“ჩვენ შეგვიძლია გადავხედოთ ევროკავშირის ქვეყნების გამოცდილებას იქ, სადაც პრეზიდენტებს საპარლამენტო სისტემაში ირჩევენ არაპირდაპირი წესით _ არასოდეს, ამ კუთხით სისტემური ცვლილება არ წარმოშობილა. იქ კი, სადაც საპარლამენტო სისტემაა და პრეზიდენტებს ირჩევენ პირდაპირი წესით, უმეტეს შემთხვევაში, წარმოიშობა პრობლემები, რომელშიც ერთ-ერთი მთავარი უფლებამოსილებათა მკაფიო გამიჯვნაა მთავრობასა და პრეზიდენტს შორის,” _ ეს განცხადება პარლამენტის თავმჯდომარემ ირაკლი კობახიძემ G-news TV-ის გადაცემა “კვირის თემაში” საუბრისას გააკეთა.
ქვეყნის მთავარმა კანონმდებელმა, ჩვენთან სტუმრობისას ვრცლად ისაუბრა საკონსტიტუციო ცვლილებების პროექტზე და აღნიშნა, რომ ახალი კონსტიტუცია ხალხზეა მორგებული. ერთ-ერთ ყველაზე აქტუალურ, პრეზიდენტის არჩევის წესზე საუბრისას, ირაკლი კობახიძემ ის არგუმენტები დაგვისახელა, რომელიც, მისი თქმით, პრეზიდენტის არაპირდაპირი წესით არჩევის აუცილებლობას ამტკიცებს.
_ რამდენიმე ძალიან მყარი არგუმენტი გვაქვს. როდესაც საპარლამენტო მმართველობის სისტემაში პრეზიდენტს ირჩევ პირდაპირი ვადით, ამ დროს, წარმოიქმნება ძალიან დიდი დისპროპორცია ლეგიტიმაციას და უფლებამოსილებას შორის. ასეა დღესაც და ასეც იქნება _ პრეზიდენტს აქვს ძალიან შეზღუდული უფლებამოსილებები. ჩვენ შეგვიძლია გადავხედოთ ევროკავშირის ქვეყნების გამოცდილებას _ იქ, სადაც პრეზიდენტებს საპარლამენტო სისტემაში ირჩევენ არაპირდაპირი წესით _ არასოდეს, ამ კუთხით, სისტემური ცვლილება არ წარმოშობილა. იქ კი, სადაც საპარლამენტო სისტემაა და პრეზიდენტებს ირჩევენ პირდაპირი წესით, უმეტეს შემთხვევაში, წარმოიშობა პრობლემები, რომელშიც ერთ-ერთი მთავარი უფლებამოსილებათა მკაფიო გამიჯვნაა მთავრობასა და პრეზიდენტს შორის.
როცა პრეზიდენტს ირჩევ პირდაპირი წესით, როგორი კომპეტენციებიც არ უნდა ჰქონდეს, უჩნდება იმაზე მეტი ამბიცია, ვიდრე კონსტიტუციით არის განსაზღვრული და აქედან გამომდინარე, ასეთი ტიპის ქვეყნებში ჩნდება უფლებამოსილებათა გამიჯვნის პრობლემა. გარდა ამისა, არის პრეცედენტები, როდესაც პრეზიდენტებად ირჩევენ ოდიოზურ ფიგურებს _ ნეონაცისტი კინაღამ აირჩიეს ერთ-ერთ ძალიან განვითარებულ ქვეყანაში. ასეთი პრობლემებიც არის, რაც ხელს უშლის პარტიული სისტემის სწორ განვითარებას. ძალიან მნიშვნელოვანი არგუმენტი კი მდგომარეობს იმაში, რომ როცა პრეზიდენტს ირჩევ პირდაპირი წესით, ბუნებრივია, უნდა ჩაატარო პროგრამაზე აგებული საარჩევნო კამპანია _ გადიხარ მოსახლეობასთან და ესაუბრები იმაზე, თუ როგორ ხედავ ქვეყნის განვითარებას. ჩვენი კონსტიტუციის თანახმად, მისი უფლებამოსილებიდან გამომდინარე, კანდიდატი ამაზე ვერ ისაუბრებს მოსახლეობასთან, მას თავისი საარჩევნო პროგრამა ვერ ექნება _ ერთადერთი, რითაც შეიძლება შემოიფარგლოს კანდიდატი, ეს არის დაპირება და დაპირისპირება, მათ შორის პიროვნული, სხვა კანდიდატებთან.
