“მიუხედავად იმისა, რომ მე აღარ ვიყავი ხელისუფლებაში, პატრიარქი ყოველთვის უზრუნველყოფდა ამას და მისივე სურვილი იყო, რომ შევსულიყავი საკათედრო ტაძრის მარცხენა, გვერდითა შესასვლელიდან, სადაც ყოველთვის მახვედრებდა თავის წარმომადგენელს, რათა მე დავმდგარიყავი იქ, სადაც პატრიარქი თვლიდა საჭიროდ.
ეს იყო 2010 წლის შობა, როდესაც მე მივედი სამების საკათედრო ტაძარში.
იმ დღესაც ასე მოხდა. ჩვენ მანქანით შევედით სამების საკათედრო ტაძართან, სადაც დაგვხდა პატრიარქის წარმომადგენელი და შეგვიყვანეს იმ საგანგებო შესასვლელიდან. მე დავინახე სრულიად შოკირებული სახეები ხელისუფლების წარმომადგენლების, მათ შორის დავით ბაქრაძის, რომლებმაც გამარჯობის თქმა ვერ მოახერხეს. გამეცინა ამ ყველაფერზე, უბრალოდ.
ვერ წარმომიდგენია, ნაცნობს, უცნობს, მტერს, მოყვარეს, ეკლესიაში მისულმა ადამიანმა როგორ შეიძლება სალამი დაამადლო და ვერ უთხრა, თუ მართლა მორწმუნე ხარ და ეკლესიაში იმიტომ არ ხარ შესული, რომ სურათი გადაიღო.
მაგრამ, ყველაზე სამწუხარო არის ის, რაც ამ ინციდენტს მოყვა შემდეგ. მე გავიგე, რომ ძალიან დიდი სკანდალი ატეხილა ხელისუფლებაში, _ რას ჰქვია ბურჯანაძე ძალიან ახლოს შევიდა ტაძართან, რატომ შევიდა ამ გვერდითა შესასვლელიდან, საიდანაც განსაკუთრებული სტუმრები შედიანო და ამის გამო, სახელმწიფო დაცვის სამი თანამშრომელი გაათავისუფლეს თანამდებობიდან.
მე ამის თაობაზე საქმის კურსში ჩავაყენე პატრიარქი, რომელიც, რა თქმა უნდა, ძალიან შეწუხდა და ვთხოვე, იქნებ ჩარეულიყო ამ ახალგაზრდების სამსახურში აღდგენის საკითხში, იმიტომ რომ მათი ბრალი არაფერი არ იყო. ძალიან ვწუხდი, რომ ჩემი საყდარში შესვლის გამო, 3 ოჯახი ულუკმაპუროდ დარჩა.
თქვენ წარმოიდგინეთ, პატრიარქის თხოვნის მიუხედავად, ის 3 ახალგაზრდა დღემდე არ არის სამსახურში აღდგენილი
ძალიან ვამაყობ და ბედნიერი ვარ იმით, რომ პატრიარქი ჩემს მიმართ ყოველთვის განსაკუთრებულ მზრუნველობას, სიყვარულს და სითბოს იჩენდა და რა თქმა უნდა, მისი დამოკიდებულება არც იმის გამო შეცვლია, რომ მე აღარა ვარ პარლამენტის თავმჯდომარე. პირიქით, ახლა კიდევ უფრო თბილია მისი დამოკიდებულება ჩემდამი…”