ლანჩხუთის ქალთა კლუბის “ლანჩხუთის“ და საქართველოს ეროვნული ნაკრების მეკარე თათია გაბუნია ჩოხატაურიდანაა. ის ბავშვობიდან თამაშობს ფეხბურთს. “გურია ნიუსი“ გთავაზობთ ინტერვიუს თათია გაბუნიას დედასთან, შორენა კაჭარავასთან.
_ თათია ბავშვობიდან დაინტერესებული იყო ბურთით. თოჯინაზე მეტად ბურთი იზიდავდა და თამაშობდა კიდევაც. 14 წლის ასაკში სერიოზულად გადაწყვიტა ფეხბურთის თამაში და ეს კიდევაც შეასრულა.
ბიჭებთან ერთად თამაშობდა ბურთს სტადიონზე. სწორედ სტადიონზე შეამჩნიეს და შემდეგ მოხვდა ლანჩხუთის “ლანჩხუთში“, კლუბიდან კი გადაიყვანეს ეროვნულ ნაკრებში.
ძალიან შრომისმოყვარე გოგოა. მიუხედავად იმისა, რომ მერვე კლასიდან სკოლაში სიარულს ვერ ახერხებდა, გეგონებოდა, ყოველდღე სკოლაში დადიოდა, თავის თანატოლებს არ ჩამორჩებოდა.
_ ახლა სად სწავლობს?
_ თათია შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრალური უნივერსიტეტის მესამე კურსის სტუდენტია.
_ მშობლიურ ჩოხატაურთან როგორი ურთიერთობა აქვს? ხშირად ჩამოდის?
_ თათია, ძირითადად, ლანჩხუთში ცხოვრობს. წელიწადის 9 თვე, უმეტესად, ვარჯიშებზეა. სწავლას კი ონლაინ ახერხებს, რადგან პანდემია და კორონავირუსია. ხშირად არ ჩამოდის, ეს სიშორე გვიჭირს, მაგრამ ონლაინ ვეხმიანებით ერთმანეთს მთელი ოჯახი.
_ იქნებ მოგვიყვეთ, როგორ მიიღეთ ოჯახმა ის გადაწყვეტილება, რომ თათია ფეხბურთს გაჰყოლოდა?
_ იცით, რა არის? ჩემი შვილის ინტერესები ყოველთვის ჩემთვის პირველ ადგილზე იდგა. ოჯახის წევრებმა კარგად გავუგეთ თათიას და კიდევაც ვეხმარებოდით, რომ წარმატებული ფეხბურთელი გამხდარიყო. საზოგადოებისგან უფრო იყო გზავნილები _ ფეხბურთი გოგოსთვის არ შეიძლებოდა. ხშირად გამიგია, რა ქალის საქმეა ფეხბურთიო, მაგრამ… დროის განმავლობაში ეს სტერეოტიპები დაიმსხვრა და როდესაც ჩემპიონთა ლიგაში გავიდნენ, ყველაზე მეტად ჩოხატაურში და ლანჩხუთში ზეიმობდნენ ამ ამბავს. თათია თემურ ჩხიკვიშვილმა შეამჩნია და მას დიდი წვლილი აქვს, რომ ჩემი შვილი ფეხბურთელია.
_ თათიას მამის რეაქცია როგორი იყო? არ იყო წინააღმდეგი?
_ იყო მომენტი, როდესაც ჩემზე უფრო მამა დაუდგა გვერდში. თავიდან რომ იყო საუბარი ქალთა ფეხბურთის განვითარებაზე, რა თქმა უნდა დიდი საუბრები და განხილვები გვქონდა ოჯახში. თათიას ისე უნდოდა და ისეთი მონდომებული იყო, ვერანაირი ძალა ვერ შეცვლიდა მის გადაწყვეტილებას. ცოტა “მიუღებელი“ იყო იმ პერიოდში თათიას ფეხბურთელობა, მაგრამ ახლა, არ ვნანობთ, რომ მას გვერდით დავუდექით.
ფეხბურთელების ფინანსური კუთხით უზრუნველყოფის კმაყოფილი ხართ?
_ ფინანსური კუთხით დიდი დატვირთვა არ იყო. თავიდანვე იყო პრობლემები, მაგრამ ნელ-ნელა ეს პრობლემები გვარდება და იმედია, ქალთა ფეხბურთს უფრო მეტი ფინანსური უზრუნველყოფა ექნება. ამ გოგოებმა და კლუბის ხელმძღვანელობამ, მწვრთნელებმა, რაც მოახერხეს მცირე ბიუჯეტით, მსგავსი რამ თუ სადმე ხდება მე არ ვიცი _ იმის მინიმალური აქვთ, რაც არის საჭირო.
_ ერთიანობის შედეგია ეს ყველაფერი, როგორც ვხედავთ…
_ ნამდვილად ასეა. ერთი დიდი ოჯახია, რომელსაც უნდა დაანახოს მსოფლიოს, რომ გურიაში ფეხბურთი ძალიან უყვართ და სპორტის ამ სახეობას უფრო მეტი ყურადღების მიქცევა სჭირდება ყველა კუთხით. ერთი რამ მინდა დავამატო ჩოხატაურიდან “ლანჩხუთში“ თათიასთან ერთად თამაშობს, ასევე, მარიამ კალანდაძე. მათ რამდენჯერმე ფინანსურად მხარი დაუჭირეს ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის მერიიდან. ეს მათთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო.
_ როგორი ემოციები გქონდათ, როდესაც ჩემპიონთა ლიგაში ითამაშეს?
_ ხშირად გვიწევს ტელევიზიით თამაშების ყურება და აღუწერელი სიხარული იყო, როდესაც გოგონებმა წარმატებას მიაღწიეს. თითოეული ბურთის გაშვება ჩემი ტკივილია, მაგრამ ბოლო თამაშის დროს შვედებთან ძალიან ბევრი ბურთები მოხსნა. არ დამავიწყდება იტალიასთან თამაშის მომენტები. მჯერა მოგების სერიები უფრო მეტი ექნებათ ჩვენს გოგონებს, ვიდრე წაგების. ნამდვილად იმსახურებენ ეს გოგოები გამარჯვებებს.
_ რას ეტყვით დამწყებ გოგო ფეხბურთელებს?
_ მომავალ ფეხბურთელებს, უბრალოდ, მინდა ვუთხრა, რომ არასდროს არ დაიხიონ უკან და გააკეთონ ის, რაც სურთ. ჩემი შვილის მაგალითზე ვამბობ, რომ თათიას, რას სურდა გააკეთა და წარმატებებს მიაღწია.
[sexy_author_bio]
