ქალაქში ტანწერწეტა, თმებგაშლილი, ლამაზი და ნიჭიერი მსახიობი დადის _ ოზურგეთელთა ეს ეპითეტები შორენა გვეტაძეს ეკუთვნის.
იგი ოზურგეთის ალ. წუწუნავას სახელობის დრამატულ თეატრში ბავშვობაში მივიდა და თეატრის სცენაზე დღემდე მოღვაწეობს. 2011 წელი მისთვის წარმატებულად დაიწყო _ ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობის კულტურის სამსახურის მიერ, საუკეთესო მსახიობად დასახელდა. “სასიამოვნოა, როდესაც გაფასებენ. სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის მოულოდნელი იყო, როდესაც კულტურის სამსახურის უფროსმა მარინა ჯაფარიძემ მითხრა, რომ 3 მარტს საუკეთესო მსახიობი ქალის როლისთვის დამაჯილდოებდნენ. მადლობა ყველას, ვისაც პატარა წვლილი მიუძღვის ჩემს წარმატებაში,” _ ამბობს მსახიობი.
_ თეატრალური ცხოვრება ბავშვობის პერიოდიდან დავიწყე. როდესაც თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარე, უკვე ბევრი რამ ვიცოდი, რაც იმ ხალხის დამსახურებაა, რომლებმაც ოზურგეთის თეატრის ისტორიაში დიდი წვლილი შეიტანეს. საინტერესო და შრომატევადი აღმოჩნდა სტუდენტობის პერიოდი _ ჩემი ხელმძღვანელები იყვნენ დათო კომახიძე და ოთარ ეგაძე.
ინსტიტუტში ჩაბარებამდე ბატონმა რეზო ესაძემ ფილმში _ “ნეილონის ნაძვის ხე” _ მათამაშა, სადაც ჩვილბავშვიანი დედა განვასახიერე.
სტუდენტს ეძლევა იმის საშუალება, რაც შეიძლება მსახიობს არ ჰქონდეს თეატრში _ ინსტიტუტში რეჟისორი შენთვის სანატრელი და საყვარელი როლის თამაშის უფლებას გაძლევს, რაც შეიძლება ცხოვრების განმავლობაში ვერ მოახერხო.
ოზურგეთში დაბრუნებისთანავე სიტუაცია აირია. 90-იანი წლები ჩემთვის ჩავარდნის წლები აღმოჩნდა _ როგორც მსახიობი კი ვერ გავიზარდე. ძალიან რთული პერიოდი მქონდა, თეატრიდან მივდი-მოვდიოდი. ყველაზე აღსანიშნავია ის დრო, როდესაც არაჩვეულებრივი რეჟისორი _ ნუგზარ ლორთქიფანიძე ჩამოვიდა და ეგნატე ნინოშვილის მიხედვით დადგა “პარტახი” და “მოსე მწერალი”. ჩემი გულისთვის გააკეთა როლი და სპექტაკლში ჩემს მეგობრებთან ერთად ვითამაშე.
შემდეგ თბილისიდან ჩამოვიდა იგორ საბო და ანდრეი ჰინგის “კონკისტადორი” დადგა, სადაც ვითამაშე მთავარი როლი _ კაეტანა. ეს სპექტაკლი ოზურგეთის თეატრმა პირველად გაიტანა მიხეილ თუმანიშვილის სახელობის ფესტივალზე “საჩუქარი”, სადაც წარმატებული გამოსვლა გვქონდა. წარმატებული აღმოჩნდა ჩვენთვის 2010 წელი _ თეატრალურ ფესტივალზე ინგრიდ ბერგმანის “შემოდგომის სონატა” დავდგით, რეჟისორი ლელა ლაშხი იყო. ჩემთან ერთად ითამაშეს არაჩვეულებრივმა მსახიობებმა _ ბელა კიკვაძემ და თამარ მდინარაძემ. ეს მთელი დასის და კოლექტივის წარმატება გახლდათ.
ბოლო პერიოდში საშუალება მოგვეცა, კარგი სპექტაკლები დაგვედგა _ ეს ზაზა ჯინჭარაძის და მთელი თეატრალური დასის დამსახურებაა. მინდა ზაზას თქვენი გაზეთის საშუალებით გადავუხადო მადლობა დაუღალავი შრომისთვის.
_ თბილისში რატომ არ დარჩით?
_ ისე მიყვარდა და მიყვარს ოზურგეთის თეატრი, არ გამჩენია იმის სურვილი და განცდა, თბილისში დავრჩენილიყავი. მიმაჩნდა და ახლაც მიმაჩნია, რომ ოზურგეთის თეატრი არ ჩამოუვარდება ბევრ თეატრალურ დასს. ოზურგეთში ჩემს დაბრუნებას დაემთხვა უშუქობა, შიმშილობა, მაგრამ, მაინც არ მიფიქრია სადმე წავსულიყავი.
_ როდესაც სრულყოფილად დაბრუნდით თეატრში, რამდენად მოახერხეთ საკუთარი თავის რეალიზაცია, როგორც მსახიობმა?
_ მე ვთვლი, რომ სრულყოფილი რეალიზება ვერ მოვახდინე.
_ თავისუფალი დრო გაქვთ?
_ ვცდილობ, რომ მქონდეს. როდესაც სპექტაკლებზე ვმუშაობ, ძნელია, გამონახო თავისუფალი დრო.
_ პირად ცხოვრებაზე რას გვეტყვით?
_ მყავს მეუღლე, იგი მხატვარია. სამწუხაროდ, შვილი არ მყავს. ღმერთის ნებაა ყველაფერი.
_ როდესაც სპექტაკლი მთავრდება, ყველაზე უფრო ვისგან ელოდებით შეფასებას?
_ პირველ რიგში, მეუღლისგან, შემდეგ ჩემი დისგან, რომელიც ჩემთვის კრიტიკოსია და შემდეგ _ კოლეგებისგან. საინტერესოა ასევე, მაყურებლის რეაქცია და შეფასება _ ჩვენ ხომ მათთვის ვთამაშობთ და ვდგამთ სპექტაკლებს.
_ მოდით, მაყურებელზე ვისაუბროთ…
_ საერთოდ, მარტო ჩვენს თეატრში კი არა, მაყურებლის სიმცირე, ყველგან პრობლემაა. უბრალო ადამიანი კი არა, ინტელიგენციაც აღარ დადის სპექტაკლებზე. მაყურებელს უფრო მეტად შოუ უნდა. მინდა აღვნიშნო, ჩვენს თეატრში ყველანაირი მაყურებლისთვის არის სპექტაკლები და რამდენიმე ძალიან ღირსეული სპექტაკლი.
_ ყოფილა შემთხვევა, რომ რეჟისორისთვის გითქვამთ, რომ ამ როლს ვერ ითამაშებდით?
_ ვერ ითამაშებ, არა! სხვაა _ არ ვითამაშებ. არის ხოლმე მომენტი, როდესაც კონკრეტული როლი არ გაძლევს არაფერს, არ არის საინტერესო. მითამაშია რამდენიმე როლი, მაგრამ ის არ ჯდებოდა ჩემს ხასიათში, თუმცა გულწრფელად მითამაშია, რადგან ეს ჩემი პროფესიაა. მთავარია, მაყურებელი არასოდეს მოატყუო.
