ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის დაბა ანასეულის მეცნიერების ქუჩის ზამთარს გადარჩენილი მცხოვრებლები ახლა საგაზაფხულო სამუშაოებისთვის ემზადებიან. თუმცა, ამისთვის ელემენტარული საშუალება არ აქვთ. სწუხან, რომ შემოდგომაზე იმდენ მოსავალს ვერ მიიღებენ, მთელი ზამთრის განმავლობაში თავი გაიტანონ. სოფლის საგაზაფხულო სამუშაოებისთვის განკუთვნილი 30-ლარიანი ვაუჩერი უკვე დაურიგდათ, მაგრამ ისინი თვლიან, რომ ეს საკმარისი არ არის.
რამდენიმე დღის წინ “ახალი მემარჯვენეების” ერთ-ერთი ლიდერი, ლევან კალანდაძე, სწორედ ამ ქუჩის მცხოვრებლებს შეხვდა და მათი პრობლემების შესახებ მოისმინა.
მეცნიერების ქუჩის ბოლოს, საცხოვრებელი ბინის ეზოში, ათეულობით ადამიანს მოეყარა თავი. შეკრებილები მიიჩნევდნენ, რომ მათი პრობლემების შესახებ ყველამ უნდა გაიგოს.
_ რვაჯერ მოვიდა თოვლი, ყანა დასათესი გვაქვს, ხვნა-თესვა უკვე დაიწყო. ვაუჩერები კი დაგვირიგეს, მაგრამ როგორ ვამყოფინოთ 30 ლარი ამ ყველაფერს?
_ მარტო ვარ, სოციალური დახმარება მაქვს, პენსია მაქვს… ახლა შუქის ვაუჩერი მივიღე. ერთ ადამიანს კი მყოფნის ეს ყველაფერი, მაგრამ ვინც არ მუშაობს, იმათ რა ქნან, რით არჩინონ ოჯახი?
_ პენსიონერი ვარ, სექტემბრამდე კრედიტი მაქვს ბანკიდან გამოტანილი და დახარჯული. სახლში პატარა ბავშვები მყავს, შეშის შესაძენად გამოვიტანე კრედიტი, აბა, ხომ არ დავხოცავდი სიცივისგან პატარებს? სექტემბრამდე რა ვქნა?
ანა მჟავანაძე: _ მე ორი შვილი მყავს, სამუშაო არ მაქვს, არც _ დახმარება. თურქეთში დავდივარ სამუშაოდ, ახლა ბავშვი ცუდად გამიხდა და ნისიად გამოვიტანე აფთიაქიდან წამლები. მოვლენ, იკითხავენ ამბავს და მეტი არაფერი…
_ გლეხი თავიდანვე გლეხი იყო და ბოლომდე გლეხია.
_ ბავშვობიდან შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ვარ, ერთი წელი გაუქმებული მქონდა სოციალური დახმარება, შემდეგ დამინიშნეს, რატომ მქონდა მოხსნილი, არ ვიცი.
_ ალბათ, ტელევიზორი “გიპოვეს”, _ კითხვას იქვე გასცა პასუხი ერთმა ანასეულელმა.
_ დღეს ტელევიზორი ყველას აქვს, ეს თუ სიმდიდრეა.
_ ადრე ანასეული პირველი იყო რეგიონში და ახლა გახდა უკანასკნელი, ძალიან გაჭირვებულად ცხოვრობს ხალხი.
_ ვერანაირ სამსახურს ვერ ნახავ, რომ ოჯახი არჩინო. თურქეთში დავდივართ სამუშაოდ. იქაც, რომ ვიმუშავებთ, ხანდახან არ გვაძლევენ თანხას. სახლში ახლა არც ერთი შვილი არ მყავს _ ერთი ქუთაისშია და მეორე _ სამხედრო სამსახურში. ამ ხნის ქალმა თურქეთში რატომ უნდა ვიარო, აქ რატომ არ ამუშავებენ ჩაის? ჩემს სამშობლოში მოვკრეფდი და არა _ თურქეთში.
_ სოფელში გაზიფიცირება არ არის დამთავრებული, გზა ჩვენთან არ ვარგა. წყლის მილები ყველგან დაზიანებულია. წყალი, რომელიც მილში მოდის, სასმელად უვარგისია. სამუშაო არ არის _ ვინც მუშაობს ან პოლიციელია, ან მასწავლებელი, ან საკონტრაქტო ჯარშია. ყველაზე “მდიდარი” დღეს პენსიონერია. არც ხელისუფლებას და არც ოპოზიციას არ აინტერესებს, ახლა რომ რეკლამა კეთდება, გურიაში დიდი მშენებლობები დაიწყებაო _ უბრალო, მშრომელი ადამიანებისთვის იქნება რაიმე? ადრე ხალხი ჩაის კრეფდა და ამით გაჰქონდათ თავი, ახლა ესეც არ არის. ხელისუფლებამ უნდა მიხედოს ჩაის კულტურას, რომ მოსახლეობამ თავი ირჩინოს. არჩევნებზე იციან ხალხთან მოსვლა და საუბარი. ისიც იციან, როგორ შეაგროვონ წყლის ფული, მაგრამ პრობლემის მოგვარებას ნაკლებად ცდილობენ.
_ 16 წელი თურქეთში შემისრულდა, ბოლო რამდენიმე წელია, ყოველ დაბადების დღეს იქ ვხვდები. სწავლა მინდოდა, მაგრამ ვერ მოვახერხე, ამის საშუალება ჩემს ოჯახს არ ჰქონდა და ახლა ვმუშაობ მეზობელ ქვეყანაში. აქ ვერაფერს ვაკეთებ და რა მექნა?
ლევან კალანდაძე: _ ვისაც შეუძლია, თქვენ დაგეხმაროთ, ეს ხელისუფლებაა. ოპოზიციურ პარტიებს, სამწუხაროდ, არ აქვთ იმის საშუალება, თქვენი პრობლემები გადაწყვიტონ _ ჩვენ ბიუჯეტზე ხელი არ მიგვიწვდება. თუ ოპოზიციური ძალები გადანაწილებულად იქნება წარმოდგენილი, ერთიანი ძალა არ იქნება პოლიტიკის განმსაზღვრელი, ასეთ მდგომარეობაში არ იქნება ხალხი.
ანასეული ერთ დროს წარმატებული სასოფლო-სამეურნეო ცენტრი იყო რეგიონში. დღეს კი, პრაქტიკულად, განადგურებულია. ადამიანებს საგაზაფხულო სამუშაოების დაწყების შესაძლებლობა არ გააჩნიათ. და ეს მაშინ, როცა ხელისუფლება თავს იწონებს სოფლის მეურნეობაში გახორციელებული სხვადასხვა წარმატებული პროგრამით. ანასეულის მოსახლეობისთვის ისევ სანატრელია ტრაქტორი, ისევ ხელმიუწვდომელია შხამ-ქიმიკატები. ეს ადამიანები ბედის ანაბარა არიან მიტოვებულნი, _ თქვა კალანდაძემ.
