პროკურატურის განცხaდებით, 2012 წლის სექტემბრის დასაწყისში, საქართველოს იუსტიციის იმდროინდელი მინისტრის ზურაბ ადეიშვილისათვის ცნობილი გახდა, რომ სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის მე-8 დაწესებულების ყოფილმა თანამშრომელმა ვლადიმერ ბედუკაძემ, პატიმრების ცემისა და წამების ამსახველი კადრები გაიტანა ევროპის ერთ-ერთ ქვეყანაში, სადაც გეგმავდა მათ დემონსტრირებას ევროპელი უფლედამცველებისა და მედიის წინაშე.
მოსალოდნელი პოლიტიკური სკანდალის თავიდან აცილების მიზნით, ზურაბ ადეიშვილმა გადაწყვიტა დაესწრო მოვლენებისთვის და სასაჯელაღსრულების დეპარტამენტის იმჟამინდელ ხელმძღვანელთან, დავით ჭაკუასთან ერთად შეიმუშავა სპეციალური დანაშაულებრივი გეგმა, რომლის თანახმადაც #8 იზოლატორის თანამშრომლებს, კერძოდ კი, ვლადიმერ ბედუკაძესთან დაახლოებულ პირებს – ლევან ფხალაძეს და ბორის ფარულავას (მეტსახელად “ბასტის” და “ბუბუს”) ციხეში უნდა ეცემათ და ეწამებინათ პატიმრები, ყოველივე ამის ამსახველი კადრები კი, რომელსაც ფარულად ჩაიწერდნენ, საზოგადოებითვის იმ დროინდელი ოპოზიციური პოლიტიკური გაერთიანების – “ქართული ოცნების” შეკვეთად წარედგინათ
ლევან ფურცხვანიძის ჩვენებიდან:
“მოგახსენებთ, რომ 2005 წლის ნოემბრიდან ვმუშაობდი სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის სხვადასხვა დაწესებულებებში. 2012 წლის 03 იანვარს დავინიშნე სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის N8 დაწესებულებაში უსაფრთხოების განყოფილების უფროსის თანამდებობაზე და დაკავებამდე სამსახურეობრივ მოვალეობას ვასრულებდი ამავე დაწესებულებაში. მოგახსენებთ, რომ 2012 წლის 18 სექტემბერს, დაახლოებით 01:00 საათზე ვიმყოფებოდი გლდანის N8 დაწესებულებაში და ვასრულებდი ჩემს სამსახურეობრივ მოვალეობას. დაწესებულების დირექტორის მოადგილე ალექსანდრე ჯანჯღავამ დამიძახა თავის კაბინეტში, მითხრა რომ მეძახდა ციხის დირექტორი დავით ხუჭუა და მომაწოდა მობილური ტელეფონი, რომელზეც უნდა დავლაპარაკებოდი მას.
ტელეფონზე საუბრისას დირექტორმა მითხრა, რომ უნდა მივსულიყავი ორთაჭალაში, სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის ადმინისტრაციულ შენობაში. ამით ჩვენი სატელეფონო საუბარი დასრულდა. მე მაშინვე გამოვედი ციხიდან და დაახლოებით ნახევარ საათში მივედი სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის ადმინისტრაციული შენობის ეზოში, სადაც დამხვდა დავით ხუჭუა. დავითმა მითხრა, რომ დეპარტამენტის უფროსი დავით ჭაკუა მიბარებდა და უნდა დავლოდებოდით მას. დაახლოებით 20-25 წუთში დეპარტამენტის ეზოში, სადაც მე და დათო ვიდექით მოვიდა დავით ჭაკუა, მოგვესალმა და აგვიყვანა თავის კაბინეტში, შენობის მეორე სართულზე. დავით ჭაკუას კაბინეტში ვიყავით მე, დავით ხუჭუა, დავით ჭაკუა და ასევე ჩვენთან ერთად იყო დეპარტამენტის უფროსის მოადგილე გაგა მკურნალიძე.
