2015 წელი ქალის წლად არის გამოცხადებული, ქალის, რომელთა მხრებზე გადადის ოჯახის გამოკვბის ტვირთი და რომელთა უმრავლესობამ ოჯახის გაძღოლა იკისრა… ქალებს უხდებათ იმ პრობლემების მოგვარება, რომლებიც მრავლადაა ოჯახში, სამსახურში, ქვეყანაში.
"გურია ნიუსმა"კითხვით მიმართა ქალებს _ რას ისურვებდით?
ლილი ბერძენიშვილი: _ ამოგვესუნთქოს!
ლია სეფერთელაძე: _ გვეგრძნოს, რომ ქალები ვართ…
ცირა ბერიძე: _ ჩემი შვილების ჯანმრთელობას და კარგად სწავლას.
ნათია კალანდაძე: _ მშვიდობას, დაცულები რომ ვიყოთ.
პოლინა დგებუაძე: _ ნუ გვაღიზიანებენ ტელევიზიით! ავადმყოფი რომ მოდის, ჯერ ტელევიზიით ნანახს მიყვება _ მოკლეს, ჩაცხრილეს, გააუპატიურეს და ათას საშინელებებს, მერე მეუბნება ჯანმრთელობის ამბავს და მიაჩნია, რომ ლომის წილი მის ავადმყოფობაში ამ საზარელი ამბების მოსმენას უდევს.
ლუიზა თავბერიძე: _ ჩემი შვილების ბედნიერებას და სიხარულს.
ლია სიხარულიძე: _ პირველ ყოვლისა, მშვიდობას.
მზია ბარამიძე: _ ჩემი თანასოფლელებისთვის მისაღები რომ ვიყო.
ნინო დოლიძე: _ მხოლოდ ჯანმრთელობას, დანარჩენს როგორმე გავუმკლავდებით.
თამარ სიხარულიძე: _ გათენების არ შეგვშინებოდეს!
სოფიკო პაიჭაძე: _ ადამიანის გასაჭირის გულთან მიტანას.
მარიამ კალანდაძე: _ იმ ადამიანებთან ურთიერთობას, რომლებიც ტყუილს არ იკადრებენ.
ნათია ცინცაძე: _ ყველგან მისვლა რომ გიხაროდეს.
ჟენია სიხარულიძე: _ სურვილი კი არა, პრობლემები გვკითხეთ, შიმშილით ვკვდებით.
მზია გოგიბერიძე: _ სამსახურები…
ირმა ცინცაძე: _ ხელისუფლებას, რომელიც დაპირებებით არ გამოგვკვებავს.
მარო თავბერიძე: _ ვისურვებდი, ჩემი პენსია როგორმე მეყოს. რა ფასებია, პენსიონერმა თავი როგორ ვირჩინო?
ლილი რამიშვილი: _ ქალთა წელია? არც ვიცოდი. მოდი, ასე მოვიქცეთ _ ხელისუფლებას ჰკითხეთ, რას ფიქრობენ ამასთან დაკავშირებით. გაზეთში ვკითხულობ, ოზურგეთის სოფლის ხელმძღვანელები ახალ წელს, 8 მარტს ულოცავენ თავიანთ თანასოფლელებს, ჩოხატაურელებს არ ეკადრებათ, თუ რამეს გვიკეთებენ?! ადგილზეც კი არ გვხვდებიან, რამე რომ გვჭირდება!
თამრიკო სიხარულიძე: _ როცა თავის გატანაზე ფიქრობ…
თინა კალანდაძე: _ საცაა, სახლი თავზე ჩამომენგრევა, საშველს ვერსაიდან ვხედავ.
ქეთო კალანდაძე: _ შვილი რომ დედის პენსიის ამარა გყავს, რა უნდა ისურვო?
ნორა, 75 წლის: _ სოფელში, სადაც ცხოვრობ, სხვა თუ არაფერი, წისქვილი მაინც უნდა მუშაობდეს.
თალიკო კალანდაძე: _ რას ვისურვებდი? ჯანდაბას! ამ პრობლემების შემხედვარე, ლამის, მოვკვდე.
ელიკო ოსეფაიშვილი: _ დაგვცინით?! სურვილები დალხინებულებს აქვთ, ჩვენ პრობლემები გვახრჩობს.
