საქართველოს მწერალთა კავშირის გურიის ორგანიზაციის თავმჯდომარე ჯემალ დობორჯგინიძე გარდაიცვალა.
,,ტკივილებით სავსე დიდი გზა განვლო ბატონმა ჯემალმა. ფიზიკური და გონებრივი შრომით დაღლილმა დატოვა მშობლიური სახლი, რომელიც სიცოცხლეში არასდროს მიუტოვებია და რუდუნებით უვლიდა სიცოცხლის ბოლო წუთამდე. თქვენი სახით ერთი ნიჭიერი, ნათელი ადამიანი ცხოვრობდა ჩვენს გვერდით. ნათელი თქვენს სულს! ძალიან დაგვაკლდებით!” – ამ სიტყვებით ემშვიდობებიან პოეტს თანასოფლელები, სოფელ მამათის მკვიდრნი.
“დაგვტოვე ჩვენი რაიონის უბადლო შემოქმედო!შემოქმედებითი საზოგადოება ,,სამება” ყოველთვის დიდი სიყვარულით გაგიხსენებს. გვეამაყება, რომ ჩვენი სამაგალითო მეგობარი იყავი”-წერს შემოქმედთა მუზეუმის ხელმძღვანელი დარეჯან ბიწაძე.
ჯემალ დობორჯგინიძე დაიბადა 1941 წლის 20 დეკემბერს ლანჩხუთის რაიონის სოფელ მამთში. დაამთავრა ქუთაისის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტი და თბილისის სახელმწიფო თეატრალური ინსტიტუტი წარჩინებით. იმსახურა არმიაში. ათი წელი იმუშავა უფროსი ლეიტენანტის ჩინით მილიციის ბავშვთა ოთახის ინსპექტორად. ოცი წლის განმავლობაში იყო სოფელ მამათის კულტურის სახლის დირექტორი, ხოლო ათი წლის მანძილეზე იყო ამავე კულტურის სახლის ხალხური შემოქმედების განყოფილების გამგე. ხუთი წლის მანძილზე მუშაობა ვალოდია წულაძის სახლ-მუზეუმში მეცნიერ-მუშაკად. მისი შემოქმედება საკმაოდ მრავალფეროვანია და მოიცავს თორმეტ საბავშვო და სამი ლირიკული ლექსების კრებულს. მათგან აღსანიშნავია: “გვირილა”, “შავი შაშვი ჩიოდა”, “იის გორა”, “ჭიპიტო და ჭაპიტო”, “დედულეთის ზაფხული”, “იის გორიდან მოვდივარ”, “ჭიპიტოს და ჭაპიტოს” (განმეორებით შევსებული გამოცემა), “კესოს წიგნი”, “ცისარტყელა”, “ჩემი გურია”. ჯემალ დობორჯგინიძე იყო საქართველოს მწერალთა შემოქმედებითი კავშირის, საქართველოს ჟურნალისტთა შემოქმედებითი კავშირის და საქართველოს ხელოვანთა საერთაშორისო ფედერაციის წევრი. აგრეთვე, საქართველოს მწერალთა ეროვნული აკადემიის გურიის რეგიონალური განყოფილების თავმჯდომარე. იყო ქაქუცა ჩოლოყაშვილის სახელობის ჩოხოსან რაინდთა დასის წევრი, შიო მღვიმელის სახელობის პრემიის ლაურეატი და ლანჩხუთის საპატიო მოქალაქე. იყო ოთხი შვილის მამა, შვიდი შვილიშვილის ბაბუა და ოთხი შვილთაშვილის დიდი ბაბუა.
ავტორი