2013 წელს ამ მხრივ პრაქტიკული პრობლემები არ წარმოშობილა, რადგან კანდიდატს ძალიან მაღალი ლეგიტიმაცია ჰქონდა “ქართული ოცნებიდან” _ ამის გამო, კანდიდატმა, რომელსაც არ ჰქონდა მოსახლეობიდან მხარდაჭერა, მიიღო ხმების 64% _ სუფთა პარტიული არჩევნები იყო. შესაბამისად, პირდაპირი წესით არჩევის შემთხვევაში, იგივე მოხდება და შეუძლებელია ასეთ სიტუაციაში ზეპარტიული პრეზიდენტი აირჩიო, _ აღნიშნა ირაკლი კობახიძემ
_ ბატონო ირაკლი, თქვენი სიტყვებით გამოდის, რომ 2013 წელს, გიორგი მარგველაშვილი, რომელიც “ქართულ ოცნებას” წარმოადგენდა, მოსახლეობას თქვენს გუნდთან ერთად ატყუებდა…
_ ტყუილებზე არ არის საუბარი _ მარგველაშვილი “ქართული ოცნების” სახით იძლეოდა დაპირებებს, ამბობდა, რომ “ქართული ოცნება” გააკეთებდა ამას და ის მოვიდა პრეზიდენტის პოსტზე პარტიის ეგიდით. შესაბამისად, ზეპარტიული ვერ გახდებოდა და ეს დაგვანახა პრაქტიკამ. მას ჰქონდა ორი არჩევანი _ ან უნდა ყოფილიყო ერთი პოლიტიკური პოლუსის, ამ შემთხვევაში “ქართული ოცნების”, ან მეორე პოლიტიკური პოლუსის წარმომადგენელი. მან ეს უკანასკნელი აირჩია და ის არ არის ზეპარტიული პრეზიდენტი.
_ თქვენი აზრით, რომელ პარტიას წარმოადგენს გიორგი მარგველაშვილი?
_ აშკარად ჩანს, თუ ვისთან ურთიერთობს _ ეს არის ის პოლიტიკური პარტიები, რომლებთანაც ჩვენ გვაქვს პრინციპული დაპირისპირება. მაგალითად, “ნაციონალური მოძრაობის” დანაყოფებთან, იმ პოლიტიკურ პარტიებთან, რომლებსაც აქვთ არაპროდასავლური ორიენტაცია. აშკარად ჩანს, რომ მათთან პირდაპირ კავშირში შედის მოქმედი პრეზიდენტი. ჩართულია პარტიულ პოლიტიკურ პროცესებში, არასწორი მოვლენაა იმ სისტემაში, რასაც ქვია საპარლამენტო სისტემა. ამიტომ, დღეს ჩამოყალიბებული გვაქვს საპარლამენტო სისტემა და უნდა გამოვრიცხოთ, რომ პრეზიდენტი იყოს პარტიული. პრეზიდენტი არ უნდა იყოს არც პროოპოზიციური და არც პროსამთავრობო. პირდაპირი არჩევის შემთხვევაში კი, მივიღებთ ან ერთს ან მეორეს, რაც როგორც უკვე აღვნიშნე, არასწორია. ჩვენ გვინდა ჩამოვაყალიბოთ სრულფასოვანი საპარლამენტო მმართველობის სისტემა, სადაც პოლიტიკური პროცესები არსებითად წარიმართება პარლამენტში, გვინდა გავაძლიეროთ პარლამენტი და პრეზიდენტის არაპირდაპირი არჩევნები გააძლიერებს, პირველ რიგში, პარლამენტს.
ამ ყველაფრის შესაბამისად ვსაუბრობთ მყარი არგუმენტებით და ვერც ერთი გამანეიტრალებელი არგუმენტი ვერ მოვისმინეთ. აქედან გამომდინარე, ბუნებრივია, მყარად ვრჩებით იმ პოზიციაზე, რასაც ქვია პრეზიდენტის არაპირდაპირ არჩევის წესზე გადასვლა.
_ პროდასავლური კურსი ახსენეთ… გიორგი მარგველაშვილი პროდასავლურ კურსს არ ატარებს?
