სამოქალაქო აქტივისტი, გიორგი მუხიგულაშვილი:
როგორ და რატომ „გაიგდო“ ივანიშვილმა ხარება?
ხარება მეორედ გადაჰყავთ კლინიკაში, ემანდ შემოწმებებზეო და მომიტევეთ, იმის შემდეგ რაც ქალაქის ქუჩებში აკეთა, ერთადერთი შემოწმება სჭირდებოდა, ფსიქიატრიული. ამბობენ, ნაცემიაო და არც მიკვირს.
ფაქტებს რომ გავყვეთ, ხარება ასე აქტიურად ადრე არ ჩანდა, ჯერ კიდევ მიშას დროიდან მოყოლებული ზოგმა ვიცოდით, ვინ იყო და რას აკეთებდა, მაგრამ ასე მასშტაბურად არ იცნობდნენ. ხარებას სახელს ყოველთვის უკავშირდებოდა საქმეები, რომლებიც ან ფარულად სრულდებოდა, ან ღიად, მაგრამ უკანონოდ.
ბიძინას უყვარს ადამიანების გასვრა, გამოიყვანა ხარება და წინ დასვა, ისე ხშირად აშუქებდნენ, მინისტრის დირექორი გეგონებოდა. თითქოს მართლა ხარება წყვეტდა ახლა, როდის დაერბია ხალხი ან ეცემა. არადა, რეალურად, ზუსტად ვიცი, ყველაზე სასტიკი და სისხლიანი ქვედანაყოფი არ იყო ხარებას დაქვემდებარებაში, არის ერთი დანაყოფი, რომელიც ყველაზე სასტიკია და მას ხარება არ ხელმძღვანელობს. უცნაური ის იყო, რომ მაინც ყველგან და ყველაფერში ხარება იყო დამნაშავე. ეს უნდოდა ივანიშვილს.
მაგრამ ხარებამ დაუშვა ერთი დიდი შეცდომა – იგი ითხოვდა მისთვის: – ხარებას გაუმარჯოს! – დაეძახათ, აცემინებდა კიდეც ადამიანებს ამ მოთხოვნით. ორი „ღმერთი“ ძალადობას ვერ ეყოლება საქართველოში და ეს შეუმჩნეველი ვერ დარჩებოდა მამა–მარჩენალს.
პარალელურად იყო გინება რუპორში აქციის მონაწილეების მიმართ და ბევრი წერდა მაშინ, რომ ხარება ფხიზელი არ იყო მაგ დროს.
ხოდა, ბიძინამ კი დასვა წინ ხარება, აი, ქორწილში, მეფე–დედოფლის მანქანას რომ თოჯინას აკრავდნენ წინ, ასე, მაგრამ ამან ხარებას პატივისცემა ვერ მოუტანა, პირიქით, რაც მეტად საუბრობდნენ მის უშიშრობაზე, მით მეტად დასცინოდნენ ძალოვნები, რადგან, ის მანქანიდანაც კი ვერ გადმოდის შიშით დაცვის გარეშე.
ამას თან დაერთო ისიც, რომ ხარებამ ვერა და ვერ მართა სპეცრაზმი, რატომ უწევდათ მეტი და მეტი სისასტიკის გამოჩენა, იმიტომ რომ სპეცრაზმში არეულობა იყო, ყველას გახსოვთ, ალბათ, წყლის ჭავლის მანქანები რომ ვერ გამოიყვანეს რამდენჯერმე, რადგან არ გამოვიდნენ ბიჭები. ბევრი წავიდა სამსახურიდან, ბევრმა ქვეყანა დატოვა. გაექცა შაიშმელაშვილი ამერიკაში, გაექცა მამხილებელი დოკუმენტაციით.
რაღაც მომენტში ხარებამ მართლაც დაიჯერა, რომ „შემსრულებლიდან“ გენერლობამდე დაწინაურდა და დაიწყო ჩარევა ისეთ საქმეებში, რაც მას არ ეხებოდა და არც შეახებენ, ბიზნესგარჩევებში, მაგალითად, სცადა, საკუთარი გავლენების გამოყენება ძალოვნებში, მაგრამ გავლენა უნდა გქონდეს, რომ გამოიყენო, ხომ?
მოკლედ, ხარება ვერ შედგა გენერლად.
„ხარებობა“ დამთავრდა – როგორ წარმოგიდგენიათ, აბა, ქვეყნის ყველაზე სასტიკი რაზმის, ყველაზე სასტიკი მეთაური ორჯერ ზედიზედ გაიგდონ და ცემონ? ან პატივისცემა არ ჰქონდეთ მისი და ან შიში? ხარება დამთავრდა და ამას ხარებას გარდა ყველა ხედავს.
შესაძლოა, ის ისევ დაუბრუნდეს მანქანიდან გინებას, ან ვინმე ისევ სცემოს, მაგრამ მის რეპუტაციას ბოლო მოეღო, ბიძინამ მის დაცვაზე უარი განაცხადა, ბიძინამ თქვა, რომ ის ერთ–ერთი შემსრულებელია და შესაბამისად, მას უკვე ყველა ისე ექცევა, როგორც შემსრულებელს, ანუ, კარგად მოიქცევა – დაასაჩუქრებენ, ცუდად მოიქცევა – გაიგდებენ.
