რამდენიმე დღეა, “ლიბერთი ბანკის” ჩოხატაურის ფილიალთან ჩავლისას, კომუნისტების დროს, მოსკოვში, მავზოლეუმთან, ლენინის ნეშტის სანახავად რიგში ჩამდგარი ხალხი გაგახსენდებათ. დაინახავთ “სტაჟიან” მომლოდინეებსაც _ ეტყობათ, წინა დღეებში არ გაუმართლათ. “დგანან, და ელიან” სასურსათო ვაუჩერის განაღდებას. რედაქციაში კი აღშფოთებული მოქალაქეების ზარი არ წყდება _ იქნებ რაიმე გვიშველოთო.
დილით, 9 საათზე, ბანკის წინ მომლოდინე ხალხს შევუერთდით. ერთ-ერთმა ქალბატონმა გულისტკივილით გვითხრა: _ სამი დღეა სამებიდან დავდივარ სასურსათო ვაუჩერის გასანაღდებლად, 9 ლარი უკვე დავხარჯე. თუ დღესაც ვერ მოვახერხე აღება, რაღა აზრი აქვს? ეს 30 ლარი გზაში დამეხარჯება!
ბანკი, რომლის დევიზია “ყველგან და ყველასთვის”, დილით, დაკეტილი კარით, ღმერთმა იცის, საიდან შესული თანამშრომლებით (ეტყობა, ბანკის შენობას “საიდუმლო” შესასვლელი აქვს), კარში გამოჭრილი პატარა სარკმლიდან შიგადაშიგ გამომზირალი “დაცვის ბიჭების” “იმიჯით” წარსდგა ჩოხატაურელების წინაშე. როცა გაგვიმართლა და სარკმელთან დაცვის თანამშრომელი მოვიხელთეთ, მმართველი მოვიკითხეთ: _ ახლა ნაგომარშია და 5 წუთში მოვაო, _ გვიპასუხეს. რადგან 5 წუთი, ასეთ შემთხვევებში, მინიმუმ, ერთ საათს უდრის, დაცვას მმართველის მობილური ტელეფონის ნომერი ვთხოვეთ. აღმოჩნდა, რომ, თურმე, ტელეფონის ნომრის გაცემის უფლება მას არ ჰქონია. სხვა საქმე მაინც არ გვქონდა და გავიხსენეთ, თუ როგორ ამოწმებდა პირდაპირ ეთერში საქართველოს პრეზიდენტი ბანკის ჩოხატაურის ფილიალის უფროსის კი არა, მინისტრების მობილურების “მომსახურების ზონაში” ყოფნა-არყოფნას… თუმცა, მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა…
ჩვენს განცვიფრებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა ერთმა ქალბატონმა “საიდუმლოდ” გაგვანდო, მმართველი შენობაშიაო. ეტყობა, მანაც იმ “საიდუმლო” შესასვლელით ისარგებლა. დიდი ძალისხმევით გავარღვიეთ ხალხის რიგი, გზადაგზა აღშფოთებულ ხალხს ვებოდიშებოდით, რომ მმართველისგან ვაუჩერის განაღდება კი არა, შექმნილი ვითარების შესახებ ინფორმაციის მიღება გვსურდა. მმართველს, ისე რომ არც კი შემოუხედავს, ხალხის აღშფოთება და თხოვნა გადავეცით, რადგან ჩავთვალეთ, რომ “უკანა” კარიდან ბანკში მოხვედრილმა, იქნებ, არც იცის, რა ხდება გარეთ: ამდენი ლოდინითა და ტანჯვით დაღლილი, “საჭმლის ვაუჩერის” რიგში მდგომი მოქალაქეები ცუდადაც კი ხდებიან, სასწრაფო სამედიცინო დახმარების მანქანის გამოძახებაც უხდებათ, ვაუჩერის ფასს გზაში ხარჯავენ და ხელთ აღარაფერი რჩებათ… რიგში დგას პედაგოგი, რომელსაც ბანკიდან სესხი აქვს გატანილი და თანხის გადაუხდელობის გამო, წინა თვეში უკვე მოუხდა ჯარიმის გადახდა; თუ ახლაც დროულად ვერ გადაიხდის, ჯარიმა კიდევ უფრო გაიზრდება; რიგში დგანან გაზის აბონენტები და დანახარჯის გადახდის ბოლო ვადას თუ გადააცილებენ, გაზს გადაუკეტავენ და ოჯახები სიცივეში დარჩებიან; რიგში დგანან ორგანიზაციების ბუღალტრები, რომლებსაც გადაუდებელი საბანკო ოპერაციები აქვთ გასახორციელებელი…
_ ილაპარაკეთ, ქალბატონო, ილაპარაკეთ… _ საუბრის ნება ისე “დაგვრთო”, თავიც არ აუწევია მონიტორთან მიმჯდარ მმართველს, ვინმე ზაზა სვანიძეს.