_ ამ შემთხვევაში ის არის ამ კურსის ღია მხარდამჭერი _ ამ კუთხით არ გვაქვს პრობლემა. უფრო მეტად, პრობლემა გვაქვს ზეპარტიულობის კუთხით. მეორე პრობლემა რაც ჩანს, ისაა, რომ როცა საქმე საქმეზე მიდგება პოლიტიკურ ჩართვაზე, ეს არ არის იმდენად პრიორიტეტული საკითხი, რომ ის არ შევიდეს შეთანხმებაში, მათ შორის არაპროდასავლურ პარტიებთან _ ანუ ეს კავშირიც არის პრობლემა.
_ ცვლილებების პროექტის თანახმად, პრეზიდენტი სამასმა ხმოსანმა უნდა აირჩიოს. ვინ იქნება ეს სამასი ადამიანი და რა ფუნქცია-მოვალეობები ექნებათ მათ?
_ 150 ხმოსანი პარლამენტის წევრები იქნებიან, მეორე ნახევარი კი რეგიონების წარმომადგენლები. ამ 150 წარმომადგენლიდან 45 გამოდის ჯამში აჭარის და აფხაზეთის რესპუბლიკების საბჭოების წევრები სრული შემადგენლობით და დანარჩენი, დაახლოებით, 105 დელეგატი წარმოდგენილი იქნება პოლიტიკური პარტიების მიერ, მათ მიერ თვითმმართველობის არჩევნებში ნაჩვენები შედეგების შესაბამისად. დაბალანსებული რეგიონული და პოლიტიკური წარმომადგენლობა იქნება უზრუნველყოფილი.
_ 300 ხმოსნის მუშაობა ანაზღაურებადი იქნება?
_ არა. ეს არ არის მუდმივ მოქმედი ორგანო, ერთჯერადად შეიკრიბება კოლეგია და შესაბამისად, ანაზღაურებაც გამორიცხულია.
_ პარლამენტის როლის გაძლიერებაზე ბევრ აქცენტს აკეთებთ. კონკრეტულად რაში გამოიხატება ეს?
_ ეს არის ერთ-ერთი ფუნდამენტური ცვლილება. დღევანდელ სისტემაშიც რაც გვაქვს, ერთადერთი არის ის, რომ აღმასრულებელი არის საქართველოს მთავრობა. პირდაპირ წერია კონსტიტუციაში _ ქვეყნის საშინაო და საგარეო პოლიტიკას ახორციელებს მხოლოდ და მხოლოდ მთავრობა.
სისტემა დღესაც საპარლამენტოა, თუმცა, დაუხვეწავი და ჩვენ ვანაცვლებთ დახვეწილი საპარლამენტო სისტემით. არა ერთი ცვლილება შედის კონსტიტუციაში _ მათ შორის ძალიან მნიშვნელოვანია მთავრობის ანგარიშვალდებულების და პასუხისმგებლობის ხარისხის გაზრდა კონსტიტუციის დონეზე. დგინდება პრემიერის ანგარიშვალდებულების კონკრეტული, ახალი პროცედურები პარლამენტის წინაშე. ასევე, იზრდება ოპოზიციის როლი პარლამენტის შიგნით _ მაგალითად, საგამოძიებო კომისიის შექმნა ხდება უკვე ოპოზიციის უფლება. ერთ მესამედს შეეძლება ამ გადაწყვეტილების მიღება მაშინ, როდესაც დღეს უმრავლესობა იღებს ამ გადაწყვეტილებას.
_ ბატონო ირაკლი, ერთ-ერთი აქტუალური თემაა მაჟორიტარული სისტემის გაუქმება, რომელზეც მმართველ გუნდში აზრთა სხვადასხვაობაა. საბოლოოდ ხომ არ ჩამოყალიბებულხართ ამ საკითხზე “ოცნებაში”?
_ ამასთან დაკავშირებით გვქონდა ერთგვარი პირველადი განხილვა უმრავლესობაში. არიან დეპუტატები, რომლებიც მხარს არ უჭერენ მაჟორიტარული არჩევნების გაუქმებას. თუმცა, ჩვენ, ხელმძღვანელობას ჩვენი პოზიცია გვაქვს ჩამოყალიბებული და ვფიქრობთ, რომ არსებული შერეული სისტემა გრძელვადიან პერსპექტივაში შეიცავს საფრთხეებს. გვახსოვს, რა ნეგატიური შედეგები მოიტანა გასულ წლებში ამ სისტემამ _ ჯერ “მოქალაქეთა კავშირმა”, შემდეგ “ნაციონალურმა მოძრაობამ” ამ სისტემით მოიპოვა საკონსტიტუციო უმრავლესობა სხვადასხვა დროს და მან უზრუნველყო ამ პარტიების მიერ ჯერ ნახევრად ავტორიტარული და მერე ავტორიტარული მართვის ჩამოყალიბება. დღეს ეს პრობლემა არ გვაქვს _ ჩვენს გუნდს არ აქვს მიდრეკილება ავტორიტარიზმისკენ, თუმცა, ყველანაირი რისკი უნდა გამოვრიცხოთ და ამიტომ, ვფიქრობთ, შერეული სისტემიდან გადავიდეთ პროპორციულ სისტემაზე, რაც გამორიცხავს ავტორიტარიზმს. ეს არის მთავარი ამოცანა და ჩვენთვის მნიშვნელოვანია ეს გადაწყვეტილება მივიღოთ.
