მძიმე სურათი დაგვხვდა ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ასკანაში, და-ძმის _ რეზო და ციალა შევარდნაძეების ოჯახში _ 85 წლის ქალბატონი, რომელსაც ორივე ფეხი მოტეხილი აქვს, ძირითადად, საწოლსაა მიჯაჭვული და ხანდახან მზრუნველი მეზობლების მიერ ხელნაკეთი "ოჭივარით" თუ გაივლის; 84 წლის მამაკაცს კი უკვე ფეხზე დგომაც უჭირს. მათ ოჯახი არასდროს შეუქმნიათ, როგორც თვითონ ამბობენ, ერთმანეთის მშობლები და პატრონები გვიან სიბერემდე თავად არიან და ამ უმძიმეს ყოფაში სოციალური დახმარება მოხსნილი აქვთ, დანიშვნაზე კი არავინ ფიქრობს.
_ რომ არა ჩვენს მეზობლად მცხოვრები ნათესავი ვახტანგ შევარდნაძე, რომელსაც ყოველ დილით რძე მოაქვს და როგორც ბავშვებს, ფაფას გვიკეთებს, კაი ხნის დამარხული ვიქნებოდით, _ გვეუბნება ქალბატონი ციალა, _ ნეტავ, ერთხელ მაინც გავიარო, რომ ოზურგეთში ჩავიდე, ჩვენი მთავრობა და სოცმუშაკი კახა ინწკირველი ვნახო, ვინც ის დეკლარაცია შემივსო და დახმარება გამიუქმა. წინა ხელისუფლების დროს მაგან შემამოწმა; "ოცნება" მოვიდა და მაინც ეგ გამომეცხადა. ადრე ძროხა მყავდა და ის მომდო მიზეზად. მერე დამამტვრია იმ ძროხამ, მარჯვენა ფეხი მაშინ მოვიტეხე და გავყიდე კიდეც. მერე ოთახში წავიქეცი და მეორე ფეხი მაშინ მომტყდა… რა დავაშავეთ, არ ვიცი. ჩვენ რომ დახმარებას მოგვიხსნიან, ვის უნიშნავენ?! _ გვითხრა ციალა შევარდნაძემ.
საინტერესო ისტორიას ჰყვება რეზო შევარდნაძე: "ჩვენი ოჯახი "ქართული ოცნების" ღია მხარდამჭერი იყო. როცა ბიძინა ივანიშვილის მოქალაქეობის აღდგენის მოთხოვნით, წერილს ხელი მოვაწერეთ, გურიაში ჩამოსულმა "ეგზეკუციამ" დამიბარა ოზურგეთის მთავრობის სახლში, "ხუთნომრიანების" მიერ მიტანილი ენის გამო და ჯერ ტანსაცმელი გამხადეს _ ჯიბეში ხილის გასათლელი ჯაყვა და ხურდა ფული მედო, იქვე დამატოვებინეს და შემიყვანეს დასაკითხად. მესაუბრა ერთი ახალგაზრდა, გვარად ჩანქსელიანი. წარმომავლობა ვკითხე, ლენტეხიდან ვარო, _ მითხრა. სტუდენტობისდროინდელი მეგობარი მყავდა, ბუხულა ჯანხოთელი, მაგარი სვანი, იმის რამე ხომ არ ხარ,-მეთქი. არ მითხრა, ბაბუაჩემია, დედაჩემის მამააო?! რომ ახვალ სვანეთში, ბაბუას უთხარი, რეზო შევარდნაძეს ტანსაცმელი გავხადეთ და დავკითხეთ,-თქო. აშკარად შერცხვა. არ იყო ცუდი ახალგაზრდა _ ეტყობოდა, ვიღაცის დავალებას ასრულებდა. წყნარად მითხრა, არ შეიძლება, ბიძია, მასე ლაპარაკი, ვერ მოვა მაგი ივანიშვილიო. თუ ვერ მოვა, აგერ ნახავთ,-მეთქი… ისე აგიხდათ ყველაფერი კაი, მარა რა? ნახევარზე მეტი ისევ ის "ნაციონალები" თუ მათი მხარდამჭერები ამოიყენეს გვერდით. არც მივდივარ მაგათთან. ისე, რომ დასჭირდეთ, მაინც "ოცნებას" წავეხმარები. ერთი რამ უნდა შეუშვან თავში _ შეეშვით ამ პრემიებს და დანამატებს, ჩვენნაირი ბევრია და მიხედეთ გაჭირვებულ ხალხს, თქვენც ნუ გაგიწყრებათ ღმერთი!" _ ემოციას ვერ მალავს ბატონი რეზო.