ოთახში რომ შევედით, დავით ჭაკუამ მითხრა, რომ ჩემი დახმარება ჭირდებოდათ. მე ვკითხე რაში იყო საქმე, მან მიპასუხა, რომ უნდა შევსულიყავი გლდანის ციხეში ერთ-ერთ კამერაში და ვიდეოკამერით უნდა გადამეღო პატიმრების დამცირების, სიტყვიერი შეურაცხყოფის ფაქტები, კერძოდ: უნდა ჩამეტარებინა შემოწმება, გამეშიშვლებინა პატიმრები, მუხლებზე დამეჩოქებინა და უნდა მეხმარა შემდეგი სიტყვები: “ქურდებს შეაგინე”, “დუბინკას გაგიკეთებ ტრაკში”, “სიგარეტს გაგიკეთებ ტრაკში”. დავით ჭაკუამ მითხრა, რომ ამ საქმეში მე დამეხმარებოდნენ ლევან ფხალაძე და ბორის ფარულავა, ამასთან მე ვიდეოგადაღება უნდა მომეხდინა სპეციალური ტექნიკის გამოყენებით ისე, რომ ამის შესახებ ლევან ფხალაძეს და ბორის ფარულავას არაფერი ცოდნოდათ. კამერაში სადაც გადაღება მოხდებოდა, უნდა ყოფილიყო ორი პატიმარი. მე თავიდან უარი განვუცხადე დავით ჭაკუას, ვუთხარი რომ ამას ვერ გავაკეთებდი, რაზეც ის გაბრაზდა და დამემუქრა დაჭერით: დამიჭერდნენ, როგორც მე ასევე ციხის ადმინისტრაციის სხვა თანამშრომლებსაც. საბოლოოდ შევთანხმდით, რომ მე გადავიღებდი პატიმრების ცემისა და შეურაცხყოფის ფაქტს, ხოლო ლევან ფხალაძე და ბორის ფარულავა იქნებოდნენ შემსრულებლები. ამასთან, მათ არ ეცოდინებოდათ ვიდეოჩაწერის შესახებ არაფერი. დავით ჭაკუამ საუბრისას ასევე მითხრა, რომ ამ ყველაფრის შემდეგ, “მაქსიმუმ სამი თვე უნდა ჩაჯდე ციხეშიო” და რომ ეს საკითხი შეთანხმებული იყო ზურაბ ადეიშვილთან. საუბრის დასრულების შემდეგ, მე გამიყვანეს დავით ჭაკუას კაბინეტის გვერდით არსებულ ოთახში, სადაც დამხვდა ჩემთვის მანამდე უცნობი, საშუალო ტანის, მსუქანი მამაკაცი, რომლის სახელი და გვარი არ ვიცი. უცნობმა მამაკაცმა მე ჩამაცვა მონაცრისფრო მაიკა, შავი ზოლებითა და საყელოთი. მანვე მითხრა, რომ კამერა ჩართული იყო და გზაში არ მესაუბრა. ამის შემდეგ მე გამოვედი დეპარტამენტის შენობიდან და ჩავჯექი დავით ხუჭუას მანქანაში. მანქანაში ვიჯექით მხოლოდ ჩვენ ორნი და მე-8 დაწესებულებაში მოსვლამდე ხმა არ ამოგვიღია. ჩვენ მანქანას უკან მოყვებოდა ერთი ავტომანქანა, რომლის მარკა, მოდელი და ფერი მე არ მახსოვს. სავარაუდოდ იმ მანქანაში იჯდა ის პიროვნება, ვინც მე ვიდეოკამერიანი მაიკა ჩამაცვა.
დაახლოებით 03:00 საათზე მივედით სასჯელაღსრულების N8 დაწესებულებაში მე და დავით ხუჭუა და ავედით ადმინისტრაციის შენობაში მესამე სართულზე, სადაც ასევე ამოგვყვა ის პიროვნება, რომელმაც მე ვიდეოკამერიანი მაიკა ჩამაცვა. ხსენებულმა უცნობმა პიროვნებამ მითხრა, რომ კამერა იყო გამორთული. ამის შემდეგ, მე შევედი ჩემს სამუშაო ოთახში, შიდა ტელეფონით დავუკავშირდი ლევან ფხალაძეს და ბორის ფარულავას და დავიბარე ჩემთან. პირველად ჩემს სამუშაო ოთახში შემოვიყვანე ბორის ფარულავა და შევეკითხე, რა ხდებოდა დღის განმავლობაში. მან მიპასუხე, რომ ყველაფერი წესრიგში იყო. ამის შემდეგ ოთახში შემოვიდა ლევან ფხალაძეც, მასაც გამოვკითხე თუ რა ხდებოდა ე.წ. “კარანტინში”. ლევანმა მიპასუხა, რომ “კარანტინში” წესრიგი იყო, უბრალოდ ერთ კამერაში შეინიშნებოდა ხმაური. მე ამაზე გავუბრაზდი ლევანს და ვუთხარი რატომ ახმაურებდა ე.წ. “კარანტინში“ პატიმრებს. ამასთან დავსძინე, რომ ჩემი ინფორმაციით ციხეში ერთ-ერთი კამერიდან ხმაური გამოდიოდა და უნდა გადავსულიყავით ადგილზე და გვენახა. ამის შემდეგ გამოვედით ჩემი ოთახიდან, მე ლევანს და ბორის ვუთხარი ცოტა ხანი დამლოდებოდნენ, შევედი ციხის უფროსის მისაღებში, სადაც ზემოხსენებულმა უცნობმა პიროვნებამ ჩამირთო ვიდეო კამერა და დამარიგა როგორ მოვქცეულიყავი. საკანში გადაღებას რომ მოვრჩებოდი, იქედან გამოსულს ხელი უნდა დამეფარებინა კამერაზე და არ მესაუბრა.