_ თქვენ პირადად ემხრობით მაჟორიტარული სისტემის გაუქმებას?
_ კი, ვემხრობი პროპორციულ სისტემაზე გადასვლას და მთავარი ამოსავალი წერტილი სწორედ ის არის, რომ გრძელვადიან პერსპექტივაში გამოვრიცხოთ ავტორიტარიზმის ყოველგვარი საფრთხე, რასაც უზრუნველყოფს სწორედ პროპორციული სისტემა.
_ “გურია ნიუსთან” ინტერვიუში ყოფილმა პრემიერმა, ბიძინა ივანიშვილმა აღნიშნა, რომ მაჟორიტარული სისტემის გაუქმებას ემხრობა. მანვე ისიც თქვა, რომ მაჟორიტარები ფეოდალებივით იქცევიან. საინტერესოა, თქვენ თუ ფლობთ ინფორმაციას “ოცნების” მაჟორიტარების შესახებ, იცით თუ არა, რა დამოკიდებულება აქვთ მათ ამომრჩეველთან, ადგილობრივ ხელისუფლებასთან და ფეოდალებივით იქცევიან თუ არა?
_ საერთო დამოკიდებულება რაც იყო, ის რადიკალურად შეცვლილია. გვახსოვს, ადრე, მაჟორიტარები, როგორც ერთგვარი კომისრები, ისე გამოდიოდნენ, დავალებებს პირდაპირ აძლევდნენ ადგილობრივ ხელისუფლებას, უხეშად ერეოდნენ ადგილობრივი თვითმმართველობის საქმიანობაში, რაც ძალიან ცუდი პრაქტიკა იყო. ამ კუთხით ტენდენციები 2012 წლის შემდეგაც შეიმჩნეოდა, თუმცა, ამას მოჰყვა იმ დროინდელი პრემიერის ცნობილი გამოსვლა და ამის შემდეგ დისტანციაც გაჩნდა მაჟორიტარებსა და ადგილობრივი თვითმმართველობის ხელმძღვანელებს შორის. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანი არის ის, რომ ამ მოწვევის პირობებში, მოსახლეობასთან ურთიერთობაში უფრო მეტი კომუნიკაცია ფიქსირდება მაჟორიტარების მხრიდან. რადიკალურად შეცვლილი დადებითისკენ და ვფიქრობთ, რომ ეს ტენდენცია უნდა გაგრძელდეს.
_ თვითმმართველი ქალაქების შესაძლო შემცირებამ დიდი ხმაური გამოიწვია. რა ხდება ამ საკითხთან დაკავშირებით და თქვენ პირადად მომხრე ხართ, რომ ძველ სისტემას დავუბრუნდეთ?
_ ამ მიმართულებით კონკრეტული გარანტიები ემატება კონსტიტუციას, რაც გააძლიერებს ადგილობრივ თვითმმართველობას. თუმცა, ბუნებრივია, რომ ეს საკმარისი არ არის. მთავარია ქვეყანას ჰქონდეს ადგილობრივი თვითმმართველობის გაძლიერების გრძელვადიანი ხედვა და ეს უნდა იყოს დაკავშირებული დეცენტრალიზაციასთან _ ეს არის მეტი უფლებამოსილების და მეტი რესურსის გადაცემა ადგილობრივი თვითმმართველობისთვის. ჩვენ გვქონდა კონსულტაციები მთავრობასთან და შესაბამისად, უახლოეს მომავალში დაიწყება მუშაობა დეცენტრალიზაციის გრძელვადიან ხედვაზე. ძალიან მნიშვნელოვანია, მეტად გადავიდეს უფლებამოსილებები ადგილობრივ თვითმმართველობაზე, რაც, პირველ რიგში, მოსახლეობაზე აისახება _ ბუნებრივია, რომ მოსახლეობას ყველაზე მჭიდრო კავშირი ადგილობრივ ხელისუფლებასთან აქვს. რა თქმა უნდა, შორს ვართ ევროპული სტანდარტისგან დეცენტრალიზაციის კუთხით და ამიტომ, უნდა გადაიდგას ძალიან კონკრეტული და ქმედითი ნაბიჯები იმისთვის, რომ საშუალო პერსპექტივაში დავუახლოვდეთ ევროპულ სტანდარტს.
