რას ჰყვება დედის მკვლელობაში მსჯავრდებული და “კანიბალიზმის საქმედ” წოდებული შემზარავი დანაშაულის მონაწილე

“ომარ ყოჩიაშვილი: ჩემი მეუღლე ფიზიკურად არასოდეს შეხებია, პირიქით, ირმა უყვიროდა დედამისს და სულ ვეუბნებოდი, დედას ნუ უყვირი-მეთქი. სკოლის ატესტატიც კი არ აიღო, რადგან ბოლო გამოცდაზე არ მივიდა… მერე გადაეკიდა იმ ბიჭს და რაღაც სექტის წევრი გახდა. ამდენი წლის მერეც ვერ გამოვიტანე აზრი, რა სექტა იყო. ამბობდა მხოლოდ ერთს – ჩვენ სხვა შეხედულებები გვაქვს ადამიანის სიცოცხლეზეო და ლაპარაკობდა ზებუნებრივ რაღაცებზე…”
თბილისში მომხდარმა შემზარავმა მკვლელობამ და ამ დანაშაულის დეტალების გახმაურებამ 2016 წელს

ქალთა სააღმსრულებლო დაწესებულებაში იხდის. მას 20 წლით თავისუფლების აღკვეთა აქვს მისჯილი, მაგრამ იქიდანაც აქტიურობს. ჟურნალისტებთან რეკავს და გზავნის წერილებს. როგორც ჩანს, ბრალდებული ახლა ყველა ხერხით ცდილობს, როგორმე სასჯელი შეიმსუბუქოს. მას სასამართლოში საზოგადოებრივი ადვოკატი იცავდა, განაჩენის შემდეგ კი ბრძოლის გაგრძელება თვითონ სცადა. ამბობს, რომ ბექა შენგელიას ადვოკატი ლალი ბიწოშვილი დახმარებას დაჰპირდა და უთხრა, რომ დამოუკიდებელი ექსპერტიზებით მისი საქმის სხვაგვარად შეტრიალებას შეძლებდა, ამისთვის კი თანხა იყო საჭირო. ირმა ციხიდან მამას, ომარ ყოჩიაშვილს დაუკავშირდა და იმის მიუხედავად, რომ ასეთი შემზარავი დანაშაული ჩაიდინა, მაინც დაითანხმა… ომარ ყოჩიაშვილი ამბობს, რომ ლალი ბიწოშვილმა მას 10 000 დოლარი გამოსძალა, დაჰპირდა, რომ ირმას სასჯელს შეუმსუბუქებდა, მაგრამ მოატყუა. მამა-შვილი უკვე მეოთხე წელია, ამ თანხის უკან დაბრუნებას ითხოვს. ირმა ყოჩიაშვილი­ ციხიდან სხვადასხვა უწყებაში საჩივრებს გზავნის, ადვოკატს თაღლითობისთვისაც უჩივლა, მაგრამ დღემდე თანხის დაბრუნება ვერ შეძლო. აღსანიშნავია ისიც, რომ ადვოკატი არ უარყოფს ამ თანხის მიღებას. ეთიკის კომისიამ ბიწოშვილს საყვედურიც კი გამოუცხადა, მაგრამ ადვოკატი ირწმუნება, რომ თანხას ომარ ყოჩიაშვილს ნელ-ნელა დაუბრუნებს.

გაუგონარი ამბავი ბრალდებულთა ჩვენებებიდან

საქმეში დევს ირმა ყოჩიაშვილის უმძიმესი აღიარებითი ჩვენება, მაგრამ მოგვიანებით მან სასამართლოში ყველაფერი უარყო და ახლა ცდილობს, საზოგადოება თავის უდანაშაულობაში დაარწმუნოს.

