ზვიად ხოფერია, თბილისში მოღვაწე გურული ბიზნესმენი
სიდედრი
ნამდვილი ამბავია: ერთმა კაცმა, რომელსაც ოჯახში დიდი სუფრა ჰქონდა გაშლილი რომელიღაც დღესასწაულთან დაკავშირებით, სტუმრად მიმავალ მეგობარს სთხოვა, გზად ჩემი სიდედრიც გამოიყოლეო. სამწუხაროდ, ქალბატონი შუა გზაში, მანქანაში გარდაიცვალა გულის შეტევით.
ამ შემთხვევის შემდეგ, მთელი რაიონი დადიოდა იმ კაცთან თხოვნით:
_ ძმურად, ჩემი სიდედრიც გაასეირნეო.
ბებია
ბებია გახდა ცუდად, ექიმთან მიიყვანეს და ეკითხებიან: _ ექიმო, რა სჭირს ბებიას, რითი ვუშველოთ?
_ კაცი უნდა ახლა ამას, _ პასუხობს ექიმი.
შვილიშვილები გაგიჟდებიან: _ როგორ გეკადრებათ, რა დროს ბებოს კაცია?!
ბებო გაბრაზდება და შვილიშვილებს დატუქსავს: _ ნენა, ექიმმა თქვენზე უკეთ არ იცის?!
სიზმარი
კაცი მიდის საქმეზე, ცოლი მოსდევს ვიშვიშით, დღეს ნუ გადეიარ ეზოდან, ფარცაგი სიზმარი ვნახე გუშხამ ღამითო.
_ რა ნახე, ცა, ამფერი უსაშველო და უხიდებელი?
_ ვინცხა მევიდა, რაცხა მეიტანა და საცხა წევიდა.
_ დამანებე, ელანძე, თავი, დეიძინე, თუ ღმერთი გწამს, ნახე ვინ მევიდა, რა მეიტანა, სა წევიდა და რო მუალ, ქე მითხარი მერე.
ტუალეტი
ნამდვილი ამბავია: სოფლის ბირჟაზე უსაქმური მუტრუკები ლაზღანდარობენ, მოპირდაპირე მხარეს მშენებლობაა, ნახევრად ამოყვანილი კედლებით…
_ რა შენდება, ბიჯო, აქ?
_ მევლუდა ფასიან ტუალეტს აშენებს.
_ მაგას, ბიჯო, მასე ძვირი დაუჯდება, ერჩივნა, ოცი გარშოკი ეყიდა და აქა-იქ ჩაელაგებია…
მდინარეზე
ადიდებულ სუფსას მიაქვს ქალი, ვერავინ ბედავს მიშველებას. ბოლოს ერთი გაბედული გადახტება და დიდი გაჭირვებით გამოიყვანს. მეტს ვერ მოახერხებს და ნაპირზე ისე დააწვენს, რომ ქალი წელსქვევით მდინარეშია. დაუწყებს ხელოვნური სუნქვის გაკეთებას, ნაყლაპი წყალი რომ ამოაღებინონ ქალს.
ნაპირიდან მიაძახებენ: _ ამოაყოფიე უკანალი წყლიდან, თვარა გადმოაკაჩავა აი მდინარე მეორე მხარეს…
სანთელი
ჩემმა მეგობარმა საახალწლოდ ამანათი გააგზავნა უკრაინაში, ახლობლებთან, ქართული ტრადიციული სასმელი, სანოვაგე და ტკბილეული, მათ შორის ჩურჩხელები.
ნაახალწლევს მოუვიდა წერილი, სადაც უკრაინელი მეგობრები მადლობას უხდიან ამანათისათვის, ბოლოში კი მიწერილი იყო: თქვენი სანთლები არ იწვის!
