„ბიძინა ივანიშვილი მიხეილ სააკაშვილსაც აფინანსებდა, მათ შორის, ყოფილი პრეზიდენტის მიერ ჩადენილ ბოროტობებსა და მავნებლობებს, ამიტომ მის მიერ ალექსანდრე ლებედის დაფინანსება არ არის გასაკვირი. ივანიშვილის მხრიდან რუსი გენერლის დაფინანსება, ბუნებრივია, არასწორი იყო, რაზეც პარტიის ლიდერი ღიად უნდა საუბრობდეს, რადგან ეს მის რეპუტაციას დიდ ზიანს აყენებს“, _ აღნიშნა „გურია ნიუსთან“ პროფესორმა ლადო პაპავამ.
ლადო პაპავა „ქართული ოცნება_დემოკრატიული საქართველოს“ თავმჯდომარის ბიძინა ივანიშვილის ღია წერილის შესახებაც საუბრობს და აცხადებს, რომ პარტიის ლიდერმა თავი უხერხულ მდგომარებაში ჩაიდგო.
_ ბატონო ლადო, „ქართული ოცნების“ ლიდერის ღია წერილს, რომელშიც 1989 წლის 9 აპრილის ისტორიულ მნიშვნელობაზეც არის საუბარი, ოპოზიციისა და ექსპერტთა ნაწილის მხრიდან მწვავე კრიტიკა მოჰყვა _ ისინი აცხადებენ, რომ ივანიშვილს საზოგადოებისა და ქვეყნის ტრაგიკული ისტორიის შესახებ საუბარი მაშინ ახსენდება, როცა არჩევნებია. თავად როგორ ახსნით პარტიის ლიდერის გაატიურებას?
_ოპოზიციისა და ექსპერტთა ნაწილის ამ მოსაზრებას ნამდვილად აქვს არსებობის უფლება, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილს, როგორც მნიშვნელოვან პოლიტიკურ ფიგურას, დღეს 9 აპრილთან და სხვა ტრაგიკულ მოვლენებთან დაკავშირებით საკუთარი პოზიციის დაფიქრება ნამდვილად ევალება. რაც შეეხება არჩევნების წინ ბიძინა ივანიშვილის გააქტიურებას, ეს ყველა პარტიისთვის არის დამახასიათებელი. ივანიშვილის ღია წერილში პრობლემა ის არის, რომ პარტიის ლიდერი ტექსტში ურთიერთგამომრიცხავ მოსაზრებებს აფიქსირებს. მაგალითად, ამბობს ძველ დროში არ უნდა დავბრუნდეთო, ხელისუფლებაში „ნაციონალური მოძრაობის“ დაბრუნებას თუ გულისხმობს, საკუთარ სიტყვებთან მოდის წინააღმდეგობაში. თუ აღნიშნული პარტია მავნებლურია, რასაც ვეთანხმები, რატომ შეინარჩუნა„ქართულმა ოცნებამ“ „ნაციონალური მოძრაობა“ მთავარ ოპოზიციურ ძალად?! რატომ ჰყავს აღნიშნული პარტიის ყოფილი წარმომადგენლები საპარლამენტო უმრავლესობაში, მთავრობასა და ადგილობრივ თვითმმართველობებში?! რატომ შეინარჩუნა „ნაციონალური მოძრაობის“ დროს სახელგატეხილი მოსამართლეები სასამართლო სისტემაში?! ამ კითხვებზე პასუხები გვჭირდება, სხვა შემთხვევაში, ივანიშვილი თვითონ აგდებს საკუთარ თავს უხერხულ მდგომარეობაში.
_ბიძინა ივანიშვილმა ღია წერილში საზოგადოებას გაერთიანებისკენაც მოუწოდა, ციტირება: “ეშმაკი ყოფს და განხეთქილებისკენ გვიბიძგებს! უნდა დასრულდეს პრინციპულობის ლოზუნგით საზოგადოების გახლეჩვა, თითის გაშვერა, ერთმანეთის დამუნათება და პოლიტიკური წარსულის მუდმივი შეხსენება“. იმ ფონზე, როცა „ქართული ოცნება“ „ნაციონალური მოძრაობის“ სისხლიან ცხრა წელზე მუდმივად აპელირებს, აღნიშნული მოწოდება რამდენად კანონზომიერად მიგაჩნიათ?
_ ჩემი პრინციპული პოზიციაა, რომ ცხრა წელი არასდროს დავივიწყოთ, როგორც მსოფლიომ არასდროს არ უნდა დაივიწყოს ფაშისტების თუ ბოლშევიკების დანაშაულებრივი მმართველობა, მაგრამ ივანიშვილის ფიცი მწამს და ბოლო მაკვირვებს. „ნიურნბერგის პროცესი“ თუნდაც მხოლოდ პოლიტიკური დაგმობის დონეზე საქართველოში არასდროს შემდგარა. „ქართული ოცნება“ წინა ხელისუფლებას აკრიტიკებს და სასამართლოში ლევან მურუსიძე და მიხეილ ჩინჩალაძე ჰყავს. აქვე უნდა აღვნიშნო, საპრეზიდენტო არჩევნებს მეორე ტურის წინ ყველას გვახსოვს ბატონი ბიძინას დაპირება, მან მოსახლეობას პირობა მისცა, რომ ერთი წლის განმავლობაში ქვეყანაში არსებულ სიტუაციას შეცვლიდა. სამწუხაროდ, შექმნილი ვითარება გამოსწორების ნაცვლად, კიდევ უფრო გააუარესა, რაც სასამართლო სისტემის მიმართულებით გადადგმულ ნაბიჯებშიც კარგად გამოიკვეთა. ბიძინა ივანიშვილმა ხელისუფლებაში „ნაციონალური მოძრაბის“ წარმომადგენლობა გააძლიერა და სასამართლო სისტემაში, პრაქტიკულად, ოდიოზურ მოსამართლეთა ნაწილი უვადოდ განამწესა, რაც, სამწუხაროდ, „ქართული ოცნების“ მმართველობის კრიზისის მახასიათებელია.
