,,ალბათ დადგა დრო, ვთქვა მთავარი: ჩემი ბრალია, ამ თემაზე მსუბუქი ხუმრობებით და დროგამოშვებითი ირონიზირებით, შვიდდღიანი უბინძურესი, ორგანიზებული კამპანიის თითო-ოროლა ტროლთან ბრძოლად წარმოჩინება, რასაც ლოგიკურად მოყვება თქვენი რჩევაც: ნუ მიაქცევ ყურადღებას, არ არიან შენი პასუხის ღირსი, _ ამის შესახებ სოციალურ ქსელში ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტომა, მწერალმა გიორგი კეკელიძემ დაწერა.
არც თქვენ ხართ გულუბრყვილო და არც მე – ეს სერია, რომელიც დაუჯერებელ ცილისწამებათა კასკადს ეფუძნება, ჩემი სუიციდის მცდელობის მიზეზის ათასგვარი ვერსიის საკუთარი წრეებისთვის შესაღებას (როცა ყველამ ცხადად იცის რეალური – უმძიმესი დეპრესია), ამაზე მთელი გადაცემების, სტატუსების, სტატიების მომზადებას და მოძღვნას მხოლოდ ერთი მიზანი აქვს – ჩემი ,,გაშავება” და ნიადაგის მომზადება, ჩამოვშორდე აქტიურ საქმიანობას. პერსონალური თემების კომიკურობამ რომ ვერ გაამართლა, დღეს, შესაბამისი მედიით გაშუქდა ,,ახალი თემა” – ეროვნული ბიბლიოთეკა საშინელ დღეშია და მისი კეპკიანი დირექტორი, გუშინწინ რომელიღაც პარტიის ვიღაც წევრის მიერ ,,ფაშისტ ვირიშვილად” და კიდევ სხვის მიერ ,,ერის უმთავრეს სირცხვილად” წოდებული, კიდევ ვიღაც ლიბერალებს ეხმარება თუ რაღაც ამდაგვარი ბოდვა.
როგორ დღეშია ეროვნული ბიბლიოთეკა – მოდი, დაძებნეთ, მოქმედი, წინა, იმისწინა და კიდევ წინა პარალმენტის თავმჯდომარეების სიტყვები, ვიცე-სპიკერების გამოსვლები ან ახლა ჰკითხეთ, ჰკითხეთ პარალმენტარებს ყველა პარტიიდან, რვა დღის წინ რომ დითირამბებს მიძღვნიდნენ.
ჰკითხეთ. მაგრამ შეიძლება ახლა სულაც დამუნჯდნენ – ვერაფერს გეტყვით. სულ მცირე იმავე მედიის პროდიუსერებს და ჟურნალისტებს ჰკითხეთ. როგორ შეიძლება მხარედ ყოფნის განცდამ ასე ჩამოგშალოს, ასე ყველაფერზე აგაღებინოს ხელი. ყოველდღიურად, ვითომ კეთილმოსურნე ასობით ადამიანი, სპეციალური დავალებით, მაჩვენებს ახალ ამაზრზენ ცილისწამებას, კგბ-შნიკური ფანტაზიით შეთითხნილს და მაქეზებს – გამოეპასუხე. მე ვდუმვარ და მხოლოდ ზოგადი წერილებით შემოვიფარგლები. ვცდილობ, ღირსეულად გავუძლო ამ გამოწვევას, ისე გავყვე, რომ არავინ გავლანძღო, არც უადგილო დუმილისთვის დავამუნათო ვინმე, ვიდგე ჩემს უამრავ გულშემატკივართან ერთად (რომელთა ეს მხურვალე სიყვარული არ დამიმსახურებია) და ვიბრძოლო.
არაერთმა აიტანა საშინელი ტალახი, მაგრამ წარმოდგენაც კი გაგიჭირდებათ, რისი მოთმენა მიხდება მე. და მიუხედავად იმისა, რომ უდიდესი ჯოჯოხეთი გამოვიარე ბოლო წელია და ბრძოლაც რეალურად ამ ჯოჯოხეთში ჩემს შესაბრუნებლად მიდის, ვაცნობიერებ, რომ საჯარო პირი ვარ და სახალხო თემაზე პოზიციის გამოთქმა, აუცილებლად იგულისხმებს პასუხს, თუნდაც სრულიად ამაზრზენს და არაადეკვატურს. არადა მსუბუქად რომ ვთქვათ, რა მოხდა – ვთქვი, ევროპა გვინდა-მეთქი და სტიპენდია დავნიშნე.
ლოგიკურად, თავდამსხმელების დასაკმაყოფილებლად, ალბათ ფული უნდა წამეგლიჯა ვინმესთვის და რუსეთი მინდა-თქო უნდა მეთქვა. არ ვიცი. ფაქტია, რომ ამ ორ გადაწყვეტილებას დიდი და გააფთრებული პროპაგანდა მოჰყვა ჩემს წინააღმდეგ და მოკლედ, უკვე ცხადად ვხვდები, ეს არის ღირებულებათა ბრძოლა. ყველამ იცის – მე არც ნაცი ვარ, არც ქოცი. იცის, მაგრამ ზოგს არ აწყობს.
არ მიზიდავს პარტიული პილიტიკა, არც არასდროს იქნება ეგ ჩემი ვნება, მაგრამ იცის ისიც, რომ არასდროს გადავუხვევ ჩემს პრინციპებს. შევეწირები? შევეწირო. ახლაც დანის პირზე დავდივარ, მაგრამ ეს არის ჩემი არჩევანი. ვერავის დავავალებ მხარდაჭერას – ესეც მათი არჩევანია – თან ქვეყანა წალეკა სასარგებლო იდიოტების ზვავმა.
უფრო თქვენი იმედი მაქვს, ხალხის, რომელთა შორისაც მე ვცხოვრობდი ეს წლები და ხან აქეთ მიწვდიდნენ დახმარების ხელს, ხან მე ვუწვდიდი. ჩვენ მოვიგებთ ამ ბინძურ ომს, _ წერს გიორგი კეკელიძე.
