“დაამჟავეთ ხომ თხილის ფასი?” _ “დამწნილებულსაც ნახავთ!”

მრავალ პრობლემას შორის, ოზურგეთში გამუდმებით საუბარია საკვები პროდუქტების სიძვირესა და ფასების ზრდის შესახებ, რასაც, შეწუხებული მოსახლეობის თქმით, ხშირად შეფარული იერი აქვს.

_ მოუმატებენ სხვადასხვა მაღაზიებში ფასს შაქარს, ფქვილს. ზოგან კი აქვს შედარებით ნაკლები ფასი. დავრბივართ დილიდან შუადღემდე, რომ ეს შედარებით ნაკლებ ფასად მოვაჭრე მაღაზიები ვნახოთ და იქ შევიძინოთ პროდუქტი. ბევრი არაფერი, სოფლიდან ტრანსპორტის სამგზავრო თანხა თუ დაგვრჩება. თან შესაძლოა, აქეთ-იქით არც გეყოს. კარგი, ჯანდაბას, მე ახლო სოფლიდან ვარ და შეიძლება, ფეხითაც ავიდე, ათ კილომდე ტვირთით. მაგრამ სულ სხვა რაღაცის თქმა მინდა _ აი, რამდენიმე დღეში რომ იმ მარკეტებშიც აძვირებენ პროდუქტს, სადაც 10-15 თეთრით ნაკლები ღირდა, ეს რაიმე ახალი ფანდი ხომ არ არის? ერთად არ აძვირებს ყველა _ დაიწყებს რამდენიმე სავაჭრო ობიექტი გაძვირებას, მერე დანარჩენები მიბაძავენ. ესეც ერთგვარი ხრიკია. უცებ რომ გააძვიროს ყველამ, სახალხო პროტესტი იფეთქებს. შემპარავად უმატებენ. მერე წუწუნებს, ოხრავს ეს ხალხი და არიან ასე წუწუნში. ა, ბატონო, მიიხედ-მოიხედეთ, უსმინეთ ამ ხალხს, _ გვეუბნება ოზურგეთის ბაზარში სავაჭროდ გამოსული, ბოხვაურის მკვიდრი მაია შათირიშვილი.

_ ბოხვაურში ვცხოვრობ. თეთრი ვაშლი წამოვიღე გასაყიდად. უკვე ჩამოლპა ხეზე. ადრე იმდენი მომხმარებელი მოდიოდა ვაშლისთვის, ერთმანეთს ასწრებდნენ. ახლა შეუძლია ვინმეს თქვას, რომ გურიაში, ოზურგეთში, ვინმეს ჭიშკართან მომხმარებელი მივიდა? ჯერჯერობით, ვუძლებთ ამ გაუსაძლის მდგომარეობას. თან ზაფხულია და თავის გატანას უფრო ახერხებს ადამიანი, _ ამბობს ის.

გურიაში, წელს, მართლაც კარგი მსხმოიარობით გამოირჩეოდა საადრეო ვაშლი. თუმცა, რეალიზება მინიმალურად თუ მოხერხდა. სოფლებში, ძირითადად, როგორც გვეუბნებიან, არყის გამოსახდელად, ქვევრებსა თუ კასრებში ჩაყარეს.

_ არაყს გამოვხდით. რა ვქნათ? პირუტყვსაც ვაჭმევთ. ქათმებიც კარგად მიირთმევენ დაკეპილს. სიმინდი ისეც გამოილია. რა ვქნათ? სხვა გზა არის? ჩვენ წინსვლა და ცხოვრების გაუმჯობესება გვინდოდა, თორემ უარესადაც ცხოვრობდა ხალხი ძველ დროში. ზღაპრებში ხომ სასწაული ამბებიც წერია… ჰოდა, ხან ზღაპრებით ვიკვებოთ, ხან ამ გაჭირვებით ნაყიდი პურით და შაქრით. ღმერთია შემწე, _ ამბობს ჭანიეთელი არკადი ლომჯარია.

_ ეს მზეც მოგვპარეს, მგონი. ამდენი წვიმა არ გვახსოვს. ვედროს დავდგამ გარეთ. ყოველ გაწვიმებაზე სიმაღლეს გავზომავ. მერე შევკრებ, წლის ბოლოს და გეტყვით, წელიწადში რამდენი ნალექი მოვიდა. აბა, რა ვქნა ამ გადაუღებელ წვიმაში? _ კვლავ აგრძელებს ის ჩვეულ ხუმრობას. თუმცა, თხილის ფასის ხსენებისას, უკვე ბრაზდება.