მან სოფლის მაჟორიტარ დეპუტატ ილია მამალაძეზეც ისაუბრა: _ ერთჯერად დახმარებას _ 150 ლარს შეგვპირდა, განცხადებაც გავგზავნეთ, თუმცა, მერე არ გამოყვეს, არ არის თანხაო.
მოხუცი და-ძმის ერთადერთი იმედი, მეზობელი ვახტანგ შევარდნაძე ამბობს, რომ, სანამ შეუძლია, მოხუცებზე იზრუნებს, თუმცა, ხელისუფლების სირცხვილია, რომ ასეთ მდგომარეობაში მყოფთ არც სოციალური დახმარება აქვთ და ერთჯერადი დახმარებითაც ვერ გაუმართეს ხელი.
რეზო შევარდნაძე საკუთარი ბიბლიოთეკიდან გახუნებულ, თუმცა, კარგად მოვლილ ორ წიგნს იღებს, რომლებზეც ლევან გოთუასა და ჭაბუა ამირეჯიბის ავტოგრაფებია და სულისშემძვრელ ისტორიას ყვება:
_ ჩემს ბიძას, ვანო შევარდნაძეს, რომელიც სასტიკი 37-იანი წლების რეპრესიების დროს შორეულ ვორკუტაში იხდიდა სასჯელს და ბანაკის სასადილოში მუშაობდა, დაუნახავს ფორთხვით მომავალი, შიმშილისგან მისავათებული კაცი. შეშველებია, წამოუყენებია და დაუპურებია. მერე აღმოჩნდა, თურმე, რომ ეს კაცი სახელოვანი ლევან გოთუა იყო. ასე დაწყებულა მათი ძმობა. მალე მათ ჭაბუა ამირეჯიბი შემატებია. მერე, როცა 1956 წელს საქართველოში დაბრუნებულან, მაინც დევნიდნენ. ერთმანეთის სანახავად ასკანაში იკრიბებოდნენ. წიგნს, "თავგადასავალი ლევან გოთუასი", ავტორის ასეთი მინაწერი აქვს: "ბატონ ვანოს! კეთილშობილ, ნათელ, დიდებულ ადამიანს, მწერალ ლევან გოთუას ახლობელსა და მეგობარს, ვორკუტის საშინელ ბანაკში ერთად პატიმრობის თანამონაწილეს, ამ წიგნის შექმნაში დახმარებისთვის. დიდი მადლიერების გრძნობით და სიყვარულით. ავტორი".
რეზო შევარდნაძემ გვაჩვენა ჭაბუა ამირეჯიბის "შივას თვალით" , ავტორის ავტოგრაფითა და სამახსოვრო წარწერით, რომელიც ვანო შევარდნაძისთვის უჩუქებია მწერალს. ვორკუტის ჯურღმულებში დამეგობრებული ძმადნაფიცები დღეს ცოცხლები აღარ არიან. ვანო შევარდნაძე ასკანის სასაფლაოზე განისვენებს. მათ ხსოვნას სულის სიღრმეში ინახავს რეზო შევარდნაძე და იმაზე წუხს, რომ მემკვიდრე არც ვანოს დარჩენია. თუმცა, ლევან გოთუასთან ბიძის დამეგობრების ისტორია არანაკლებ ესახელება და ეამაყება.
ჩვენ დავუკავშირდით სოფელ ასკანის დეპუტატს, ოზურგეთის საკრებულოში, ილია მამალაძეს და შევარდნაძეების შესახებ ვკითხეთ:
"შევარდნაძეების შესახებ ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის გამგებლის მოადგილესთან, გიორგი ღურჯუმელიძესთან არაერთხელ მქონდა საუბარი. მან მითხრა, რომ მოხუცებს, ერთჯერადი დახმარების სახით, 150 ლარი ჩაერიცხათ. რაკი არ მიუღიათ, კიდევ ერთხელ მივალ. რაც შეეხება სოციალურ დახმარებას, სოციალურ სამსახურს მუნიციპალიტეტში ახალი ხელმძღვანელობა ჰყავს. იქაც არაერთხელ ვიყავი. მითხრეს, რომ ქულებს აგენტი წერს. აგენტმა თქვა, კომპიუტერში ჯამდებაო. მოვახერხებთ, რომ შევარდნაძეების ოჯახი სამართლიანად შეფასდეს. არაჩვეულებრივი ხალხია, განათლებული, კეთილშობილი მოხუცები, ნამდვილად არ უნდა აკლდეთ მზრუნველობა", _ გვითხრა ილია მამალაძემ.
