ცხოველები, მიუხედავად იმისა, შინაურია თუ მიუსაფარი, ადამიანებს განურჩევლად ასაკისა, თითქმის ყოველდღე კბენენ.
თითქმის ყველა ძუძუმწოვარი ცხოველის ნაკბენი შეიძლება იყოს საშიში. მიუხედავად იმისა, შინაურია ეს ცხოველი თუ არა. თუმცა, განსაკუთრებით, საშიში შეიძლება იყოს გარეული ცხოველი, რადგან მათ შემთხვევაში, მეტია ცოფის ვირუსის ცირკულაციის ალბათობა.
როგორც ექიმი რაბიოლოგები აცხადებენ, სახლში მოვლილი და აცრილი ცხოველის ნაკბენის შემთხვევაშიც არ შეიძლება შინ გაჩერება და თავის დაზღვევის მიზნით, რეკომენდირებულია, ამ შემთხვევაშიც პაციენტმა მიმართოს ექიმს.
“გურია ნიუსმა” სცადა, გაერკვია, 2022 წლის განმავლობაში ცოფზე საეჭვო ცხოველების მიერ ადამიანების დაკბენა-დაკაწვრა-დადორბვლის შემთხვევების რაოდენობა გურიის რეგიონში.
ჩოხატაურის, ლანჩხუთის და ოზურგეთის ჯანდაცვის ცენტრებში მოწოდებული ინფორმაციის თანახმად, ირკვევა, რომ ჯამში, ერთი წლის განმავლობაში 1772 შემთხვევაა დაფიქსირებული, აქედან, 236 შემთხვევა- ჩოხატაურში, 340 _ ლანჩხუთში, ხოლო ყველაზე ბევრი _ 1196 შემთხვევა ოზურგეთში მოხდა.
“ლანჩხუთში დაფიქსირდა ცხოველის მიერ ადამიანის დაკბენის 340 შემთხვევა, მათ შორის, 261 პატრონიანი ცხოველით იყო დაკბენილი. 203 _ ძაღლმა, 52 _ კატამ, 4 ადამიანი კურდღელმა, ხოლო 2 _ ღორმა დაკბინა. 79 შემთხვევაში კი, ადამიანს მოხეტიალე ცხოველმა უკბინა. მოხეტიალე ძაღლის მიერ დაკბენის _ 56, კატის _ 15, 6 _ თაგვის, 1 _ ტურის და 1 ზაზუნის მიერ ადამიანის დაკბენის შემთხვევა გამოვლინდა. დაკბენილ ადამიანებს შორის 15 წლამდე ასაკის 110 ბავშვია”, _ ამბობს ჩვენთან საუბრისას ლანჩხუთის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ცენტრის ხელმძღვანელი, ნატო მენაღარიშვილი.
რაც შეეხება ჩოხატაურში არსებულ მდგომარეობას, ჩოხატაურის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ცენტრის ხელმძღვანელი, ნატო ჯიბუტი ჩვენთან საუბრის დროს ამბობს, რომ 2022 წელს ცხოველის მიერ ადამიანის დაკბენის 236 შემთხვევა დაფიქსირდა, მათ შორის, 106 ცხოველს პატრონი არ ჰყავდა.
რაც შეეხება ოზურგეთს _ საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ცენტრში გვითხრეს, რომ:
“2022 წლის განმავლობაში ცოფზე საეჭვო ცხოველების მიერ დაკბენილ-დაკაწრულ-დადორბლილი ადამიანების რაოდენობაა 1196”.
როგორ უნდა მოვიქცეთ იმ შემთხვევაში თუ ცხოველმა გვიკბინა ან დაგვკაწრა? _ ამის გასარკვევად ოზურგეთის “მედალფას” რაბიოლოგს, ილია დოლიძეს ვესაუბრეთ.
_ როგორ უნდა მოვიქცეთ თუ ცხოველმა გვიკბინა, დაგვკაწრა?
_ აუცილებლად უნდა მიმართოთ რაბიოლოგს, სადაც ნაკბენის, ნაკაწრის ლოკაციის მიხედვით ინიშნება პირობით ან სრული კურსი ცოფის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის. ანტირაბიულ ვაქცინასთან ერთად კეთდება ანტიტეტანური ვაქცინაც.
ძირითადად, ჩვენთან მოდიან ადამიანები, რომლებიც ეფერებიან მიუსაფარ ძაღლებს ან კატებს და როცა ცხოველი აგრესიულია და იკბინება, ასევე, ვერ მოხერხდება ცხოველის მეთვალყურეობა, იმის გაკონტროლება, თუ სად იქნება და როგორ, კეთდება ვაქცინაციის სრული კურსი. ხოლო თუ ცხოველი არის ოჯახის, აცრილია და შეიძლება მეთვალყურეობა, პირობითი კურსი მაინც უტარდება და ეს პირობითი კურსი გულისხმობს 3 ინექციას.