_ კონკრეტულად შეგიძლიათ გვითხრათ, რას გულისხმობთ გაძლიერებაში?
_ ეს გასაწერია, თუმცა, მე ჩემი სუბიექტური აზრი შემიძლია გაგაცნოთ _ მაგალითად, ვფიქრობ, რომ უმჯობესია სოციალური დახმარების დანიშვნის კომპეტენცია ადგილობრივ დონეზე გადავიდეს, რადგან ბევრად უკეთესი შესაძლებლობა აქვს ადგილობრივ ხელისუფლებას სწორად განსაზღვროს შესაბამისი საკითხი _ ვის ეკუთვნის უფრო მეტად სოციალური დახმარება, როგორ უნდა განაწილდეს ყველაფერი და ამ კუთხით შეიძლება კონკრეტული კომპეტენციების განაწილება. ასევე, ზოგადი განათლების სფეროც გაფართოვდეს, უფლებამოსილებებიც და ა. შ. თუმცა, ეს ზედაპირული ხედვაა და ძალიან მნიშვნელოვანია, კომპლექსური სტრატეგია შემუშავდეს, სადაც ზუსტად იქნება გაწერილი, რა კომპეტენციები როდის და რა ფორმით შეიძლება გადავიდეს თვითმმართველობაზე და ამას უნდა მიყვეს რესურსები. პირველ რიგში, ქონებრივი, ფინანსური და ადამიანური, რადგან კომპეტენციებს სჭირდება ახალი ცოდნა.
რაც შეეხება თვითონ 7 თვითმმართველი ქალაქის გაერთიანების საკითხს _ მე თავის დროზე ვიყავი გაყოფის წინააღმდეგი და მქონდა კონკრეტული არგუმენტები, მათ შორის, სოციალური, ეკონომიკურ-ფინანსური, ადმინისტრაციული და ასე შემდეგ. მაშინ, მოგეხსენებათ, რომ კოალიციურ რეჟიმში იქნა ეს გადაწყვეტილება მიღებული და დღეს საუბარია მის გადახედვაზე. მე ვფიქრობ, რომ ძველი სისტემა უკეთ იმუშავებს. თუმცა, ბუნებრივია, ასეთი გადაწყვეტილება არ უნდა იყოს მიღებული ისეთი ნაჩქარევი ფორმით, როგორც მოხდა თავის დროზე. კარგად უნდა ავწონ-დავწონოთ, თუ რა შედეგებს გამოიღებს ერთეულების კვლავ გაერთიანება და ამის საფუძველზე უნდა იყოს მიღებული გადაწყვეტილება.
_ ისევ გაერთიანებას თვითმმართველობის არჩევნების წინ არ უნდა ველოდოთ?
_ ეს არ არის გამორიცხული. ნაჩქარევში ვგულისხმობ შინაარსობრივად ნაჩქარევ გადაწყვეტილებას. მთავარია, სწორად ავწონ-დავწონოთ ყველაფერი. ზოგადად, რაც შეეხება ქალაქი-რაიონის სისტემას, ასეთი სისტემა ბევრ ქვეყანაშია. არ ხდება, რომ ერთ შენობაში ორი მუნიციპალიტეტი იჯდეს. სანამ ამ გადაწყვეტილებას მიიღებდა კოალიცია, სამი თვით ადრე, ლატვიაში გვყავდა წაყვანილი დეპუტატები და სამინისტროს წარმომადგენლები. მაშინ UNDP-ში ვმუშაობდი. ლატვიაში მოქმედებს ეს სისტემა და იქ პირდაპირ თქვეს, რომ ეს იყო 90-იან წლებში მიღებული ყველაზე სულელური გადაწყვეტილება. ჩვენ დავბრუნდით და სამი თვის თავზე მივიღეთ ეგრეთწოდებული “სულელური გადაწყვეტილება”, რაც ზოგად გადახედვას საჭიროებს. თუმცა, როგორც არ უნდა გაგრძელდეს ეს საკითხი, არც ერთ შემთხვევაში ეს არ უნდა მოხდეს მუნიციპალიტეტის და მოსახლეობის ინტერესების ხარჯზე. ის რესურსი, რაც არის დღეს, მაგალითად იგივე ოზურგეთზე, ზუგდიდზე და ა. შ. განაწილებული, აუცილებლად უნდა დარჩეს ადგილობრივ დონეზე და ამან არ უნდა გამოიწვიოს ასევე რადიკალური ცვლილებები საკადრო კუთხით და ა. შ. საჭიროა, იმის ძალიან სწორად განსაზღვრა, თუ რა უნდა გაკეთდეს.
