BBC-ს ჟურნალისტი ჰიუ სქოფილდი სტატიაში წერს, რომ რაღაც უპრეცედენტო ხდებობა პარიზში ამ შაბათ-კვირას, რაც გამოწვეულია ისრაელის ომით ჰამასთან და მისი გავლენით ევროპაში სენტიმენტებზე. ეს პირველი შემთხვევაა, როცა საფრანგეთში ამხელა დემონსტრაციაში მონაწილეობენ ქვეყნის მთავარი პოლიტიკური პარტიების წარმომადგენლები, უკიდურეს მემარჯვენეებთან ერთად, მაგრამ უკიდურესი მემარცხენეების გარეშე.
სტატიის ავტორის თქმით, კვირას ნაშუადღევს ათასობით ადამიანმა ყურად იღო პარლამენტის ორი პალატის სპიკერების მოწოდებები, გამოეხატათ მხარდაჭერა საფრანგეთის რესპუბლიკური ღირებულებებისადმი და გამოეცხადებინათ თავიანთი წინააღმდეგობა ანტისემიტიზმისადმი – ანტისემიტური ინციდენტების მკვეთრი ზრდის ფონზე, რომელიც 7 ოქტობრის შემდეგ გაძლიერდა.
,,პირველთა შორის, ვინც მონაწილეობა გამოაცხადა, იყვნენ მარინ ლე პენმა, ულტრამემარჯვენე ეროვნული მიტინგის (ყოფილი ეროვნული ფრონტი) სამგზის საპრეზიდენტო კანდიდატი და პარტიის ახალგაზრდა პრეზიდენტი ჯორდან ბარდელა.
თითქმის ერთდროულად მოჰყვა პასუხი მათი მემარცხენე კოლეგის, ჟან-ლუკ მელენშონის, საფრანგეთის დაუოკებელი (LFI) ლიდერისგან. მისი პარტია არ დაესწრება, დაწერა მან სოციალურ მედია X-ზე, რადგან მსვლელობა იყო “[ღაზის მოსახლეობის] ხოცვა-ჟლეტის უპირობო მხარდამჭერთა შეხვედრა”, – წერს ჟურნალისტი.
მისი თქმით, საფრანგეთის პოლიტიკურ სპექტრში ამ ცვლილების სიმბოლური მნიშვნელობა არ შეიძლება გადაჭარბებული იყოს.
,,ათწლეულების განმავლობაში, ფრანგი პოლიტიკოსები აღმართავდნენ ბარიკადებს ულტრამემარჯვენეების წინააღმდეგ, რომელთა შეხედულებები (განსაკუთრებით ებრაელებთან დაკავშირებით) “ანტირესპუბლიკურად” ითვლებოდა.
ძველი ნაციონალური ფრონტი, მარინის მამის, ჟან-მარი ლე პენის მეთაურობით, განიხილებოდა, როგორც ხაზგასმული და ერიდებოდნენ მეინსტრიმ პოლიტიკოსებს.
იმავდროულად, უკიდურესი მემარცხენეები – კომუნისტები, ტროცკისტები და ახალი ფორმირებები, როგორიცაა მელენშონის LFI -, რა თქმა უნდა, აკრიტიკებდნენ თავიანთი შეხედულებების გამო, მაგრამ ისინი არასოდეს იყვნენ გამორიცხული საფრანგეთის დიდი პოლიტიკური ოჯახიდან, ლე პენის პარტიისგან განსხვავებით.
რამდენიმე წლის წინ წარმოუდგენელი იქნებოდა, რომ ულტრამემარცხენე პარტია არ შეუერთდებოდა ანტისემიტიზმის წინააღმდეგ მსვლელობას და ულტრამემარჯვენე პარტიის იქ ყოფნა, რბილად რომ ვთქვათ, უცნაური იქნებოდა,“ – აღნიშნავს სტატიის ავტორი.
ავტორის თქმით, ეს არის პოლიტიკური წესრიგის შერყევა, რაც, რა თქმა უნდა, ღაზას ომამდე დიდი ხნით ადრე მოხდა და ევროპის სხვადასხვა ქვეყანაში განსხვავებულად აისახება.
დღევანდელმა უკიდურესმა მემარჯვენეებმა, რომლებიც რებრენდირებულია როგორც “მყარი მემარჯვენე” ან “ეროვნული მემარჯვენე”, – ყოველ შემთხვევაში საფრანგეთში – დაივიწყა ებრაული კითხვით აკვიატება და “ებრაული ლობის” პრეტენზია. მათი მთავარი აქცენტი ახლა სამ თემაზეა – იმიგრაცია, არასტაბილურობა და ისლამიზმი – საკითხები, რომლებზეც ისინი საერთო ენას პოულობენ ბევრ ებრაელთან.
,,ამავდროულად საფრანგეთის უკიდურესი მემარცხენეები, რომლებიც ღაზას ანტიკოლონიური ლინზებით უყურებენ, ხედავენ ჩაგრულ ხალხს, რომელიც დაჩაგრულია ისრაელის მიერ, ზესახელმწიფოს მარიონეტული სახელმწიფოს (აშშ) და პალესტინელებთან სოლიდარობისკენ მოუწოდებს.
დაკარგა ძველი მუშათა კლასის მხარდაჭერა, რომელთაგან ბევრი ხმას მარინ ლე პენის ეროვნულ მიტინგს აძლევს, უკიდურესმა მემარცხენეებმა ახალი ბუნებრივი ბაზა მოიპოვეს პოლიტიზებულ ემიგრანტებს შორის.
ამრიგად, ჩვენ მივდივართ ახალ ვითარებამდე, როდესაც პარტია, რომლის დამფუძნებელმა ოდესღაც ჰოლოკოსტს „ისტორიის დეტალი“ უწოდა, ღიად უჭერს მხარს ფრანგი ებრაელების საქმეს; და სპექტრის მეორე ბოლოში, ადამიანის უფლებებისა და თანასწორობის იდეებზე აგებულ პარტიას ადანაშაულებენ ანტისემიტიზმში, რომ არ უწოდებს ჰამასის ტერორისტებს.“ – წერს სქოფილდი.
საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვები ამას ადასტურებს: გასულ კვირას IFOP-ის გამოკითხვის თანახმად, მარინ ლე პენი დღეს საპრეზიდენტო არჩევნების პირველ ტურში ოპოზიციას დაამარცხებს და ხმების 33%-მდე მოიპოვებს. მელენშონმა, რომელმაც 2022 წლის არჩევნებში 22% მიიღო, მხოლოდ 14% მიიღო.
ავტორი
