ამის შესახებ უკმაყოფილება გუბერნატორმა ვალერი ჩიტაიშვილმაც გამოთქვა: _ თუ ბიუჯეტში დამტკიცებულია საპრემიო ფონდი, რა თქმა უნდა, შეიძლება გაიცეს. მაგრამ, ეს ხელმძღვანელზეა დამოკიდებული და კანონმდებლობის თანახმად უნდა მოხდეს თანამშრომლების შერჩევა. ანუ თუ ადამიანი ასრულებს სამუშაოებს სხვა თანამშრომელზე უკეთ და არასამუშაო საათებში უხდება სამსახურში ყოფნა, ამისთვის არსებობს წახალისების ერთგვარი ფორმები. მიმაჩნია, რომ შერჩევითი პრინციპი მართლაც უნდა არსებობდეს და, რა თქმა უნდა, ეს არ უნდა მოხდეს რაიმე პროგრამების დაფინანსების შემცირების ხარჯზე. ეს აბსოლუტურად დაუშვებელი და მიუღებელია, _ რეგიონის პირველი პირის მოსაზრება რამდენიმე ნომრის წინ გამოვაქვეყნეთ.
პრემიების გაცემა, სხვა პროგრამის დაფინანსების შემცირების ხარჯზე, მართლაც არ უნდა ხდებოდეს, მაგრამ ვალერი ჩიტაიშვილს რატომღაც ავიწყდება, რომ “მორჩენილი ფულის ფუფუნება” გურიის მუნიციპალიტეტებს ნამდვილად არ აქვთ. ბოლოს და ბოლოს, საუკეთესო მიღწევად აღიარებულ პროექტს _ სკოლამდელი აღზრდის ცენტრს რომ ნაწილობრივ ფასიანს გახდი, პრემიების თანხა არ უნდა “გრჩებოდეს”.
რა თქმა უნდა, დახმარებისა და შეჩერებული სოციალური პროგრამების მომლოდინე მოსახლეობა იკითხავს _ რა აუცილებელი გახდა პრემიების გაცემა, თანაც წელიწადში რამდენჯერმე, როცა სახელმწიფო მოხელეებს ისედაც მაღალი ხელფასები აქვთ და ადგილობრივი ბიუჯეტის საკმაო წილი ისედაც მათ შენახვას ხმარდება? თუ წახალისებაზე მიდგება საქმე, გასარკვევია, რაში გამოადგა მოსახლეობას ამა თუ იმ “პრემიამიღებული” ჩინოსნის დამსახურება, რასაც პრემიის აუცილებლობა მოჰყვა? ამასთან, ისმის კითხვა _ რატომ მიიღეს ლანჩხუთის გამგეობის თანამშრომლებმა და ზოგადად ლანჩხუთელმა მოხელეებმა იმაზე მეტი პრემია, ვიდრე ოზურგეთელმა და ჩოხატაურელმა ჩინოსნებმა ერთად?
ისევ გუბერნატორის კომენტარს დავუბრუნდეთ. ვალერი ჩიტაიშვილი მხოლოდ ლანჩხუთის გამგებელს გიორგი გოგუაძეს “ურტყამს” და რამდენიც არ უნდა უარყონ მხარეებმა, რეგიონის პირველი პირი ლანჩხუთის გამგებელში კონკურენტს ხედავს. სხვა მხრივ, გუბერნატორი ასეთ კომენტარს არ უნდა აკეთებდეს, რადგან სწორედ მას ევალება კონტროლი მუნიციპალიტეტებზე და თუ პრემიები არასწორად გაიცემა, დროულად უნდა მოეხდინა რეაგირება.
მაშინ, როცა ხელისუფლება წელიწადში სამჯერ პრემიას ირიგებს, უმწეოთა სასადილოს ხარჯებს ამცირებენ, თითქოს, უმწეოთა რაოდენობა შემცირდა. არადა, რეალურად ასე რომ არ არის, “შემცირებული” უმწეოების პროტესტიც მიანიშნებს, რომლებიც “ნაციონალებისგან” ნაწყალობევი მცირეოდენით კმაყოფილები იყვნენ: “მე ლილი მალაციძე ვარ. ერთი წელია, რაც უმწეოთა სასადილოს მომსახურებით ვსარგებლობდი. ამისთვისაც, თავის დროზე, 2 თვე წვალება დამჭირდა, _ დამბობს ქალბატონი ლილი, _ ვარ მეორე ჯგუფის ინვალიდი, მარტოხელა, არავინ მყავს. ვცხოვრობ სხვის სახლში. ჩემი შემოსავლის წყარო მხოლოდ პენსია და 22 ლარი დახმარებაა. ნერვული ავადმყოფი ვარ. საჭმლის გაკეთებაც არ შემიძლია, არც ფული მაქვს. სამადლოდ ერთ “ბანკა” საჭმელს მაძლევდნენ “ნაციონალურ სასადილოში”, მაგრამ შემცირებაში მოვყევი _ 120 ადამიანიდან 60 დატოვეს. ისეთ უკიდურეს მდგომარეობაში ვარ, ერთ-ერთ პირველს მე მეკუთვნოდა ამ სასადილოთი მომსახურება. ისე გამომიშვეს, არაფერი აუხსნიათ. უნდა ვიყიდო წამალი, რომელიც ყოველდღიურად თუ არ მივიღე, ცუდად ვხდები. თქვენთან იმიტომ მოვედი, რომ დაწეროთ ჩემი გაჭირვების შესახებ. იმედი მაქვს და თუ სადმე სამართალია, უკან უნდა დამაბრუნონ! რაც სასადილოდან გამომიშვეს, უჭმელობისგან წნევა დამივარდა ახლაც ცუდად ვარ!”
ვნახოთ, რას პასუხს გასცემს ამ ქალბატონს “მოსახლეობის ზრუნვაში თავდადებისთვის” პრემია-პრემიაზე მიღებული ხელისუფლება!
