ზვიად ხოფერია, თბილისში მოღვაწე გურული ბიზნესმენი
დახმარება
ჩემს სოფელში, გვიმბალაურში, ცხოვრობდა ერთი მარტოხელა ქალი. ამ ქალბატონმა გადაწყვიტა ნიგვზის მორეკვა, მაგრამ ვერაფრით გაართვა თავი, გადავიდა მეზობელთან, მჭედელ შალიკოსთან და სთხოვა: _ შალიკო, ძამა, გადმოი ელანძე ჩემსას და დამინძრიე შენებურად…
დედას მაინც გიტირებ
ბათუმში ცხოვრობდა ერთი ენაკვიმატი გურული კაცი. იმ ორგანიზაციის ხელმძღვანელს, სადაც ის მუშაობდა, მოუკვდა მამა ხულოში.
ზამთარი იყო და დიდი თოვლის გამო ეს პატიოსანი გურული კაცი ვერ წავიდა ხულოში სამძიმრის სათქმელად. მოგვიანებით, რომ შეხვდა უფროსს, ეუბნება:
_ ბოდიში, ბატონო, მამა ვერ გიტირე, მარა დედას აუცილებლად გიტირებ!
“სვეტაფორი”
მამუკა ჟორდანიას სტუმარი ჰყავს ერთი ქალბატონი, რომელიც სუფრასთან ხან კოკა-კოლას მიირთმევს, ხან _ ფანტას და ხანაც _ “მირინდას” ლიმონათს.
მამუკა ჩვეული იუმორით ეკითხება:
_ რაა, ქალო, მანდამაინც “სვეტაფორი” უნდა მოფსა?!
ჩულქები
ერთი გურული კაცი გამოექცა თოხს და ყანას და თბილისში “მარშრუტკაზე” დაიწყო მუშაობა, მეიდანი-ორთაჭალის რეისზე. ორთაჭალაში არის ე. წ. “ჩულქების” ფაბრიკა.
ერთხელ, როცა მიუახლოვდა ამ ფაბრიკას, ერთობ გადაპრანჭული ქალბატონი მგზავრი წამოიწია სავარძლიდან და ეუბნება:
_ ბატონო, ჩულქებთან რომ მიხვალთ, შეჩერდით.
მძღოლი პასუხობს:
_ ქალბატონო, ჩულქებთან რომ მივალ, მერე რაღა გამაჩერებს?!
დავიღალეთ მე და ჩემი კეთილები
ექიმ იოსებ ჩიჩუას მიუყვანეს დაჭრილი პაციენტი ნასვამ მდგომარეობაში.
დაიწყო ბატონმა იოსებმა ჭრილობის გაკერვა, დაადო ნემსი:
_ უხ, შენ მოგიტ…. კეთილები! _ იყვირა დაჭრილმა.
კიდევ დაადო ნემსი:
_ უხ, შენ მოგიტ… კეთილები!
იოსები ეუბნება ექთანს:
_ შემეშველე, ქალო თუ არა, დევიღალეთ მე და ჩემი კეთილები!