_ თქვენ აღნიშნეთ, რომ მნიშვნელოვანია ნაკბენის, ნაკაწრის ლოკაცია სხეულზე... რომელი ზონა უფრო სახიფათოა?
_ რაც უფრო ახლოა ტვინთან, მით უფრო საშიშია ნაკბენი. ეს არის თავი, სახე, ზემო და ქვემო კიდურის თითები, მტევანი, შორისის მიდამო და მრავლობითი, დიდი ზომის ჭრილობები. ასეთი დაკბენის შემთხვევაში პაციენტს უტარდება, როგორც პასიური, ისე აქტიური იმუნიზაცია. აქტიური იმუნიზაცია ნიშნავს, როცა კეთდება მარტო ვაქცინა და პასიური _ როცა შეგვყავს მზა ანტისხეულები, ანუ იმუნოგლობულინი, რომელიც მატარებელია იმ ანტისხეულების, რომელმაც უნდა მოკლას ცოფის ვირუსი.
ყველა ნაკბენი, ნაკაწრი, თუნდაც, დადორბვლა, აუცილებლად საჭიროებს იმუნიზაციას, მაგრამ დაავადების გამოვლენა ხდება, ზოგ შემთხვევაში, წელიწადზე მეტი ხნის მანძილზე. ჩვენ, ოზურგეთში გვქონდა შემთხვევა, როცა მხრის არეში დაკაწრა კატამ 10 წლის ბიჭი და წელიწადის და ორი თვის მერე გაცოფდა ბავშვი.
_ რა იგულისხმება გაცოფებაში? რა ემართება ადამიანს?
_ ადამიანს უვითარდება წყლის შიში, სინათლის შიში. მაგალითად, შიშები აქვს ქარის დაბერვაზე, კარების გაღებაზე. პერიოდულად ემართება კრუნჩხვები და თანდათან იმატებს მათი რაოდენობა. უვითარდება დამბლა ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე და იღუპება პაციენტი მე-5, მე-6, მე-7 დღეზე კლინიკური ნიშნების გამოვლენის შემდგომ. ასეთი პაციენტები თავსდებიან სტაციონარში და უკეთდება სედატიური საშუალებები, დამაწყნარებლები, რომ ეს კრუნჩხვები, გაღიზიანება სინათლეზე, წყლის დანახვაზე ნაკლები ჰქონდეს. იყოს ჩაბნელებულ ოთახში, მყუდროდ.
_ რომელი ცხოველის ნაკბენია უფრო საშიში?
_ ყველაზე უფრო საშიშია ტურის და მგელის ნაკბენი. ტურა ითვლება ცოფის ვირუსის გადამტანად, ხოლო მგელი მატარებელია ცოფის. ტურის მიერ ადამიანების დაკბენის შემთხვევები ხშირია, წელს მგლის ნაკბენის შემთხვევა არ გვქონია, მაგრამ გასულ წლებში გვქონდა.
_ როგორია მკურნალობის კურსი? რა ეკრძალება ადამიანს მკურნალობის პერიოდში?
_ ანტირაბიული ვაქცინაციის დროს ინიშნება ჰიპოალერგიული დიეტა. თუმცა, ახლა არის შემოსული ვაქცინები, რომლებიც არ საჭიროებენ დიეტის შედგენას. ანუ პაციენტმა შეიძლება მიიღოს ყველაფერი ის, რასაც იღებდა, მაგრამ ჩვენ მაინც ვეუბნებით, რომ კვერცხის, თაფლის, მანდარინის, ციტრუსის მიღებისგან თავი შეიკავოს, რომც მიიღოს არაფერი მოხდება, მაგრამ როცა იმუნოგლობულინი უკეთდება, მაშინ მკაცრი დიეტა უნდა. არ შეიძლება მწარე, მჟავე, ღორის ხორცი, ცხიმიანი, თევზი, რძე. არის ნუსხა, რომელსაც ვაძლევთ, რა პროდუქტია აკრძალული და იმის მიხედვით უნდა იკვებონ.
_ რა მოხდება იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტმა მაინც “აკრძალული ხილი” მიირთვა?
_ არაფერი არ მოხდება. ვაქცინასთან ერთად ანტიალერგიული მკურნალობაც ინიშნება 10 დღის განმავლობაში და თუ გამოვლინდა რაიმე ალერგიული რეაქცია, მაშინ უკვე ალერგოლოგსაც ჩავრთავთ და ზოგ შემთხვევაში, გადასხმაა საჭირო, ზოგჯერ კი, სტაციონარში მოთავსება. თუმცა, ეს იშვიათია.
_ რაც შეეხება ალკოჰოლის მოხმარებას?