ყოველივე ამის შემდეგ მე, ბორის ფარულავა და ლევან ფხალაძე გადავედით ციხის პირველი კორპუსზე, ავედით მესამე სართულზე მდებარე N37 საკანთან. კონტროლიორმა გახსნა საკნის კარები და მე, ლევანი და ბორისი შევედით საკანში. კონტროლიორის სახელსა და გვარს ვერ ვიხსენებ. საკანში დაგხვდა ორი პატიმარი, მე პატიმრებს მივმართე რატომ ხმაურობდნენ და ამის გამო უნდა დამესაჯა ისინი. ლევანს და ბორის ვუთხარი გაეჩხრიკა ისინი, გაეხადათ ტანისამოსი და მუხლებზე დაეჩოქებინათ ორივე. ლევანიმ და ბორისმა გააშიშვლეს პატიმრები, მუხლებზე დააჩოქეს და დაუწყეს ცემა და გინება. მე ამ ყველაფერს ვუყურებდი და ვიძახდი: “ქურდებს შეაგინეთ”, “ტრაკში გათხარეთ დუბინკა”, “სიგარეტი გაუკეთეთ ტრაკში”. პატიმრების ცემისა და შეურაცხყოფის ფაქტი დაახლოებით ხუთი წუთი გაგრძელდა. მინდა დავამატო, რომ N37 საკანში მყოფი ორი პატიმრის სახელი და გვარი მე არ ვიცი. ყოველივე ზემოხსენებულის შემდეგ მე დავბრუნდი ჩემს ოთახში და გზაში ხელი მქონდა კამერაზე დაფარებული. კაბინეტში დამხვდა უცნობი პიროვნება, ვინც მაიკა ჩამაცვა, მან გამორთო კამერა, გამაძრო, გამომართვა და წავიდა.
ამ ფაქტიდან რამოდენიმე საათის შემდეგ მე შევხვდი გაგა მკურნალიძეს, რომელმაც წამიყვანა შინაგან საქმეთა სამინისტროს ყოფილ შენობაში. სამინისტროში დამხვდა ჩემთვის უცნობი პიროვნება, რომელმაც მითხრა, რომ კამერის წინაშე უნდა მეღიარებინა ჩემი ლადო ბედუკაძესთან კავშირის შესახებ და ასევე ის ფაქტი, რაც მე კამერაზე ჩავიწერე. მე უცნობ პიროვნებას დავუჯერე და ყველაფერი ვაღიარე კამერის წინაშე. ამის შემდეგ წამიყვანეს N8 დაწესებულებაში, სადაც მითხრეს რომ დაკავებული ვიყავი და ჩატარდა ჩემი სამუშაო კაბინეტის ჩხრეკა. კაბინეტში გამახსნევინეს სეიფი, რომელიც მანამდე ჩემს ოთახში არ ყოფილა და იმ დღეს პირველად ვნახე და იქედან გამოიღეს დიდი ოდენობით ფული. ყველაფერი ეს მოხდა პოლიციელების თანდასწრებით. მინდა დავაზუსტო, რომ არც სეიფი და არც მასში არსებული ფული მე მანამდე თვალით არ მინახავს.
მოგახსენებთ, რომ მე დავით ჭაკუას წინადადებას მხოლოდ იმიტომ დავთანხმდი, რომ ვიცოდი წინააღმდეგ შემთხვევაში შემექმნებოდა რეალური საფრთხე. სწორედ ამ ფაქტმა გამოიწვია ჩემი შემდგომი აღიარებითი ჩვენების მიცემა გამოძიების წინაშე.“
