სულ გამოკითხვაში მონაწილეობა მიიღო 1496-მა რესპონდენტმა საქართველოს მასშტაბით
რესპონდენტთა აზრით, მათ ყოველდღიურ ცხოვრებაზე ადგილობრივ ხელისუფლებას არანაირი (34,6%) ან ძალიან მცირე გავლენა აქვს (24,8%). მხოლოდ 7,7% თვლის, რომ ადგილობრივ ხელისუფლება დიდ გავლენას ახდენს მათ ყოველდღიურობაზე. მიუხედავად ამისა, სხვადასხვა სერვისებთან დაკავშირებით პრობლემის წარმოქნისას, მოსახლეობა, პირველ რიგში, ძირითადად სოფლის რწმუნებულს მიმართავს, შემდეგ კი _ გამგებელს.
რესპონდენტების 40,1% ადგილობრივი პრობლემების მოგვარებაში პასუხისმგებლობას აკისრებს ადგილობრივ ხელისუფლებას, 37,1% თვლის, რომ პასუხისმგებლობა ადგილობრივ მთავრობასთან ერთად თემის წევრებმაც უნდა გაიზიარონ. სოფლის სხვადასხვა პრობლემებზე პასუხისმგებელ პირებად მოსახლეობა ძირითადად სოფლის რწმუნებულსა და გამგებელს მიიჩნევს. ცენტრალურ ხელისუფლების პასუხისმგებლობად კი ეკონომიკური ზრდის ხელშეწყობა სახელდება. თავად მაცხოვრებელთა პასუხისმგებლობა სასაფლაოებზე ზრუნვით შემოიფარგლება.
გამოკითხული რესპონდენტების ნახევარზე მეტი თვლის, რომ ადგილობრივი ხელისუფლების კომპეტენციაში, პირველ რიგში, უნდა შედიოდეს სოციალურად დაუცველი ადამიანების დახმარება. მეორე-მესამე ადგილებზე მელიორაცია და კეთილმოწყობა აღმოჩნდა. რესპონდენტთა ყველაზე ნაკლები რაოდენობა თვლის, რომ ადგილობრივი ხელისუფლების საქმეა ბიბლიოთეკა, სანიაღვრე სისტემისა და სასაფლაოების მოვლა.
რესპონდენტთა უმეტესობა თვლის, რომ ადგილობრივი მთავრობა მეტ-ნაკლებად ეფექტურად მუშაობს, 10%-მდე რესპონდენტი ნეგატიურად აფასებს მის მუშაობას.
გამოკითხულთა უმრავლესობა (88%) თვლის, რომ სოფლის რწმუნებულის ინსტიტუტი არჩევით უნდა იყოს, ამ აზრს განსაკუთრებით პატარა სოფლების მოსახლეობა უჭერს მხარს.
არასამთავრობო ორგანიზაცია “სიდას” დირექტორის, ზვიად დევდარიანის განცხადებით: “სამინისტროებმა იმაზე უნდა იფიქრონ, ვის მიაწოდონ პირველად ეს ინფორმაცია. პირველ რიგში, უნდა მიაწოდონ მათ, ვისაც ეს რეფორმები ეხება, სხვა მხრივ რეფორმებს სერიოზულ რისკს უქმნიან. გარკვეულწილად, სოფელი მზადაა მეტი აქტიურობისთვის და მზაობისთვის, მართოს საკუთარი თემი, რაც ახალი თვითმმართველობის ერთ-ერთ სიახლეცაა” _ განაცხადა ზვიად დევდარიანმა “გურია ნიუსთან”
რესპონდენტები პასიურნი არიან ადგილობრივი პრობლემების მოგვარებაში წვლილის შეტანის თვალსაზრისით. უფრო მცირე ჯგუფია დარწმუნებული საკუთარ ძალებში ადგილობრივი პრობლემების გადაწყვეტის კუთხითა და სამომავლოდ ამ საქმიანობაში მონაწილეობის შესაძლებლობაში.
ზვიად დევდარიანი: “სოფლის მცხოვრებთა მოქალაქეობრივი აქტივობა დაბალია, ისინი ძალიან იშვიათად არიან ჩართულები ადგილობრივი ხელისუფლებასთან ერთად საკითხების გადაჭრაში, იშვიათად დადიან შეხვედრებზე, მონაწილეობენ მოხალისეობრივ საქმიანობაში და ა.შ. მათი თვითშეფასება აქტიურობის საკითხში 4 ქულიან სკალაზე 1.37 ქულის ტოლია, რომელიც საშუალოზე დაბალ მაჩვენებელს წარმოადგენს. ყველაზე აქტიური საშუალო ზომის სოფლებია.”
კვლევის შედეგად გაირკვა, რომ რესპონდენტები საკმაოდ პასიურნი არიან ადგილობრივ ხელისუფლებასთან ურთიერთობაშიც. ისინი, ვისაც რაიმე მიზეზის გამო ჰქონიათ კავშირი, უფრო მეტად სოფლის რწმუნებულსა (14,2%) და გამგებელს (11,4%) უკავშირდებიან. საშუალო სოფლის მაცხოვრებლებს უფრო ხშირად მიუმართავთ სოფლის რწმუნებულისა და გამგებელისთვის, დიდი სოფლის მოსახლეობას კი საკრებულოს თავმჯდომარისთვის.
გამოკითხულთა 75.8% თვლის, რომ აუცილებელი ან სასურველია არსებობდეს სოფლის მოსახლეობით დაკომპლექტებული რაიმე ტიპის გაერთიანება მოხალისეობრივ საწყისებზე. გამოკითხულთა უმრავლესობა თვლის, რომ მოსახლეობით დაკომპლექტებულ გაერთიანებას სათათბიროსთან ერთად, გადაწყვეტილების მიმღები ფუნქციაც უნდა ჰქონდეს.
რესპონდენტების უმრავლესობის (69%) აზრით, მოსახლეობის წარმომადგენლებისგან შემდგარი საბჭო /კრება უნდა იკრიბებოდეს სოფლის კეთილმოწყობის საკითხებთან დაკავშირებით. მომდევნო ადგილები ადგილობრივი გზების შეკეთებასა და სარწყავი სისტემის მართვა/მოვლა/განაწილებას ერგო. ყველაზე ნაკლები ხმა ერგო საძოვრებთან დაკავშირებულ საკითხებს.
რესპონდენტთა უმრავლესობა მზადაა, სოფლის პრობლემების მოსაგვარებლად მონაწილეობა მიიღოს სოფლის საბჭოს/კრების საქმიანობაში. რესპონდენტთა პასიური ნაწილის რაოდენობა, რომელიც უფრო არ ან არ ჩაერთვება მსგავს აქტივობაში, გამოკითხულთა 21%-ს შეადგენს. 14,3%-ს გაუჭირდა პასუხის გაცემა.
