ბოლო წლების განმავლობაში, ჩვენში განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობს ცხელი ქვეყნების ყვავილოვანი ბინადარი პეტუნია. მისი სამშობლო აფრიკაა, თუმცა, იგი კარგად შეეგუა გურიას და დღეისთვის, პოპულარობით, ლამის, ვარდსაც გადააჭარბოს.
სად არ ნახავთ ნაირგვარ, უჩვეულო პოზიტივისა და ნაირფერი სილამაზის მფრქვეველ პეტუნიებს _ გაზონებში, ეზოებში, სკვერებსა და ბაღებში, ქუჩების განაპირა მხარეებში თუ შენობა-დაწესებულებების წინ.
პეტუნია, მარტიდან მოყოლებული, დღემდე შეგიძლიათ ჩათესოთ და წლის ბოლომდე ყვავილობის ფაზაში ამყოფოთ.
პეტუნიას გურიაში ერთი თავისებურება აღმოაჩნდა _ დიდი მზრუნველობით დათესილ და კარგად განოყიერებულ ნიადაგშიც კი, ან არ ამოდის, ან ძალიან მეჩხერია. დაკვირვებამ აჩვენა, რომ მას აქვს ძალზე წვრილი და სათუთი თესლი, რომელიც ძალიან ჭირვეულია ჩათესვის სიღრმის მიმართ. ამიტომ, როცა ვთესავთ, აუცილებლად შევურიოთ ორი-სამი მუჭა კარგად გაფხვიერებული მიწა, მოვაპნიოთ განკუთვნილ ადგილზე და ოდნავ მოვტკეპნოთ _ არ ჩათოხნოთ. წარმოიდგინეთ, რომ თესლი მოაყარეთ და ისე დატოვეთ. ამგვარად დათესილი კარგად ამოვა და უკვე ეჭვიც აღარ შეგეპარებათ იმაში, რომ თესლი ვერ აიღეთ შესაბამის დროს ან დათესვისას მოგვივიდა რაიმე შეცდომა.
გურიაში არაა მიზანშეწონილი პეტუნიების დათესვა მცხუნვარე მზის გულზე, ისევე, როგორც ვერ ეგუება აბსოლუტურ ჩრდილს. უმჯობესია, პეტუნია და მზე დილა-საღამოს უცქერდნენ ერთმანეთს.
რაც შეეხება მავნებლებისგან დაცვას, ივლის-აგვისტოში, შესაძლოა, მას ცრუფარიანებმა ავნოს. თუ სასოფლო-სამეურნეო მაღაზიებს ვერ მიმართავთ, სასურველია, ორი-სამი ცალი მწარე, წითელი წიწაკა, ხმელ მდგომარეობაში, წამოვადუღოთ ერთ ლიტრ წყალში. როცა ნახარში გაგრილდება, ხუთ ლიტრ წყალში გახსენით და დღის მეორე ნახევარში შეასხურეთ პეტუნიებს და სხვა ყვავილებსაც. ასეთი ნახარშისგან მომზადებული ნაყენი საუკეთესო საშუალებაა სხვადასხვა ბუგრების და მავნებელი მწერების მოსასპობად.
