“ჭადი, ბაბაია, ჭადი!”

2010 წლის ნაშემოდგომევს, დეკემბრის შუა რიცხვებში, ოზურგეთის აგრარულ თუ ახალ ბაზარში, სხვადასხვა მაღაზიების დახლებზე 1 კგ. მჭადის ფქვილის ფასმა 1 ლარსა და 40 თეთრს მიაღწია. ზოგან 1 ლარი და 50 თეთრიც ღირს! ანუ ძალიან გაძვირებული პურის ფქვილის ფასს ერთნახევარჯერ გაუსწრო და, როგორც გურულები ამბობენ, “მომავალ ყანობამდე,” იქნებ, 3 ლარსაც მიაღწიოს! ერთი შეხედვით,  შეიძლება, ვიღაცას  ეს გლეხკაცის დღემდე დაუფასებელ შრომაზე ფასის დადებად მოეჩვენოს, თუმცა, საქმე სხვა რამეშია _ წლევანდელ სეზონზე, “ხვატარისგან” შეჭმულ ყანებში, გლეხკაცობამ დაუჯერებლად მცირე მოსავალი მოიწია,  ამ მცირედიდან კი რაღაც ნაწილს, იძულებით, გადამყიდველს უფრო აბარებს, ვიდრე თვითონ ჰყიდის, რათა საახალწლოდ საოჯახო სუფრა გაახვავრიელოს. ლამის სენსაციურია სიმინდის ღერღილის ფასი _1 კგ  2 ლარი და 80 თეთრი ღირს და ხშირად 3 ლარსაც აფასებენ! ანუ საუკუნეზე მეტი ხნის წინ, გვადი ბიგვას ოჯახში, დამშეული ბარდღუნია, ბურდღუნია, კიტუნია და ჭირიმია თუ გაიძახოდნენ, “ჭადი, ბაბაია, ჭადიო”,  დღევანდელ საქართველოშიც, რაოდენ გასაკვირიც უნდა იყოს, იგივე მოთქმის ჟამი დადგა.