სანამ თვითმფრინავი ავიაკომპანიას გადაეცემა, ის ხანგრძლივ ტესტირებას გადის, რომელიც რამდენიმე სხვადასხვა ეტაპადაა დაყოფილი.
ტესტირებისას მოწმდება თუ რამდენად დრეკადია თვითმფრინავის ფრთები. გამოცდისას ზოგჯერ ფრთებს 90-გრადუსიანი კუთხითაც ღუნავენ. ფრთების ამჟამად მოღუნვისთვის იმაზე ბევრად მეტი ენერგიაა საჭირო, ვიდრე ნებისმიერ თვითმფრინავს ფრენისას ოდესმე განუცდია. ცდებისას ასევე მოწმდება რამდენად უძლებს ძრავი მასში რაიმე ფრინველის მოხვედრას. ასევე მოწმდება მუხრუჭები და ყველა ის სისტემა, რომელიც თვითმფრინავის გამართულად მუშაობისთვისაა საჭირო.
ყველა კომერციული თვითმფრინავი გარკვეულ სტანდარტებს უნდა აკმაყოფილებდეს, ერთ-ერთი ასეთი სტანდარტი კი ერთი ძრავით ფრენაა. თუმცა რა ხდება იმ შემთხვევაში, თუ მწყობრიდან ორივე ძრავი გამოვა?
თვითმფრინავებს სიმაღლიდან კონტროლირებული დაშვება ორივე ძრავის მწყობრიდან გამოსვლის შემთხვევაშიც შეუძლია. რა თქმა უნდა, მანძილი, რომლის დაფარვაც თვითმფრინავს ძრავების გარეშე შეუძლია, მის სიმაღლესა და სიჩქარეზეა დამოკიდებული. თუმცა ეს მანძილი თითქმის ყოველთვის საკმარისია იმისთვის, რომ თვითმფრინავი ახლომდებარე აეროპორტში დაეშვას.
ყველა თანამედროვე თვითმფრინავს წვიმაში, ქარში და ჭექა-ქუხილშიც კი, ფრენა უსაფრთხოდ შეუძლია. პრობლემას არც ნისლი წარმოადგენს, თვითმფრინავს ავტომატური სისტემების წყალობით აეროპორტში დაჯდომა მაშინაც კი შეუძლია, როდესაც ხილვადობა ნულია.
ტურბულენტობა არა უსაფრთხოების, არამედ კომფორტის საკითხია. ის უსიამოვნოა, თუმცა ის თვითმფრინავს საფრთხეს ვერ უქმნის, რადგან თვითმფრინავის დიზაინი და სტრუქტურა ამისთვის წინასწარაა გათვლილი.
[sexy_author_bio]
