ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის აგრარულ ბაზარში ლიდა გოგუაძე აგრარული პროდუქციით ვაჭრობს და დღიურ ლუკმას ასე შოულობს. იგი, კომუნისტების დროდ წოდებულ ხანაში, ოზურგეთის მაშინდელი მილიციის სწავლული მდივნად 15 წლის მანძილზე მუშაობდა. გუშინ, ერთ-ერთ სატელევიზიო გადაცემაში, მთელმა საქართველომ ნახა ქალბატონი ლიდა გოგუძის ექსპრომტად თქმული: „მშია“.
_ ქალბატონო ლიდა, თქვენ არაერთხელ ყოფილხართ „გურია ნიუსის“ რესპოდენტი, შესაძლებლობის ფარგლებში თანადგომა გაგვიწევია. მართლა შიმშილის ზღვარზე ხართ?
_ მე ის ვთქვი, რომ ხალხს შია, გასაჭირია, დავუშვათ, მე არ მშია, მაგრამ სხვას შია, ხალხს შია, ანუ მეც მშია.
_ გასაგებია, თქვენ ათეულ წელზე მეტია, ვაჭრობთ, თქვენეული შეფასება როგორია, მართლა ძალიან მოიმატა ფასებმა? თქვენ ხომ ყიდულობთ და მერე ყიდით?
_ფასებმა კი არ მოიმატა, პირიქით, დაიკლო. ამასაც ვერ ვყიდით, რადგან ხალხს ფული არ აქვს. დრო იყო, ვცხოვრობდით. არცერთი პრეზიდენტი და მთავრობა როგორ არ მოგვწონს, კაცო, პრეზიდენტი არ გვინდა, ივანიშვილი არ ვარგაო, ხრუშოვის თავი ეგერ, ბაზრის ტუალეტის უკან ეგდო, ბოდიში ამ სიტყვაზე, სტალინის და ლენინის თავი ბჟუჟის პირზე ეგდო, მიქოიანი არ ვარგოდა… აბა, მე დამნიშნეთ… გადავირიე პირდაპირ…ვინ ვარგა?
_თქვენ ძეგლებზე საუბრობთ…ამიტომ გშიათ?
_ ხო, არც ძეგლი გვინდა, არც კაცი და კი ვართ საკადრისად. ღმერთმა თქვაო, მე ვერ გავუკეთე ხალხს ყველაფერი მოსაწონიო. ივანიშვილი და მეორე ივანიშვილი რასც გვიზამს, თუ საწარმოები არ აშენდა. ხალხს სამსახური უნდა ჰქონდეს და რაც მე მახსოვს, მაგი საქმე ყველაზე კარგად კომუნისტებს ჰქონდათ მოგვარებული.
_ ქალბატონო ლიდა, მაინც უნდა გკითხო, მართლა გშია?
_ ხალხს შია, გვიჭირს. 150 ლარი მაქვს პენსია. 30 ლარი დენის გადასახადი მოვიდა, 10 ლარი წყლისთვის, 50 გაზის და კი გავარდა ეს ჩემი პენსია.
შვილი ადრე მომიკვდა, ობოლი შვილიშვილები გავზარდე, ოთხმა უმაღლესი დაამთავრა. უმუშევრები სხედან. დიპლომის ფული ვერ გავუგზავნე ბავშვს და ტირის. საერთო გასაჭირია ამ 21-ე საუკუნეში მთელ მსოფლიოში.
_ თქვენ გინდათ თქვათ, რომ საჭიროებებისთვის საკმარისი თანხა არ გაქვთ?
_ მე იმის თქმა მინდა, რომ დილას რომ შევხვდებით ერთმანეთს, გავუღიმოთ, მოვეფეროთ, აგრესიული გახდა ხალხი, ბაზარში ვარ სულ და ვხედავ ამას. რომ მოვკვდები, სატირლად მოსვლა რად მინდა? ახლა გავუღიმოთ და მოვეფეროთ ერთმანეთს. მე არავის არ ვეხები, იმასაც ვიტყვი, რომ როგორც ქუხს, ისე არ წვიმს. ისე ბევრს ჩემზე ბევრად უფრო უჭირს. აგერ ქალმა მითხრა, შენ რა გიჭირს, პენსია გაქვს და რაღაცას იზამ, მე ერთი ლარი არსაიდან შემომდისო… ასეა, მე არ მშია, სხვას შია და საერთო გასაჭირია. მე ამას ახლანდელი ან რომელიმე მთავრობის საწინაღმდეგოდ კი არ ვამბობ. ვამბობ იმას, რომ ხალხს უჭირს, აკლია საჭმელი და აკლია ღიმილი, სიყვარული. დილით ნათქვამი გემრიელი გამარჯობა, გემრიელ სადილს მირჩევნია.