_ მართლა ღორის საჭმელად მოგვიქციეს ეს თხილი და კი გადავყრი…

ოზურგეთში, ერთ კილოგრამ ახალ თხილს ორ ლარად იბარებენ. მიუხედავად იმისა, რომ ახალი მოსავლის ჩაბარება, ერთი კვირაა, რაც დაიწყო, ფასი არ გაზრდილა.

_ დაამჟავეთ ხომ თხილის ფასი? _ მიმართავენ თხილის მიმღებ პუნქტებში მომუშავე ოპერატორებს სოფლებიდან თხილით სავსე ჩანთებით ჩამოსული ადგილობრივები.

_ ჰო, დამწნილებულსაც ელოდეთ! ეს ფასიც არ იქნება, მალე, აი, ნახავთ! სულ წვიმს! თხილი არავის შეუწამლავს წელს! ჩვენ რას გვეჩხუბებით? თქვენზე უფრო გვსურს, მაღალი ფასი ჰქონდეს, მაგრამ უარესს გვპირდებიან და ჩვენი ბრალია? _ ამბობდნენ თხილის მიმღები ოპერატორები.

როგორც “გურია ნიუსთან” თხილის მიმღები ოპერატორები აცხადებენ, მათი ვარაუდითაც, თხილის ფასი, შესაძლოა, უფრო დაეცეს. მიზეზად კი მუდმივი წვიმები დაასახელა.

_ ცოტათი როგორც შეწყდება წვიმა, ხალხი მაშინვე კრეფას და მოაქვს ეს ნედლი თხილი. გული კარგად შევსებული არც აქვს. აწი “დამდიდრდება”? რა ვიცი… ღმერთმა ქნას! შეხედე, წვიმას აპირებს ისევ _ მოაწვა ღრუბლები ამ დილით ძლივს გამოჩენილ მზეს, _ ცას ახედა მიმღებმა ოპერატორმა.

ახალი თხილის პარალელურად, ზოგჯერ შარშანდელი თხილიც მიაქვთ ჩასაბარებლად.

_ “ბერძნულა” მოვიტანე ამ დილით. ნახეთ, როგორი თხილია. გატეხა ოპერატორმა ათი ცალი, გამოიღო გულები. მერე მიდგა და კბილით სათითაოდ გახლიჩა. ეძება შიგ რაღაც წერტილები. დამპალი ნამდვილად არ იყო. აგერ არის და ნახეთ. ჰოდა, მეუბნება, შვიდ კილოგრამ თხილში, ათ ლარს მოგცემო. ღირს ამ ქვეყანაში ცხოვრება? დავავლე ხელი და შინ მიმაქვს, _ ამბობს “გურია ნიუსთან” კონჭკათელი ნიკა აროშიძე.

ყველი, პურის ფქვილი, შაქარი _ ტრანსპორტში, ქუჩებსა თუ მაღაზიებში ამ ძირითადი პროდუქტების ფასებზეა საუბარი.

_ ზაფხულში მაინც არ გვქონდა საწუწუნო. წინა წლებში, თხილის ჩაბარება რომ დაიწყებოდა და ისმოდა ჩხრიალი, გულს უხაროდა. ხალხი დატვირთული მიდიოდა სოფლებში. არ ჭირდა საკვების ყიდვა, საოჯახო ნივთებს თუ ავეჯსაც აქტიურად ყიდულობდნენ. არ იყო ეს ძალიან დიდი ხნის წინ. რა გვჭირს ახლა? გაუგებარია, ვითომ, რატომ წავედით უკან? დიახ, უკან წავედით და ყოველდღე წერეთ ამაზე. თუ უშველით საქმეს. თხილს რომ საშველი დადგომოდა, გურიაში ბევრად გაუმჯობესებული იქნებოდა სოციალური ფონი. უფრო გაუჭირდა ხალხს, _ გვეუბნება ოზურგეთის მკვიდრი გრამიტო მამინაშვილი.

ახლა, ივლისის მიწურულს, როგორც ოზურგეთში ამბობენ და ეს თვალნათლივაც ჩანს, ასე იაფი ყოფილიყო თხილი თუ საერთოდ არავის გაეტანა გასაყიდად სხვადასხვა საადრეო ხეხილი, არ ახსოვთ.