ეს ნამდვილი ამბავი ერთი ცნობილი გინესის რეკორდსმენის, გურული კაცის, დიმა ქინქლაძის ბიოგრაფიიდანაა, თუმცა ფართო საზოგაოდებისთვის უცნობია და გაუხმაურებელი. იგი წარმოშობით ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის, სოფელ მერიიდანაა და ახლა ქალაქ ბათუმში მწვრთნელის რანგში მოღვაწეობს.
ბატონ დიმა ქინქლაძის მიერ, ყურებით იმდენი სიმძიმის აწევის ამბავი, რასაც ძალიან ღონიერი ადამიანი ხელით ვერ ახერხებს, მსოფლიომ იცის.
ცნობილი რეკორდსმენის საარაკო წარმატებების მიღმა, ჩვენი მკითხველისთვის ინტერესით წასაკითხია თავგადასავლებიც, რაც ახალგაზრდობიდანვე თავს გადახდენია.
ამიტომ ჩვენ გადავწყვიტეთ მის უცნაურ გატაცებებსა და თავგადასავლებზე, მისივე თანხმობით, პერიოდულად გიამბოთ.
ამბავთაგან ერთ-ერთია ახალგაზრდობაში, 1961 წელს, ყაზახეთში, ქალაქ ცელინოგრადში (ასტანას ჰქვიოდა) მგელთან შებმის ისტორია:
_მაშინ სამხედრო სამსახურში ვიმყოფებოდი და პურის მოსავლის ასაღებად გაგვგზავნეს ცელინოგრადში. საბჭოთა ქვეყანაში იყო ასეთი დავალებები, მით უფრო, ჯარში მყოფთათვის. იქ გადამხდა თავს ასეთი ამბავი, შევები მგელს და გავგუდე. თან გუნებაში ვფიქრობდი, „თუ ტარიელმა ვეფხვის დახრჩობა შეძლო, მე მგელი როგორ უნდა მომერიოს?“ _ გვიამბობს ბატონი დიმა და დაწვრილებით გვიყვება, როგორ შედგა პურის ყანის სიახლოვეს, „ამბავი მგლის და მოყმისა“.
გინესის რეკორდსმენი ემოციურად საუბრობს საკუთარ გულჩვილობაზე და დიდ სიყვარულზე ცხოველთა მიმართ.
_მაშინაც და მერეც, სულ გული მტკიოდა, რომ ცხოველი მოვკალი. ცუდი სანახავია ეს ყველაფერი.. მით უფრო, როცა ცხოველები სიგიჟემდე გიყვარს და მას ადამიანის სიყვარულთან ათანაბრებ. დილით შინიდან როცა გავდივარ, ჯერ ორი-სამი პური მიუსაფარი ძაღლებისთვის უნდა ვიყიდო. ვაჭმევ და მივყვები ჩემს გზას. .. _ გვეუბნება ბატონი დიმა.
და მაინც, რა მოხდა მაშინ, გასული საუკუნის 60-იან წლებში, ყაზახეთის ერთ დიდ, ტრიალ ველზე გადაჭიმულ პურის ყანის სიახლოვეს?
„ცელინაზე“ გაგზავნილ ქართველ სამხედროს, როგორც თავად გვიამბობს, ახლო სოფელში მცხოვრებმა გოგონამ, ვისთანაც კარგი ურთიერთობა ჰქონდა და მეგობრობდა, ატირებულმა უამბო, როგორ შეუჭამა მგელმა საყვარელი კვიცი. მან გოგონა დაამშვიდა და უთხრა, რომ არ ენერვიულა.არც ის უფიქრია, რომ ოდესმე მგელს სადმე გადაეყრებოდა…
ამ ამბავიდან რამდენიმე დღეში, , მეგობარ ქართველ სამხედროსთან ერთად, შეღამებისხანს, სასეირნოდ გავიდა. პურის ყანის გასწვრივ მდებარე თხრილთან, სადაც გაზი გაჰყავდათ, თავთავები შეირხა.
_ დღე და ღამე იყრებოდა, ის დრო იყო. მეგობარმა, მომაძახა, ეს მგელი უნდა იყოსო. მანამდე ინფორმაცია გვქონდა, რომ ამ მხარეში მგლები არც ისე იშვიათობას წარმოადგენდნენ. ჯარში ყოფნისას, გავლილი მქონდა წვრთნა, საჭიროების შემთხვევაში, როგორ უნდა მომეგერიებინა ან სულაც დამეხრჩო „ავჩარკა“. ამ ყველაფერმა გონებაში წამებში გამიელვა. მგელი შებრუნდა, თითქოს, გარბოდა. მისკენ ნაბიჯი რომ გადავდგი, მარცხენა ხელი გავუშვირე, ოღონდ მაჯა შევაბრუნე, ხელუკუღმაო, რომ იტყვიან ჩვენში. მგელი მაჯაზე უსწრაფესად მეცა კბილებით. მეც მარჯვენა ხელი სასწრაფოდ კისერში ჩავავლე მთელი ძალით. კბილები გამიშვა, პირი ღია დარჩა და ასევე სასწრაფოდ მაჯა თავჩარე პირში. მაჯა და არა მუშტი! აი, როგორ გითხრათ, წარმოიდგინეთ, საათს სადაც ვიკეთებთ, ეს ადგილი მოხრილად… ასეთ მდგომარეობაში 2-3 წუთის მეტს , მგელი თუ ძაღლი, უჰაეროდ ვერ ძლებს, გული უსკდება.. მოკლედ, მგელი მოცელილი დაეცა…. ასე იყო ეს ამბავი, _ გვიამბობს ბატონი დიმა და კვლავ იმეორებს, რომ მიუხედავად მისი ზღაპრული ღონიერებისა, სხვა დროს ცხოველი არ მოუკლავს, არც იარაღით და არც ისე.
კითხვაზე, ხომ არ იყო ეს ნაბიჯი იმ გოგონას თუ მისი კვიცის (თუ ორივეს ერთად) სიბრალულით გამოწვეული შურისძიება ან ვაჟკაცობის და ძლიერების წარმოჩენის ერთგვარი სურვილი და ჟესტი, ამბობს:
_შესაძლოა, ასეც იყო, თუმცა იმ წამს ეს არავის დაუგეგმავს და არც მე მიფიქრია, რომ ცხოველთან შებმა ამიტომ გადავწყვიტე. უნებლიედ მოხდა ყველაფერი, _ გვეუბნება ცნობილი რეკორდსმენი.