საქმეში არის ირმა ყოჩიაშვილის პასუხი კითხვაზე, როგორ დაიგეგმა მკვლელობა (სტილი დაცულია): “ეს წლები გროვდებოდა… დედობილმა, რომელმაც მიშვილა, კარი გააღო. ჩვეულებრივად შევედით სახლში და, ძირითადად, ვინც ამ საქმეში მივიღეთ მონაწილეობა, ვიყავით მე და ბექა. ბექამ დაიწყო მისი ხელით გაგუდვა, მე ვეხმარებოდი. გავგუდეთ და შემდეგ მოვათავსეთ ჩანთაში. სახლი დავალაგე და შემდეგ ბექასთან წავედი, სადაც მას გვამი ჰქონდა წაღებული. რამდენიმე საათში დავანაწევრეთ გვამი. დანაწევრების მიზეზი დანაშაულის დაფარვა იყო… ალბათ, ისეთ მდგომარეობაში ვიყავი, რომ ვერ ვაცნობიერებდი. იმ მომენტისთვის ეს არ იყო ჩემთვის რთული გასაკეთებელი, ანუ ადამიანისთვის ის დამეშავებინა, რაც დავუშავე… ძალიან ცუდად მექცეოდნენ. არ იყო საუბარი მხოლოდ სიტყვიერ შეურაცხყოფაზე. სიძულვილი ჰქონდათ ჩემ მიმართ. მიუხედავად ყველაფრისა, მაინც ვინანიებ დანაშაულს და მაინც მეცოდება გარდაცვლილი ადამიანი. გვამი, რომელიც ჩვენ წავიღეთ, მთლიანად დამწვარი იყო და არაფერი დარჩენილა მისგან. სასაცილო იყო, როცა ამბობდნენ, რომ ეს იყო სატანისტური სექტა, სატანისტური მკვლელობა და რიტუალი, ეს სრულიად აბსურდულია.”

ირმა ყოჩიაშვილი წლების მერე ცდილობს, თავი იმართლოს და ხელს ძალოვანებისკენ იშვერს. იგი მეც დამიკავშირდა და სრულიად განსხვავებული სურათის დახატვა სცადა:

– საზოგადოება შეცდომაშია შეყვანილი. მე დაზარალებული ვარ. სამართალდამცველების მხრიდან ოჯახის წევრების სიცოცხლის მოსპობის მუქარით, წამებით, ზეწოლით, ტერორით, არაადამიანური მოპყრობით მიიღეს მაშინ ჩემგან ის ჩვენება…

მე დავიწყებ საუბარს დაკავების დღიდან. 2016 წლის 3 ნოემბერს ხელბორკილები დამადეს და მითხრეს, დაპატიმრებული ხარ ლუბა ყოჩიაშვილის მკვლელობის გამოო. როდესაც მანქანაში ჩამსვეს, ჩემზე ხორციელდებოდა სიტყვიერი შეურაცხყოფა და მუქარა, რადგან ბრალდებას უარვყოფდი. გვითხარი, როგორ მოკალით, როგორ დაანაწევრეთ გვამი და როგორ გამოიყენეთ ორგანოები, თორემ ცუდად წავა შენი საქმე, მაინც მოგაყოლებენ ყველაფერსო. მიმიყვანეს პოლიციის მთავარ სამმართველოში. რამდენიმე თანამშრომელმა უფლება არ მომცა, რომ კანონით მონიჭებული დუმილის უფლებით მესარგებლა. როდესაც ბრალს არ ვაღიარებდი, არაადამიანურად მექცეოდნენ და მაწამებდნენ. ხელითაც შემეხნენ, უმოწყალოდ მცემეს… მაგდა პაპიძემ არ აღიარა დანაშაული და შენც თუ არ აღიარებ, უვადოს მოგისჯიან, შენი შეყვარებული ბექა შენგელია ციხიდან კი არ გამოვა, გამოიტანენ, ჩაგათრევთ სარდაფში, რომელიც შენნაირებისთვის გვაქვს და საკუთარ თავს ვეღარ იცნობო. სექსუალური ძალადობითაც მემუქრებოდნენ, გვითხარი, როგორ შეჭამეთ გულ-ღვიძლი, როგორ მოათავსეთ ქვაბში, როგორ მოაჭერით თავი, იმ ადგილასაც წაგვიყვან და გვანახებ ყველაფერს, იმასაც მოგვიყვები, სად მოისროლე მტკიცებულებებიო. არადა, შენგელია დაკავების დღიდანვე აღიარებდა, რომ მან მოკლა ლუბა ყოჩიაშვილი, მან დაანაწევრა გვამი და დაწვა. მე მხოლოდ გავანადგურე ნივთები, რომ ანაბეჭდები არ დარჩენილიყო. შემდეგ დავალაგე სახლი, გავწმინდე სისხლის კვალი, რომელიც იატაკზე და კედელზე იყო. ამას ვაღიარებ, მაგრამ მე არ მომიკლავს, არ მომიკვეთავს მისთვის სხეულის არც ერთი ნაწილი. იმ ხერხსაც კი არ შევხებივარ, რითაც იყო დანაწევრებული, იმ დანასაც არ შევხებივარ, რომლითაც ლუბა ყოჩიაშვილი მოკლა ბექა შენგელიამ. ერთადერთი, რასაც ვაკეთებდი, სისხლის კვალს ვწმენდდი სახლში, რასაც მამაჩემის ჩვენებაც ადასტურებს. სახლში რომ მოვიდა, ყველაფერი დალაგებული დახვდა, იატაკიც მოწმენდილი იყო.

