მართლმადიდებლური სამყარო დღეს ფერისცვალების დღესასწაულს აღნიშნავს. ის 12 უდიდეს დღესასწაულთა შორის ერთ-ერთია. ამ დღეს თაბორის მთაზე იესო ქრისტემ სამი მოწაფის – პეტრეს, იაკობისა და იოანეს წინაშე ფერი იცვალა და თავისი ღვთაებრივი დიდებულება აჩვენა.
იცოდა უფალმა, რომ მოახლოებულიყო ჟამი მისი ჯვარცმისა. ამიტომაც სურდა, თავისი მოწაფეებისათვის ეჩვენებინა თავისი ღვთაებრივი ნათელი, რათა ისინი არ დაბრკოლებულიყვნენ ჯვარცმული მაცხოვრის ხილვისას და სცოდნოდათ, რომ ეს საშინელი სასჯელი ქრისტემ საკუთარი ნებით მიიღო და არა უძლურების
გამო. გადაწყვიტა, მათთვის თავისი ღვთაებრივი ნათელი ეჩვენებინა, ოღონდ მხოლოდ იმდენი, რამდენის დატევასაც ცოდვილი ადამიანური ბუნება შეძლებდა. ამიტომაც, თაბორის მთაზე წასულმა თან სამი მოციქული გაიყოლა _ პეტრე, იაკობი და იოანე, მხოლოდ სამი თორმეტთაგან, რადგან ისინი მოციქულთაგან უმაღლეს საზომს იყვნენ მიღწეულნი – პეტრე სარწმუნოებით, იოანე – სიყვარულით, ხოლო იაკობი – მოწამეობით. "და იცვალა მათ წინაშე სხუად ფერად. და განბრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზე. ხოლო სამოსელი მისი სპეტაკ იყო, ვითარცა თოვლი" (მათე, 17, 1-2). ამ დროს უფლის წინაშე ზეციური ნათლით მოსილი ორი წინასწარმეტყველი წარსდგა – ელია და მოსე, რომლებიც მაცხოვარს მოსალოდნელი ვნებისა და ჯვარცმის შესახებ ესაუბრებოდნენ. ამის მნახველი მოწაფეები საოცარმა ნეტარებამ მოიცვა და პეტრემ წამოიძახა: "მოძღუარ, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფნაი, და ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსესა და ერთი ელიაისა" (ლუკა, 9,33). პეტრეს ამ სიტყვების პასუხად ზეციდან გაისმა ხმა: "ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ, მაგისი ისმინეთ" (მათე, 17, 5). შეშინებული მოწაფეები პირქვე დაემხნენ, მაგრამ იესომ წამოაყენა ისინი, ანუგეშა და გააფრთხილა, მის მკვდრეთით აღდგომამდე არავისთვის არაფერი ეთქვათ.
ფერისცვალების დღესასწაულზე, ყველა მოქმედ ტაძარში ხილი იკურთხა.
“ხილის შეწირვის ტრადიცია სათავეს ძველი აღთქმიდან იღებს, როცა კაენმა და აბელმა უფალს ხილი შესწირეს. უფალმა ადამიანებს სამოქმედოდ და საშრომლად მიწა მისცა, ამიტომ პირველი ადამიანები, რასაც ამ მიწიდან შრომის შედეგად ნაყოფის სახით იღებდნენ, მის გარკვეულ ნაწილს სამადლობელის მიზნით უფალს სწირავდნენ.
