ახლახან ტრაგიკულად დაღუპული ილია ელოშვილის დედულეთი ოზურგეთია. მისი დედა, ქალბატონი მზია შეწირული წარმოშობით ამ ქალაქიდანაა.
როგორც ოზურგეთში იხსენებენ, ნიჭიერმა გოგონამ, ძალზე პოპულარული ლექსი „ხიდი“ მოსწავლეობისას დაწერა.
ლექსი 70-იანი წლებიდანვე გახდა პოპულარული და ათეული წლებია, ქვეყნის ყველა კუთხეში მღერიან და აქტუალობა არ დაუკარგავს.
_ვიცნობდი ოჯახს, საუკეთესო მშობლების შვილია. ქალბატონ მზიას მამა, ბორის შეწირული გაზეთ „ალიონის“ პასუხისმგებელი მდივანი იყო. ოზურგეთში გამორჩეული ოჯახი , თავმდაბალი, კულტურული და განათლებული ადამიანები იყვნენ. ამ ოჯახს განსაკუთრებით კარგი ურთიერთობა ჰქონდა ჟურნალისტებთან. მზია შეწირული ძალიან პოპულარული გოგონა იყო ჩვენს თაობაში. ვიცით, წუთისოფლის გზაზე როგორი სიბრძნით, ტკივილით და სიყვარულით, რა დიდებულად წერდნენ საქართველოში. თუმცა, ქალბატონ მზიასგან, ამ ლექსით, მაინც რაღაცნაირად განსხვავებულად ითქვა. ხალხმაც ამიტომ აიტაცა… „ხიდი“ ძალზე მუსიკალურია, სიყვარულით სავსე და ნამდვილი… ამიტომაც აიტაცა მთელმა საქართველომ და ზოგმა არც იცის, ვინაა ავტორი. ბევრ კუთხეში, ჩემულობენ, რომ თავის სოფელზეა დაწერილი, რომ ბაბუაზეა თქმული და ასე შემდეგ. ქალბატონ მზიას სხვა კარგი ლექსებიც აქვს. პირადად არ ვიცნობდი, თუმცა ისე პოპულარული გახდა თავიდანვე ეს სიმღერა, ყველამ ვიცოდით, ვინ იყო ავტორი…დასანანია, რომ მის მიერ სევდიანად თქმული: „ ასეა წუთისოფელი, სულ მოდიან და მიდიან“, ყველაზე მტკივნეულად უკვე თავად გამოსცადა… როგორც ცნობილია, ეს ლექსი მოსწავლეობისას დაწერა…ვწუხვართ მისი დიდი ტკივილის გამო და ვუთანაგრძნობთ „გურია ნიუსთან“ ერთად, – თქვა ჩვენთან საუბარში ჟურნალისტმა, გაზეთ „ალიონის“ რედაქტორმა ნუგზარ ასათიანმა.
აქვე გთავაზობთ ძალზე პოპულარულ ლექსს, „ხიდი“, რომელსაც ასე სიყვარულით მღერიან დღემდე საქართველოში:
ხიდი
სოფლის ბოლოში ღელეზე
ერთი პატარა ხიდია,
ამ ხიდით ჩვენთან მოდიან,
ამ ხიდით ჩვენგან მიდიან.
ამ ხიდზე ჩემი ბებია
დადის სამოცი წელია,
ბებია ამბობს, ეს ხიდი
თამარის დროინდელია.
ვინ იცის კიდევ ამ ხიდზე
რამდენი კაცი გავაო,
ზოგი პირველად შემოვა,
ზოგი წავა და წავაო….
ხიდი კი ისევ დარჩება
რადგანაც იგი ხიდია….
ასეა სოფლის ამბავი _
სულ მოდიან და მიდიან.
ავტორი