_ რაც შეეხება ალკოჰოლის მოხმარებას, ადრე აკრძალული იყო 6 თვის განმავლობაში, ამჟამად ცოტა შეიცვალა სიტუაცია და ნაკლებად არის აკრძალვა, რადგან უდიეტო შრატია, მაგრამ სასურველი არ არის ალკოჰოლის მიღება, რადგან იმუნიტეტი ქვეითდება და შეიძლება არ გამომუშავდეს იმ რაოდენობით ანტისხეულები, რომ დათრგუნოს ცოფის ვირუსის ვირულენტობა.
როგორც აღმოჩნდა, მხოლოდ ცოფი არ არის ის, რამაც შეიძლება ადამიანის ჯანმრთელობას საფრთხე შეუქმნას.
ეპიდემიოლოგი ელზა სიმონიშვილი ჩვენთან საუბრის დროს ამბობს, რომ ცხოველებიდან ადამიანს, გარდა ცოფისა, შეიძლება გადაედოს სხვა ინფექციური დაავადებები, რომლებიც მცირე ასაკში, ხანდაზმულ ასაკში ან სუსტი იმუნიტეტის მქონე პირებში, შესაძლოა, გახდეს ჯანმრთელობის სერიოზული დარღვევის მიზეზი.
“ამ მხრივ, განსაკუთრებით აღსანიშნავია ექინოკოკოზი, რომლის გადადება ექინოკოკით დაბინძურებული გარემოსა და ნივთების გარდა, ადვილად ხდება ცხოველის ბეწვიდან, ასევე, რთული დაავადება ტოქსოპლაზმოზი, რომელიც კატებიდან გადადის ადამიანზე. გვხვდება, ასევე, ცხოველების კანის დაავადებები, რომელიც აბსცესებით, ადგილობრივი ან სისტემური თანდართული ინფექციებით, შესაძლოა, გახდეს პრობლემა ადამიანისათვის. ამიტომ აუცილებლობას წარმოადგენს ქუჩის, მიუსაფარი ცხოველების საკითხის სასწრაფოდ მოგვარება, რადგანაც ისინი განუკურნებადი დაავადების, ცოფისა და ზემოთ აღნიშნული ინფექციების რეზერვუარსა და გადადების წყაროს წარმოადგენენ.
კატეგორიულად არ შეიძლება ქუჩის ცხოველებთან ფიზიკური კონტაქტი. განსაკუთრებული ყურადღება მართებთ მშობლებს, რადგანაც მცირე ასაკის ბავშვებს ახასიათებთ ცხოველებთან შეხება და თამაში. აუცილებელია, ვეტერინარული ზედამხედველობა და მომსახურეობა დაუწესონ შინაურ ცხოველებს, დაიცვან პირადი ჰიგიენა, ნებისმიერი კონტაქტისას ქუჩის ცხოველებთან, განსაკუთრებით, დადორბვლის, დაკაწვრის ან დაკბენის შემთხვევაში კონსულტაცია გაიარონ ეპიდემიოლოგთან და რაბიოლოგთან. გაითვალისწინონ ის ფაქტი, რომ პრევენციულ-პროფილაქტიკური ღონისძიებები, პირადი ჰიგიენის დაცვა, საჭიროების შემთხვევაში, ანტირაბიულ კაბინეტში დროული მიმართვა და ვაქცინაციის შესაბამისი კურსის სრულყოფილი ჩატარება, თავიდან აგვაცილებს ცხოველებიდან გადამდები–ზოონოზური ინფექციების გავრცელებას”, _ ამბობს სიმონიშვილი.
მიუსაფარი ცხოველები კი ქუჩის ბინადრები არიან, რომლებსაც არსებობა გამვლელების მიერ გადაგდებული ლუკმა-პურით ან ნაგვის ურნაში მოძიებული საკვებით უწევთ.
ქუჩაში მათი მოხვედრის ისტორია თითქმის იდენტურია: მათზე უარი პატრონმა რამდენიმე მიზეზის გამო თქვა _ ან სახლში მიყვანის შემდეგ სათანადოდ ვერ გაზარდა და გამოაგდო, ან მისი შენახვის ფინანსური საშუალება დღევანდელ დუხჭირ ცხოვრებაში აღარ ჰქონდა და იძულებული გახდა, ცხოველის ყოლაზე უარი ეთქვა.
ქუჩაში დარჩენილი ჩვენი ოთხფეხა თანამოქალაქეები კი არსებობისთვის იბრძვიან. მათ მაღაზიებთან, სკოლებთან, რესტორნებთან, სამედიცინო დაწესებულებებთან, სკვერებში, ბაზარში _ თითქმის ყველგან შეხვდებით, სადაც ადამიანი ტრიალებს, რადგან ადამიანისგან მიტოვებულები, ისევ ადამიანისგან ელიან შემწეობას, თუმცა, გარკვეულ შემთხვევებში, ქმნიან საფრთხესაც და რჩებიან, ჯერჯერობით, გადაუჭრელ გამოწვევად.
ავტორი