ქვეყანაში, სადაც კვების პროდუქტების ვარგისიანობის შემოწმება არ ხდება და ამის გამო საზოგადოებას პროტესტის გრძნობა არ გააჩნია, ვინმე დაინტერესდება სხვა სახის ცხოვრებისეული პრობლემებით? ძალზე საეჭვოა.
პრობლემები ჩვენთან განუზომლად ბევრია. არადა, რატომ არ უნდა აღელვებდეს საქართველოს მოქალაქეებს ის ტრაგიკული მოვლენა, რომ სოფლის მეურნეობა და მრეწველობა თითქმის მთლიანადაა განადგურებული, დანგრეულია ერთ დროს უმძლავრესი ფაბრიკა-ქარხნები, სხვადასხვა სახის კომუნიკაციები, პერიოდულად გამოდის მწყობრიდან საცხოვრებელი სახლები, კულტურულ-საგანმანათლებლო დაწესებულებები.
ამ დროს კი გაოცებას იწვევს ის, რომ არავინ არავითარ რეაგირებას არ ახდენს საქართველოში ჩაის, ციტრუსის, ხეხილის, ბოსტნეულის, ბაღ-ვენახებისა და ყველა იმ ბუნებრივი პროდუქტების ლიკვიდაციის ამაზრზენ ფაქტებზე, რომლებითაც საქართველო მსოფლიოში განთქმული იყო. სხვას რომ ყველაფერს თავი დავანებოთ, რატომ არ უნდა გვაშფოთებდეს ის, რომ საქართველო დღეს ჩაის ყიდულობს? ამ დროს კი ხელისუფლებაში არიან და მოდიან "პოლიტიკოსები", რომლებიც საკუთარი ხელფასებისა და პრემიების გარდა არაფერზე ზრუნავენ.
ყველაფერი ეს კი ხდება იმ დროს, როცა ჩვენი მოსახლეობის დიდი ნაწილი უმუშევარი, დამშეული და უსახლკაროა. ხოლო ასეთ დანაშაულებრივ მოვლენებზე, იშვიათ გამონაკლისთა გარდა, ხმას არავინ იღებს.
ასე რომ, ხელისუფლებაში მოსულთა თუ მომსვლელთა ლოზუნგი: "საქართველო ტყუილის გარეშე", მხოლოდ წინასაარჩევნო და გამოსაყენებელი პიარია და სხვა არაფერი. გავიხსენოთ _ ღარიბაშვილმა ამასწინათ ერთი საწარმო რომ გახსნა, დღეს იგი უკვე აღარ მუშაობს; გავიხსენოთ, როცა ჯერ კიდევ ედუარდ შევარდნაძე სუფსის ტერმინალის ამოქმედებით აშენება-დამშვენებას გვპირდებოდა. მაგრამ როცა ტერმინალი ამოქმედდა და ნავთობდოლარმა ჩვეული თავბრუდამხვევი სურნელი გამოუშვა, მან მისთვის ჩვეული ცინიკური ღიმილით და გურული იუმორით გვაუწყა: "ნუ დავემსგავსებით იმ ას კაცს, ასი ცხვარი რომ უხაროდაო". ამ ხუმრობაში მხოლოდ ერთადერთი სიმართლე ჩანს _ ყველა ის ტრანზიტი, რომელიც გადის საქართველოს "კორიდორით", სუფსის ტერმინალია თუ რკინიგზა, ავტომაგისტრალი თუ მრავალი სხვა საბაჟოები, არანაირ "მონიტორინგს" არ ექვემდებარება, და არავინ იცის, რა შემოსავალი მოაქვს იმ 18-თვლიანი "ტრაილერების" ქარავანს, რომლებიც უმოწყალოდ, დღიან-ღამიანად სერავენ საქართველოს, ან რა ტვირთის გადაზიდვით არიან დაკავებული???
უნებლიედ, ეჭვს ბადებს ის გარემოება, რომ ხელისუფლების მაღალ ეშელონებში უჭირთ მორგებული სავარძლების, თბილი და გრილი კაბინეტების დატოვება, მაშინაც კი როცა ყოველგვარი ვადები ამოწურულია. ეს იმიტომ, რომ იმ უაზროდ დიდი ხელფასებისა და პრემიების გარდა, აქვთ სხვა აუწერლად ველური შემოსავალი ზემოთხსენებული ობიექტებიდან, ბიუჯეტში კი აქედან შედის მხოლოდ ის მინიმუმი, რაც აუცილებელია იმისთვის, რომ საქართველო დარჩეს მსოფლიო რუკაზე, როგორც სახელმწიფო, თავისი პრეზიდენტის, პრემიერის, სასამართლოსა და ყოველგვარი სამართალდამცველი ინსტიტუტებით.
