როგორც გაირკვა, აფრასიძეები საქმის ხელახალ გამოძიებას და 2004 წელს ჩატარებული სპეცოპერაციის ავტორების დასჯას აუცილებლად მოითხოვენ.
დოდო სიდიანი, აფრასიძეების დედა: “ყველამ იცის, რომ ჩემი შვილები ამდენ ხანს უკანონოდ იყვნენ დაპატიმრებული და ათასი ტანჯვა-წამება გადაიტანეს ციხეში. ის არ მაკმარეს, რომ სახლ–კარი გადამიწვეს, ადამიანი ცოცხლად დაწვეს, ხელფეხშებორკილი შვილი თვალწინ დამიხვრიტეს. არ ვიცი, მათი მოქმედება რას შევადარო. ვერასოდეს დავივიწყებ ბარამიძის სახეს და სააკაშვილის სიტყვებს, არ ვნანობ, აფრასიძეების ამოჟლეტის ბრძანება რომ გავეციო. ამ ამბის შემდეგ ჩემი რძალი ფსიქიატრიულში დააწვინეს. ისეთ მდგომარეობაში იყო, მის სანახავად მისული ბავშვები ტირილით და განადგურებულები ბრუნდებოდნენ. 9 წელიწადი თვალზე ცრემლი არ შემშრობია და სულში ტკივილი. სანამ ახალი მთავრობა მოვიდოდა, ჩემი შვილები #6-ე საპყრობილეში ჰყავდათ და ჰაერი რომ ჰაერია, ის არ უნახავთ. ამ სადისტებს არ უნდა შერჩეთ არც ჩემი ქმარ-შვილის და არც ერთი ქართველი ვაჟკაცის წვეთი სისხლი. ვიბრძოლებთ ბოლომდე და სამართლიანობას აღვადგენთ.”
ირმა ჭკადუა, აფრასიძეების ადვოკატი: “აფრასიძეებს სასჯელის ნახევარზე მეტი მოხდილი ჰქონდათ. მათ ბრალი ედებოდათ იარაღის ტარებისთვის და მკვლელობის მცდელობისთვის. 2012 წლის 28 დეკემბრის ამნისტიით ყველა იმ პირს, რომელიც მკვლელობის მცდელობისთვის იყო გასამართლებული, სასჯელი გაუნახევრდათ, მათ შორის აფრასიძეებსაც. განახევრებული სასჯელის შემდეგ მათ შეეხოთ ე.წ. ვადამდე ადრე განთავისუფლება და ვინაიდან დარჩენილი ჰქონდათ სულ რამოდენიმე თვე, უდოს კომისიამ მიიღო გადაწყვეტილება აფრასიძეებს დაეტოვებინათ საპყრობილე. თქმა იმისა, რომ სამართლიანობა აღდგა, არ იქნება სწორი, რადგან ამ ადამიანებმა გადაიტანეს არაადამიანური მოპყრობა პენიტენციალურ სისტემაში, მათ საკმაოდ შერყეული აქვთ ჯანმრთელობა. პრაქტიკულად გოჩას მხედველობა დაკარგული აქვს. მაგრამ მინდა ამნისტირებულების და მათი ახლობლების სახელით მადლობა ვუთხრა ვადამდე ადრე განთავისუფლების კომისიას.”
შეგახსენებთ, რომ გოჩა და შმაგი აფრასიძეები 2004 წლის 24 მარტს სვანეთში ჩატარებული სპეცოპერაციის დროს დააკავეს. ამავე სპეცოპერაციის დროს მოკლეს მათი ძმა ომეხ აფრასიძე და მამა ევგენი აფრასიძე.