“საუბარი” იმით დასრულდა, რომ თურმე, “ბანკის მმართველი ანგარიშვალდებული არაა, რამე აგვიხსნას!” როგორც ჩანს, სვანიძეს ჩოხატაურელთა პრობლემები, რომლებიც “ლიბერთი ბანკის” შენობის წინ ცოცხალ რიგში რამდენიმე დღეა დგანან, იმდენად უმნიშვნელოდ მიაჩნია, ახსნა-განმარტების ღირსადაც არ თვლის და თვის ბოლოს, მხოლოდ ხელფასის დათვლა “ეხერხება”. ბანკს, რომელსაც ასეთი თანამშრომელი ჰყავს ფილიალის უფროსად, უფრო სხვა სახის დევიზი შეეფერება; იმ დღეს, ცოცხალ რიგში იმდენი შესაფერისი დევიზი გავიგონეთ, ჩამოთვლაც და უფრო კორექტულების შერჩევაც გაგვიჭირდა, მაგალითად, “ჩემთვის და ჩემდათავად”, “კაბინეტში _ ხელფასისთვის” ან კიდევ “კლიენტები ფეხებზე მკიდია”…
ჩვენ ხალხში გაგონილ ახალ სლოგანებს ყოველგვარი ანაზღაურების გარეშე, ამ სტატიასთან ერთად გადავუგზავნით სათავო ოფისს და თავად გადაწყვიტონ, ამგვარი დევიზი უფრო გამოადგებათ თუ სვანიძისნაირი “მმართველი” ჩოხატაურში. მანამდე, მოსახლეობისთვის რომ რამე სასარგებლო ინფორმაცია მიგვეწოდებინა, “ლიბერთი ბანკის” საზოგადოებასთან ურთიერთობის დეპარტამენტის უფროსს დოდო ბოჭორიშვილს დავუკავშირდით. მან ბოდიში მოუხადა მოქალაქეებს შექმნილი შეფერხებების გამო და აღნიშნა, რომ ეს პროცესი მთელს საქართველოში ასე მიმდინარეობს და რომ მდგომარეობის გამოსასწორებლად შეეცდებიან ფილიალებში თანამშრომლები დაამატონ.
ჩოხატაურელებისთვის ვერაფერი ნუგეშია, რომ “საჭმლის ვაუჩერების” (როგორც ხალხში ეძახიან) დარიგება მთელ საქართველოში ასევე, ანუ სამარცხვინოდ მიმდინარეობს. მოსახლეობას კი შევახსენებთ, რომ სასურსათო ვაუჩერზე, რომელიც წინასაარჩევნო სარეკლამო ტექსტითაა “დამშვენებული”, ჩვენს ქვეყანაში ცხოვრების დონის ასამაღლებელი გრძელვადიანი საფუძვლების, სოფლის მეურნეობისა და ტურიზმის განვითარების, ადგილობრივი წარმოების ხელშეწყობის, ახალი სამუშაო ადგილების მოხსენიებით, მითითებულია, რომ ვაუჩერის განაღდება 2011 წლის 1 ივლისამდეა შესაძლებელი. ვაუჩერზე საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს “ცხელი ხაზიცაა” მითითებული: (822) 510-033, (822) 910-046. მართალია, ჩვენ დღე-ღამის სხვადასხვა მონაკვეთში ვცადეთ სამინისტროს ამ ტელეფონებზე დაკავშირება და ჩოხატაურში შექმნილი ვითარების შესახებ ინფორმაციის მიწოდება, მაგრამ ხაზი “ცხელი” კი არა, მუდმივად “დაკავებული” აღმოჩნდა. თქვენც სცადეთ, იქნებ, გაგიმართლოთ!