_ ბატონო ირაკლი, ეს “სულელური გადაწყვეტილება” კოალიციამ მიიღო თუ “ქართულმა ოცნებამ”?
_ საბოლოო ჯამში, კოალიციამ მიიღო ეს გადაწყვეტილება. ოპონირების რეჟიმში წარიმართა შიგნითაც, დისკუსიაც იყო და ვფიქრობ, მაშინ არ იყო სწორი ნაბიჯი გადადგმული. ახლა მთავარია, კარგად ავწონ-დავწონოთ ყველაფერი და ამის საფუძველზე მივიღოთ სწორი გადაწყვეტილება.
_ რამდენიმე თვეში არჩევნებია და ბუნებრივია, რომ კანდიდატების თემა ყველას აინტერესებს. განსაკუთრებით აქტუალურია თბილისის მერობის კანდიდატის საკითხი. ამბობენ, რომ მმართველი გუნდი კახი კალაძის კანდიდატურას განიხილავს, თუმცა, რამდენიმე დღის წინ დავით ნარმანიამ მერე ვადით კენჭისყრა არ გამორიცხა. თუ ხართ საბოლოოდ კანდიდატებზე შეჯერებული?
_ ჯერჯერობით, ეს პროცესი რჩება ჩვენს შიდა სამზარეულოდ. გეტყვით იმას, რომ საკითხები განიხილება არა მხოლოდ თბილისთან მიმართებაში. 1 000-ზე მეტი საკადრო გადაწყვეტილებაა მისაღები. ივლის-აგვისტოში, თანდათანობით გახდება ცნობილი ჩვენი გადაწყვეტილების შესახებ.
_ 2014 წელს გაცემული ე. წ. დირექტივა, ყოფილი “ნაციონალები” არ მოხვდნენ სიაში, რაც მაშინ ნაწილობრივ შესრულდა, ისევ ძალაშია თუ წელსაც ვიხილავთ ძველ სახეებს “ახალ ნავში”?
_ ჩვენთვის მთავარია, მივიღოთ ისეთი ადგილობრივი თვითმმართველობა, ისეთი შემადგენლობა საკრებულოში, რომელიც მაქსიმალურად მოემსახურება მოსახლეობის ინტერესებს. მე მესმის, თქვენ რა პრობლემაზეც საუბრობთ _ ეს იყო ე. წ. კოჰაბიტაცია და რა თქმა უნდა, პრობლემა. ბუნებრივია, ამ მიმართულებით სხვანაირად უნდა ვიმუშაოთ, თუმცა. ზოგადად, დამოკიდებულება, რომ ვიღაცას უნდა მივცეთ “მგლის ბილეთი” და საერთოდ ჩამოვაცილოთ ყველაფერს, არასწორია. თუ ადამიანმა დანაშაული ჩაიდინა, უნდა დაისაჯოს, მაგრამ ყველა ერთნაირად არ უნდა განვიხილოთ _ გვახსოვს, სადამდე მიგვიყვანა ასეთმა პოლიტიკამ და ეს შეცდომა არ უნდა გავიმეოროთ. თუმცა, მნიშვნელოვანია, რომ პრინციპებით ვიხელმძღვანელოთ. ეს სიები შედგება იმ პრინციპების შესაბამისად, რომელიც ემსახურება, პირველ რიგში, მუნიციპალიტეტის მოსახლეობის ინტერესებს.
_ ჩვენი ინფორმაციით, მუნიციპალიტეტების ნაწილში მოქმედი მერები და გამგებლები კანდიდატები არ იქნებიან…
_ ხშირ შემთხვევაში, კანდიდატებად იქნებიან წარდგენილი მოქმედი მერები და გამგებლები, თუმცა, შეიძლება იყოს ცვლილებები.