– თავიდან თქვენ ხომ აღიარეთ ეს დანაშაული…
– ეს ჩვენება გამოძალვით მიიღეს. მერე ერთმა პოლიციელმა მეორეს უთხრა, კარგი, ცოდოა, ეყოფა, თავი დაანებეო. შემდეგ მითხრეს, რომ მე ძალიან დავეხმარე სახელმწიფოს და უნდა მოვუყვე სატანისტურ სექტებზე, სუბკულტურის მიმდევრებზე, ვინ არიან, სად იკრიბებიან, რას აკეთებენ, უნდა გაგვიყვანო კვალზე, მათ აქვთ პაროლები, რომლის მნიშვნელობაც უნდა აგვიხსნაო. ვუთხარი, რომ არ მქონდა შეხება ასეთ ადამიანებთან, არც ამ სიტყვების მნიშვნელობა ვიცოდი და ასეთ შეკრებებზე არ ვყოფილვარ, რაზეც გაბრაზდნენ და მიყვირეს, ნუ გვაბოლებ, გოგოო! შემდეგ მანახეს, სადაც ღამის ფრინველი იყო დახატული და უკან რაღაც სიმბოლო და იეროგლიფები ჰქონდა. უნდა ამეხსნა მისი მაგიური შინაარსი. რაც არ ვიცოდი, რა უნდა მეთქვა?!

– შოკის მომგვრელი იყო კანიბალიზმზე საუბარი. ეს პირველი შემთხვევაა საქართველოში. შემაძრწუნებელი იყო დეტალური ჩვენებაც, სადაც ეს ფაქტია აღიარებული. ამოღებული იყო ქვაბიც. ექსპერტიზა ჩაუტარდა და დადასტურდა, რომ ამ ქვაბში ადამიანის ორგანო მოიხარშა. დღეს ყველაფერს უარყოფთ. თავის დაძვრენას ცდილობთ?

– ირმა, ამ მონათხრობის მიუხედავად, ციხეში ხართ უმძიმესი ბრალდებით… განიცდით ჩადენილს? (ირმამ ამ კითხვას არ უპასუხა. მასთან კიდევ ბევრი კითხვა მქონდა. დამპირდა, რომ ციხიდან ისევ დამიკავშირდებოდა, მაგრამ აღარ დაურეკავს, არადა, მანამდე თითქმის ყოველდღე მირეკავდა და მთხოვდა, მასთან ინტერვიუ ჩამეწერა, ციხიდან წერილიც კი გამომიგზავნა)…
“ვიცოდი, მეგობრები რომ ჰყავდა სექტის წევრები. მერე მისი ტანსაცმელი რომ ვნახე, მივხვდი, ესეც იყო მათთან გარეული”
სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის მოულოდნელი იყო ირმას ნათქვამი, რომ მამამისი, ამ უმძიმესი დანაშაულის მიუხედავად, ციხეში მყოფ შვილზე ზრუნავს, ამიტომ ომარ ყოჩიაშვილს დავუკავშირდი.

– შეიძლება ცუდად მიიღო ეს ყველაფერი. იმ ბიჭს მოუყვა და იმან წააქეზა, სტიმული მისცა. გაიგო, რომ ჩვენ ცოტა შესაძლებლობა გვქონდა და იფიქრა, ახლა ორივე მშობელს მოვიცილებთო. მერე ირმას გააყიდვინებდა ბინას და ირმასაც ისე მოიცილებდა, მომკითხავი არავინ ეყოლებოდა… წელიწად-ნახევრის შემდეგ მივედი მასთან ციხეში. არ მივეცი უფლება, ჩამხუტებოდა, ბოლომდე მაინც ვერ ვაპატიე, უფრო მეცოდება და ამის გამო ვეხმარები. ხშირად მირეკავს ციხიდან. ვურიცხავ ფულს, ტელეფონზე რომ ილაპარაკოს. ყავა, სარეცხი, შამპუნი და რაღაცები მინდაო და ამისთვისაც ვუგზავნი ფულს. მეტი ვინ მყავს ან მე, ან – იმას. ვუთხარი, სანამ ცოცხალი ვარ, მოგივლი-მეთქი. ძალიან მეცოდება, ასე რომ დაიმახინჯა ცხოვრება.

– იქ არ ვყოფილვარო. რა თქმა უნდა, არ მჯერა… ხშირად ავდივარ მეუღლის საფლავზე. ის ჩემი შვილის გვერდით არის დაკრძალული. სულ მარტო დავრჩი 79 წლის კაცი და ძალიან განვიცდი, რაც მოხდა.

წყარო: “კვირის პალიტრა”