რაც ყველაზე სასაცილოა, გვაქვს ბიუჯეტგაბერილი კულტურის სამინისტრო, მინისტრით და ხუთი მოადგილით _ სასაცილო იმიტომ, რომ ქვეყანაში სადაც კულტურაა, იქ იმდენ პატივს სცემენ კანონს, რომ მსგავსი ველური დანაშაული არ მოხდება.
კიდევ ერთი მაგალითი: რამდენიმე წლის წინათ სააკაშვილის თავდაცვის სამინისტრომ უკრაინიდან შეისყიდა 80 ტანკი, ჩამოიტანეს, ჩამოტვირთე პოლიგონზე, ჩაასხეს საწვავი, მაგრამ არც ერთი მათგანი არ დაიქოქა _ ჩაიხედეს და არც ერთ მათგანში ძრავი არ აღმოჩნდა. ცოტა ხმაურის შემდეგ ძრავების ყიდვას ამჯობინეს ტანკები ჯართად გაეყიდათ თურქეთში. ადვილია ტანკში გადახდილი საფასურის და მისი ჯართად გაყიდვის შემდეგ აღებული თანხის შედარება, თუმცა, ამ ქვეყანაში ვინმეს ეს აწუხებს? აი, ასეთი სამინისტრო ჩაიბარა ახალმა ხელისუფლებამ და სამინისტროს შეფმა ირაკლი ალასანიამ, რომელიც ჩუმად არის. რატომ?!
რამდენიმე წლის წინ, ერთ-ერთი ტელევიზიით გავიდა ისრაელის მაშნდელი პრემიერ-მინისტრი არიელ შარონი, ეს მყინვარივით გათეთრებული ბერიკაცი, ბავშვივით გარბოდა ტელესტუდიის დერეფანში და განუწყვეტლივ იმეორებდა, ხალხი უნდა დავამშვიდოო. საქმე ყოფილა შემდეგში: ვინმე კანადელ ბიზნესმენს, შარონის ანგარიშზე ჩაურიცხავს 1,5 მილიონი დოლარი, რაც იმავე დღეს გამხდარა ცნობილი ისრაელი საზოგადოებისთვის. ამ ფაქტს მოჰყვა მოსახლეობის პროტესტი ქუჩებში: შენ ხარ ჩვენს მიერ დაქირავებული პრემიერი და ანგარიშვალდებული ხარ, აგვიხსნა, რაშია საქმეო. შარონმა მართლაც დაამშვიდა ხალხის და აუხსნა, კრიმინალს ადგილი არ ჰქონია.
ნორმალურ ქვეყანაში ხალხი სისტემატურად აკონტროლებს მის მიერ დაქირავებულ ხელისუფლებას. როცა ჩვენ მსგავსი საკითხები არ გვაინტერესებს და სასაცილოდ მიგვაჩნია, იმიტომ ხომ არ არის საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტი 5 (?) მილიარდი, ხოლო ისრაელის _ 72 მილიარდი? ისიც უნდა ითქვას, რომ ტერიტორიის მიხედევით, ისრაელი 3,5 -ჯერ ნაკლებია საქართველოზე და იქედან ნახევარი უდაბნოა.
ასე რომ, თუ საქართველოს მომავალი თაობა არ გადახედავს ამ ჩვენს გასაოცარ მენტალიტეტს, ანუ ყველაზე დიდი უკულტურობა სიამაყის და ვაჟკაცობის სიმბოლოდ იქნება მიღებული, ჩვენ სახელმწიფოდ არასდროს ჩამოვყალიბდებით და მეტიც, მსოფლიო კრიმინალის სასეირნო ტერიტორიად ვიქცევით.
ღმერთმა ჰქნას, რომ მე ვცდებოდე, მაგრამ თუ დანგრეულ გზას შეიძლება გზატკეცილი ეწოდოს, მაშინ საქართველოც სახელმწიფო ყოფილა.
P.S. თუ მსგავსი წერილის წაკითხვის და ანალიზის გაკეთების დრო არ აქვთ ბატონ ბიძინა ივანიშვილს და მის გუნდს, საინტერესო და უფრო პრიორიტეტული რა არის მათთვის?
გრამიტო (გერმანე) მამინაშვილი
