ოზურგეთელი ავთო თავდიშვილი ერთ-ერთი მათგანია, რომელიც 60 წელს გადაშორებულ ადამიანებს კომპიუტერულ პროგრამებს ასწავლის.
ავთომ ოზურგეთის #1 საჯარო სკოლა დაამთავრა, ასევე, იყო “ახალგაზდა პედაგოგთა კავშირის“ ბაზაზე არსებული ლიდერთა სკოლის ლიდერი. ახლა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მეოთხე კურსის სტუდენტია. მიმართულებად პოლიტიკის მეცნიერება აირჩია.
“ბავშვობიდან მაინტერესებდა პოლიტიკა, სახელმწიფო, მართვა, სამშობლო და ეს გზა ავირჩიე“, _ გვითხრა ავთო თავდიშვილმა. დღეს არც პოლიტიკაზე, არც სამშობლოზე არ მოგითხრობთ. “გურია ნიუსი“ დაინტერესდა, როგორ ააწყო სასწავლო კურსი ახალგაზრდა მამაკაცმა უფროს თაობასთან.
“ავაწყვეთ სასწავლო გეგმა, რისი დახმარებითაც 60+ ადამიანებს კომპიუტერებს შევასწავლიდით“
ჩვენი რესპონდენტი გვიყვება, როგორ დაიწყო მისი სასწავლო კურსი 60 წელს ზევით ადამიანებთან.
„ერთ-ერთ საჯარო ჯგუფში წავაწყდი პოსტს სტაჟირების შესახებ საქართველოს პარლამენტის ეროვნულ ბიბლიოთეკასა და ლიბერთი ბანკის საერთო პროექტში, მეც დავინტერესდი და შევეხმიანე. შემდეგ იყო გასაუბრება _ მითხრეს პროექტის იდეის შესახებ, რომ უნდოდათ 60+ ადამიანებისთვის კომპიუტერის შემსწავლელი კურსის შექმნა, იმისთვის, რათა ესწავლათ გამოყენება, კომპიუტერთან მუშაობა და ასე შემდეგ. ამ ყველაფერმა კიდევ უფრო დამაინტერესა, ჩემთვის რაღაც ახალი, უცხო გამოწვევა იყო. ვისაუბრეთ, შევიმუშავეთ გეგმა, რა და როგორ უნდა გაგვეკეთებინა. ავაწყვეთ სასწავლო გეგმა და მოკლედ რომ ვთქვათ, მოვიფიქრეთ ყველა ის დეტალი, რისი დახმარებითაც 60+ ადამიანებს კომპიუტერებს შევასწავლიდით“.
“ამ ადამიანებს უხაროდათ გაკვეთილებზე მოსვლა“
“გურია ნიუსი“ დაინტერესდა, რამდენად შეძლო 21 წლის ბიჭმა ბებია-ბაბუას ტოლ ხალხთან ურთიერთობა…
„ურთიერთობები ამ პროექტში ყველაზე მნიშვნელოვანია, თავიდან საკმაოდ გამიჭირდა, ჩემთვის უცხო იყო, მესწავლებინა იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც, წესით, ჩემი მასწავლებლები, ბებიები ან ბაბუები უნდა ყოფილიყვნენ. ამ ასაკობრივმა სხვაობამ განსხვავებული სითბო და დამოკიდებულება შემიქმნა, მუდმივად ვგრძნობდი, რომ ამ ადამიანებს უხაროდათ გაკვეთილებზე მოსვლა, თავის მხრივ, კი ეს მე მანიჭებდა სიამოვნებას. პირველი გაკვეთილები ყოველთვის ცოტა რთულია, უცხოა მათთვის 21 წლის ბიჭისგან გაკვეთილების მოსმენა, მით უმეტეს, ისეთ საკითხზე, რომელიც არ ესმით (თუმცა, ძალიან აინტერესებთ). მალევე შევეჩვიეთ ერთმანეთს და გაგვიმარტივდა ურთიერთობა.
ძირითადად, ინტერნეტის გამოყენება აინტერესებთ, როგორ მოძებნონ სხვადასხვა ინფორმაცია, როგორ ნახონ ვიდეოები, ფილმები, მათთვის სასურველი ამბავი, მწერალი ან პოეტი. ამასთანავე უმეტესობის ინტერესი მაინც Facebook-ის გამოყენებაა. ზოგიერთ პროექტის მონაწილეს აქვთ თავიანთი facebook ანგარიშები, თუმცა, გამოყენება არ იციან სწორად. ამიტომ მათი ინტერესი, სხვა დანარჩენთან ერთად, სოციალური ქსელის გამოყენებაცაა. უშუალოდ კომპიუტერულ პროგრამებს არ ვასწავლით, ამას უფრო სიღრმისეული მიდგომა და მრავალთვიანი კურსები სჭირდება, ეს კურსი კი დამწყებთათვისაა. მათთვის, ვისაც აინტერესებთ, როგორ გამოიყენონ კომპიუტერი”.
“უცხო გარემოა, უცებ, 60 ან 70 წლის ასაკში მოხვდე კლასში“
ავთოს თქმით, მათი ურთიერთობა აეწყო. იმედს იტოვებს მის მიერ ნასწავლი გაკვეთილი მის მოსწავლეებს გამოადგება.
„პირველი შეგრძნებები მაინც მორიდება იყო, მერიდებოდა ძალიან, იმიტომ რომ მიჭირდა მესაუბრა იმ ადამიანებისთვის ლექციის ან გაკვეთილის ფორმატში, რომლებიც ჩემზე 40 ან 50 წლით უფროსები არიან. ამასთანავე, იყო განსაკუთრებულ სითბო. მათგან მუდმივად ვგრძნობდი მადლიერებას და რაღაც განსხვავებულ, განსაკუთრებულ სიხარულს. ძირითადად, მათთვის უცხო გარემოა, უცებ, 60 ან 70 წლის ასაკში მოხვდე კლასში, შენს „თანატოლებთან“ ერთად და გასწავლიდეს შენზე 50 წლის პატარა ადამიანი. დღესაც, 1 წლის შემდეგ ამ პროექტიდან, ამბავი ისევ საოცარია, განსაკუთრებული და მნიშვნელოვანი. ყოველი ახალი ჯგუფი ახალი თავგადასავალივითაა, ახალი შეგრძნებებით და ამბებით“.
