_ ბატონო გიორგი, ხელისუფლებას ჰქონდა მცდელობა საქართველოში ატომური ელექტროსადგურის მშენებლობა დაეწყო. რამდენად რეალურია ეს ფაქტი?
_ ნამდვილად, მუდმივად გრანდიოზულ პროექტებზე რომ არის საუბარი რომელიც 5 მილიონი ან 5 მილიარდი ჯდება, ეს ყოველთვის დაკავშირებულია გარკვეულ ფარულ გარიგებებთან. ამის მაგალითი არის ატომური სადგურის მშენებლობის მცდელობა
2007 წელს, როდესაც სააკაშვილი საფრანგეში ოფიციალური ვიზიტით იყო, პარიზში ერთ – ერთ ფრნგულ უმსხვილეს კომპანიასთან მოხდა შეხვედრა, რომელიც ელექტრო სადგურებს აშენებს და ამჟამად არის კრიზისში. რადგან მსოფლიოში ატომურ ელექტრო სადგურებს არავინ აშენებს, განსაკუთრებით ჩერნობილის შემდეგ…
_ საქართველოს მხრიდან ვინ იყო ფარულ შეხვედრაზე მისული?
_ თვითონ პრეზიდენტი. ეს ჩვენ ფრანგებმა გვითხრეს. ჩვენ ხომ ევროპის “მწვანეთა პარტიის” წევრები ვართ. ჩვენთვის ინფორმაცია პრობლემა არ არის. წარმოიდგინეთ, იქ ასეთი ტიპის გარიგება ხდებოდა. სააკაშვილს უნდა დაეკვეთა პროექტი რეგიონალური მასშტაბის ატომური სადგურის, რომელიც ჩერნობილის ტიპის ატომური სადგური იქნებოდა და აშენდებოდა აღმოსავლეთ საქართველოში, ასეთ დაძაბულ ქვეყანაში და სეისმურად აქტიურ რეგიონში.
_ რამდენად იქნება საქართველოში ატომური სადგურის მშენებლობა მისაღები ჩვენი მოსაზღვრე ქვეყნებისთვის სომხეთისთვის, აზერბაიჯანისთვის, თურქეთისთვის…
_ სომხეთს თვითონ აქვს პრობლემური ატომური სადგური, რომელიც რუსების ხელშია. აზერბაიჯანს შეიძლება აეტეხა ერთი ამბავი, მაგრამ აქ ძალიან კარგად მუშაობს ფული. ატომური სადგურის მშენებლობა 4-დან 5 მილიარდ ევრომდე ჯდება. თუ თქვენ ამ კომპანიას დაუკვეთავთ, აქედან “ატკატი”არის დაახლოებით 10%.
ლაზიკა თუ დაჯდება 12 – 14 მილიარდი 5% რომ იყოს “ატკატი” აბა იანგარიშეთ რამდენია მათი ინტერესები საქართველოს გაყიდვაში?!
