული მაჩვენებელი ერთ-ერთი კომერციული მაღაზიიდან აიღო. ბოლო კვირის განმავლობაში, ამ მაღაზიაში რძის პროდუქტებზე ფასებმა საგრძნობლად მოიმატა: არაჟნის ფასი 25%-ით გაიზარდა, კარაქის კი _ 20 %- ით. ასევე, 10 %-ით გაძვირდა შაქრის ღირებულება, ისევე როგორც ქიშმიშის. ტკბილეულზე ფასებმა 25 %-ით მოიმატა. გაიზარდა სასმელის ღირებულებაც.
“ბარემ ცოცხლად დაგვმარხონ! ინფორმაცია გვაქვს, რომ ფასები კვლავ გაიზრდება, ადამიანების სახე უნდა ნახოთ აქ რომ შემოდიან და თითოეულ თეთრს როგორ ანაწილებენ”, _ გვითხრა მარკეტის გამყიდველმა.
“ფასები ისე გაიზარდა, თავს ვეღარ გაიტანს კაცი _ პური ხომ უნდა იყიდო?! არანაირი საშუალება არ მაქვს და სიმწრით გამაქვს თითოეული დღე. ასეთ ამინდში ქუჩაში ვარ.. ნახეთ, ნაკვერჩხალი მაქვს ფეხებში შედგმული. რა ვქნა? მზესუმზირას ვყიდი და აწი ამასაც ვეღარ მოვახერხებ, ძალიან გაძვირდა”, _ გვითხრა ნელი ჩხაიძემ.
“ჩემი აზრი ვის აინტერესებს? მალე დამეტყობა ეს ეკონომიკური სიდუხჭირე. არ ვიცი გამოსავალი ამ სიტუაციიდან რა არის; ალბათ, მთავრობა თავისი ნებით უნდა წავიდეს, მეტი გზა აღარ არსებობს. ახალმა უნდა შეცვალოს, ვინც ხალხზე იზრუნებს. ესაა ჩემი აზრი. რა ამბავია ხომ ხედავთ ტუნისში, ეგვიპტეში? პენსიონერი ვარ, მომეხმარა ღმერთი, თორემ, ვინც პენსიასაც ვერ იღებს, იმან რა უნდა ქნას?!” _ ამბობს გაბრიელ მდინარაძე.
“ფასების ზრდა პროდუქტებზე, პურზე, პირდაპირ ჩვენზე მოქმედებს. რა უნდა ვქნათ? ჩვენ რას ვიზამთ? შემცირდეს უნდა ფასები ყველაფერზე, ხელფასები უნდა მოუმატონ ხალხს, პენსიონერებს _ პენსია, მეტი გამოსავალი არაა… უკეთესობა არ ჩანს, პირიქით _ უკან და უკან მივიწევით, ვკნინდებით”, _ აღნიშნა “გურია ნიუსთან” საუბარში ერთ-ერთმა გარემოვაჭრემ.
“ფასების ზრდა, პირდაპირ დაბალ და საშუალო ფენას ურტყამს. ამაზე მტკივნეული არაფერია. რა უნდა ვთქვა? მერე რა, რომ მე ვმუშაობ და მაქვს ხელფასი?! გეფიცებით თუ მყოფნიდეს თვიდან თვემდე”, _ გვითხრა ერთ-ერთმა საჯარო მოხელემ.
“დარწმუნებული ვარ, რომ ყველას აწუხებს, ასეთი სიდუხჭირე… მომკლა ყოველ დღე იმის ფიქრმა, რა გავაკეთო დღეს სადილად, რომ ოჯახი დავაპურო! დილა მაგაზე ფიქრით მითენდება და ამაზე ფიქრით მიღამდება. ასეთი კატასტროფული ფასები? ნამდვილად არ ველოდი. იმედი რომ არ მქონდეს, მთლად გადავირევი. ჩვენი ყოველდღიური ყოფითი ცხოვრება ძალიან შრომატევადია: სახლიდან გამოხვალ, ქუჩაში იდგები მთელი დღე და სახლში პურიც შეიძლება ვერ მიიტანო. დღეს, მაგალითად, არაფერი არ მიმაქვს სახლში… ხვალ გავყიდი კი რამეს?! ისეთი ასაკის ვარ პენსია ჯერ არ მეკუთვნის…”, _ გვითხრა ყვავილების გამყიდველმა.
“გაჭირვებულ ხალხს კიდევ დაცინვა უნდა?! ამ კითხვას როგორ გვისვამთ, შეშინებულები ვართ, მეტი რაღა გინდა?!” _ აგრესია ვერ დამალა ერთ-ერთმა მოქალაქემ.
“ფასების ზრდა გეომეტრიული პროგრესიით მიმდინარეობს, ხოლო შემოსავლები ასევე, გეომეტრიული პროგრესიით მცირდება. კლიმატიც ისე შეიცვალა, რომ დოვლათის შექმნა ძალიან გაჭირდა, გლეხისა და ფერმერის დამხმარე არავინ ჩანს, არავის არ აქვს იმის სურვილი, რომ ამ საცოდავ ხალხს დაეხმაროს. რა თქმა უნდა არ იქმნება ახალი სამსახურები, არც _ ქარხანა, არც ფაბრიკა… სამაგიეროდ, გაბერილია შტატები საჯარო სამსახურებში; იქაც, თუ არ ხარ ნაციონალური პარტიის წარმომადგენელი, მუშაობას ვერ დაიწყებ… ასეთი მწირი და ღარიბი შემოსავლის დროს, როცა ასეთი ფასებია პროდუქტებზე, განწირულნი ვართ დასაღუპად. 80 ლარია პენსია და ამ თანხით შეიძლება თავი ირჩინოს ადამიანმა? პენსია შუქის, გაზის და ნაგვის ფულად არ გეყოფა. საჭმელი? რას იყიდი? თუ გადაიხადე გადასახადები, მოგრჩება ორი კილო შაქრის თუ ათი ცალი პურის ფული. მედიკამენტები ხომ უნდა იყიდო? ასეთია ჩვენი დღევანდელი დამთრგუნველი ყოფა… შეზღუდულ არჩევანს გვიტოვებს ეს ხელისუფლება _ ამოწყდით მშიერი, იმათხოვრეთ ან ყველაფერი იკადრეთო… იქნებ, ისიც აძლევთ ხელს, რომ ხალხმა მოთმინება დაკარგოს და მიუხტეს ამ ხელისუფლებას, რომ მერე ისევ სათავისოდ გამოიყენონ?!” _ კითხვა დაგვისვა ერთ-ერთმა რესპონდენტმა.
“ძალიან ცუდი გაზაფხული გველოდება. ოჯახში ხუთი სული ვცხოვრობთ და დღეში 5 პური ხომ მაინც გვინდა? ორი მოსწავლე გვყავს, დედ-მამა უმუშევარია; მე ვარ ოჯახში მხოლოდ პენსიონერი და ჩემი შემოსავლით, მითხარით, რა უნდა ვქნათ?! მოაქანჯალონ ეგ გამყიდველები და გადამყიდველები _ ყველაფერი მაგათი ბრალია, რომ ჩვენ, უბედურ ხალხს სისხლიც შეგვისვეს”, _ გვითხრა “გურია ნიუსის” რედაქციაში მოსულმა 72 წლის პენსიონერმა, რომელიც მიიჩნევს, რომ ამგვარი ვითარების შექმნა სახელმწიფო ეკონომიკური პოლიტიკის კი არა, მაღაზიაში მდგარი გამყიდველის ბრალია.