_ ბიძინა ივანიშვილი 2005 წელს რუსული გამოცემისთვის მიცემულ ინტერვიუში ადასტურებს, რომ გენერალ ალექსანდრე ლებედის, რომელიც გენერალ იგორ როდიონოვთან ერთად 1989 წელის 9 აპრილის დარბევის მთავარი ორგანიზატორი იყო, აფინანსებდა. აღნიშნული ფაქტი ჩირქს არ სცხებს პარტიის ლიდერის, როგორც საქართველოს გულშემატკივრის პოზიციას? და ასევე, 9 აპრილთან დაკავშირებით კითხვის ნიშნის ქვეშ არ აყენებს ივანიშვილის სულისკვეთებას?
_ ბიძინა ივანიშვილი მიხეილ სააკაშვილსაც აფინანსებდა, მათ შორის, ყოფილი პრეზიდენტის მიერ ჩადენილ ბოროტობებსა და მავნებლობებს, ამიტომ მის მიერ ალექსანდრე ლებედის 1996 წლის რუსეთის პრეზიდენტად წინასაარჩევნო კამპანიის დაფინანსება არ მიკვირს. ის, რომ ბატონმა ბიძინამ ეს ფაქტი 2005 წელს გაასაჯაროვა, მხოლოდ იმაზე მეტყველებს, რომ მან თავისი საქციელის უარყოფითად შეფასება ვერ მოახერხა. ივანიშვილის მხრიდან რუსი გენერლის დაფინანსება, ბუნებრივია, არასწორი იყო, რაზეც პარტიის ლიდერი ღიად უნდა საუბრობდეს, რადგან ეს მის რეპუტაციას დიდ ზიანს აყენებს. ისიც გასათვალისწინებელია, რომ 1996 წელს ბიძინა ივანიშვილი რუსულ პოლიტიკაზე იყო ფოკუსირებული და 9 აპრილის მოვლენებთან ალექსანდრე ლებედის კავშირი, შესაძლოა, არ იცოდა, რაც მხოლოდ ვარაუდია.
_ პრეზიდენტის რანგში სალომე ზურაბიშვილი ზვიად გამსახურდიას მიმართ პატივისცემასა და მადლიერების გრძნობას გამოხატავს, თუმცა წარსულში პირველი პრეზიდენტის მიმართ ზურაბიშვილის მიერ გაკეთებული განცხადებები სიმპათიას არ ადასტურებს. საუბარია, ჟურნალ „ივერიას“ 1992 წელის ნომერში სალომე ზურაბიშვილის მიერ გამოქვეყნებული სტატიის შესახებ, რომელშიც საქართველოს პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდიას დიქტატორს უწოდებს და დასძენს, რომ ხალხის მიერ არჩეული ხელისუფლების დამხობა კანონიერი იყო. როგორ ფირობთ, ზურაბიშვილმა პირველი პრეზიდენტის მიმართ პოზიცია შეიცვალა თუ ორმაგ სტანდარტებთან გვაქვს საქმე?
_ ქალბატონ სალომეს, რომლის მოსაზრებები გაუგებარია, ურთიერთსაწინააღმდეგო განცხადებების გაკეთება ხშირად სჩვევია. შეიძლება ითქვას, რომ დღეს საქართველოს ორი საგარეო საქმეთა მინისტრი ჰყავს _ კაცი მთავრობაში და ქალბატონი პრეზიდენტის რანგში. საგარეო საკითხების გარდა, ქალბატონი სალომეს აქტიურობა სხვა სფეროებში, პრაქტიკულად, ნულის ტოლია. ის, რაც ზვიად გამსახურდიას დროს მოხდა, ეს იყო სახელმწიფო გადატრიალება. გასული საუკუნის 90-იანი წლების დასაწყისში საქართველოში განვითარებული დაპირისპირება პროვოცირებული იყო მოსკოვის მიერ. ამასთან, საქართველოს ხელისუფლებამაც არა ერთი შეცდომა დაუშვა, რამაც საზოგადოებაში კომფრონტაცია გამოიწვია. ეს არის ძალიან ფაქიზი და მგრძნობიარე თემები. ზვიად გამსახურდიაც არ იყო დაზღვეული შეცდომებისგან, მაგრამ მის, როგორც ქვეყნის პრეზიდენტის სახელთან არის დაკავშირებული სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენა, რაც საქართველოს ისტორიის უმნიშვნელოვანესი მოვლენაა. ქალბატონ სალომეს, რომელიც დღეს საქართველოში ცხოვრობს და პრეზიდენტიც კი არის, ბოლომდე კარგად არ ესმის თანამედრიოვე საქართველოს პრობლემები და რა გასაკვირია, რომ 1992 წელს საზღვარგარეთიდან დანახული საქართველო მისთვის მთლად გასაგები არ ყოფილიყო…